Matka wycięła kawałek jego pośladka i zjadła. To jedna z najbardziej tajemniczych i brutalnych historii ostatnich lat

Klara Mauerowa do Kurim przeprowadziła się niedawno. Nie utrzymywała dobrych stosunków z sąsiadami, również kontakt z rodzicami miała ograniczony, chociaż wychowała się w kochającej i wspierającej rodzinie. Rozmawiała jedynie z najstarszą siostrą, Kateriną. Z ojcem swoich dwóch synów, Radkiem, rozstała się w 2003 roku. Z początku utrzymywali dobre stosunki, kobieta rozpoczęła studia pedagogiczne i dobrze dogadywała się z bliskimi, a w 2005 roku, ku zaskoczeniu wszystkich rozpoczęła proces adopcyjny Aniki. Decyzję o przejęciu opieki nad 13-letnią córką narkomanów tłumaczono potrzebą serca.

Anika była chorowita i zlękniona, nikomu nie patrzyła w oczy, zachowywała się w taki sposób, że podejrzewano, że ma autyzm lub jest opóźniona w rozwoju. Nie miała żadnych dokumentów, nie znała swojego nazwiska. Trzecie dziecko, tym bardziej z problemami było obciążeniem dla Klary, dlatego nikogo szczególnie nie dziwiło, że kobieta staje się coraz bardziej nieobecna i zamknięta w sobie. W grudniu 2006 roku ostatecznie podupadła na zdrowiu, coraz częściej ograniczała kontakty dwóch synów z biologicznym ojcem, a ostatecznie przerywała studia pedagogiczne i z dziećmi przeniosła się do Kurim.

Drzwiczki pod schodami zamknięte były na zamek. Kobieta twierdziła, że nigdy ich nie otwierała. Gdy jednak wezwana straż pożarna je wyważyła, szarpiąc się uprzednio z pobudzoną Aniką, która chciała im to utrudnić, przeżyli coś, czego nie spodziewaliby się w najgorszych snach. Uderzyło ich gorące powietrze i smród odchodów i wymiocin. W więzieniu o powierzchni kilku metrów kwadratowych siedział związany chłopiec.

Spanikowana Klara powiedziała, że to jej syn Ondrej. Przybyła w między czasie, starsza siostra, Katerina, lakonicznie odpowiedziała, że tak, to syn Klary, ale siedzi tam na własne życzenie. Żadna z pań nie powiedziała niczego więcej.

Ondrej trafił do szpitala. Nie potrafił się tam odnaleźć, krzyczał, bał się zasnąć. Na całym ciele miał rany i blizny. Personel podejrzewał, że był torturowany i przetrzymywany w komórce od kilku tygodni. Jego starszy brat, Jakub i przyrodnia siostra, Anika trafili do pogotowania opiekuńczego na czas wyjaśnienia sprawy. Żadne z rodzeństwa nie chciało rozmawiać o tym, co działo się w domu. Jakub był przerażony, unikał kontaktu wzrokowego, miał na ciele podobne blizny co jego braciszek. Oprócz jednej, największej – na pośladku. Po kilku dniach przyznali, że matka przypalała ich papierosami i dźgała widelcem. Jakub mógł chodzić do szkoły, ale Ondrej miał "uczyć się w domu”. Od grudnia do maja był zamknięty w piwniczce. Anika milczała.

Anika i Katerina poznały się w czasie studiów, były współlokatorami. Wspólnie pracowały w przedszkolu. Później Katerina zdradziła, że Anika zawsze była nieporadna i trudno się z nią mieszkało. Gdy przyznała, że czuje, że jest dzieckiem, Katerina postanowiła jej pomóc. Zataiła prawdziwy wiek kobiety i namówiła własną siostrę na „adopcje biednego chorego dziecka”. Klara jak się okazało była idealnym materiałem do manipulowania, co jej skłonna do przemocy, nieodczuwająca empatii i pozytywnych emocji siostra, wykorzystała.

Szukając tropów policja wróciła do samego procesu adopcji, który jak się okazało, był pięknie odegranym przedstawieniem. Porównanie DNA z tym pobranym przez sąd, a tym pobranym z ubrań z pogotowania opiekuńczego wykazało, że były to dwie różne próbki. Klara zatem adoptowała podstawioną dziewczynkę, córkę aktora z Brna i członka Ruchu Graala - sekty, do której jak się okazało w trakcie śledztwa należała spora grupa ówczesnej śmietanki towarzyskiej, intelektualiści, celebryci, aktorzy, pisarze. Ale również Katerina, Hana Basowa, która prowadziła przedszkole, Anika, jej ojciec i brat oraz cała grupa mężczyzn, którzy bywali w domu Klary.

Policja zaczęła badać nowy trop, a chłopcy coraz bardziej otwierali się i opowiadali co przeżyli. Mówili między innymi o wyjazdach do chatki w lesie, gdzie ich bito, dźgano widelcami, przypalano, podtapiano, zamykano w klatkach dla psów, wylewano na nich gorącą wodą. Zmuszano ich również do wzajemnych tortur i obserwowania dziwnych rytuałów dorosłych ludzi. Raz kazano dzieciom wykopać sobie groby. Innym razem Klara odcięła swojemu młodszemu synowi, kawałek pośladka i ugryzła kawałek. Potem podała innym, którzy również jedli mięso. Ondrej wspomniał, że przed tym, jak został zamknięty w komórce pod schodami jakiś czas spędził w przedszkolu Hany Basowej, gdzie również był torturowany, przywiązany do biurka, karmiony i wyprowadzany jak pies.

Parę dni później zaczęła współpracować z mediami czeskimi, tłumacząc, że o niczym nie miała pojęcia, Ondrej był w komórce tylko przez chwilkę i do żadnej sekty nie należy. Wyznała jednak, że nie spełniała się jako opiekunka w przedszkolu, bo sama czuła się jak dziecko. O Barborze, swojej prawdziwej tożsamości mówiła w trzeciej osobie. Policja czeska cały czas szukała jednak powodu, by ją zatrzymać. W końcu się udało - na legitymacji studenckiej miała zdjęcie Kateriny, co jest równoznaczne z podrabianiem dokumentów. Gdy jednak znaleziono pretekst, to Anika… ponownie zapadła się pod ziemię.

Sprawa była prawdziwym zapalnikiem dla czeskiej opinii publicznej. Mówiono i pisano o niej praktycznie codziennie. Pomimo tego, że proces odbył się w 2008 roku, wciąż jest w tej historii więcej pytań niż odpowiedzi. Trudno w kilkunastu zdaniach streścić to, co wydarzyło się w Kurim. Mnogość wątków i osób wmieszanych w brutalne tortury chłopców, nieodkryta postać Aniki-Barbory i… motyw całej sprawy, pomimo teoretycznego rozwiązania wcale nie są jasne.

Z jednej strony wskazywano na handel filmami z pornografią dziecięcą i obrazami tortur (Klara miała czas, żeby ewentualnie pozbyć się nagrań z piwnicy, które nagrywane były w wysokiej jakości HD). Z drugiej powoływano się na aspekt mesjański – Anika miała być nowym mesjaszem sekty Graala, a torturowani chłopcy jej obrońcami, którzy musieli być od młodego wieku hartowani. Ruch Graala skupiał wielu znanych ludzi oraz wszystkich wmieszanych w sprawę dzieci z Kurim. Istnieje do dzisiaj, chociaż wyznawcy odcinają się od brutalnych wydarzeń. Wszystkie maluchy, które przebywały w przedszkolu Hany Basowej miały sfałszowane dokumenty, jakoby wszystkie były śmiertelnie chore. Nigdy jednak nie odkryto, po co to zrobiono.

Zarzuty usłyszała matka chłopców, Klara, jej siostra Katerina, właścicielka przedszkola Hana Basowa, Barbora i jej brat oraz mężczyzna, który udostępnił klatki dla psów. Wszystkie osoby oskarżone w sprawie skazano na kary od 5 do 10 lat pozbawienia wolności. Wszystkie zatem, zdradzając niewiele szczegółów i tajemnic całej sprawy, są już na wolności.