Reklama.
Kleszcze wędrowne (Hyalomma marginatum) zaobserwowano m.in. we wschodniej części Pirenejów, a także w rejonie Oksytanii, Prowansji, Alp Francuskich i Lazurowego Wybrzeża.
Choć gatunek ten od lat spotykany jest m.in. na Korsyce (a przede wszystkim w Afryce Północnej i Azji Wschodniej), to jednak w Europie Południowej, a zwłaszcza w części kontynentalnej nie powinien być tak aktywny jak obecnie – potwierdza Centrum Współpracy Międzynarodowej w Badaniach Agronomicznych na rzecz Rozwoju (CIRAD) w Montpellier. Eksperci nadal wyjaśniają przyczynę pojawienia się tych pajęczaków tej części świata.
Czytaj także: Kleszcze reagują na telefony komórkowe i promieniowanie EMF. Nowe wyniki badań
Kleszcze wędrowne atakują we Francji. Jak je rozpoznać?
⦁ Kleszcze wędrowne Hyalomma marginatum mają około 8 mm wielkości i są dwa razy większe niż kleszcze pospolite Ixodes ricinus.
⦁ Najczęściej są rudobrązowe, ale spotykane są również ciemniejsze, prawie czarne osobniki.
⦁ Mają 4 pary odnóży w charakterystyczne, czerwonożółte paski.
⦁ Zwykle można je spotkać w zakrzewieniach, a także na stepach i sawannach.
⦁ Lubią usadawiać się na uszach i w okolicach głowy ludzi lub zwierząt, które atakują.
⦁ Unikają żerowania na gryzoniach, wolą pasożytować m.in. na koniach, zającach, jeżach, ptakach (krukach, kurach i skowronkach). Coraz częściej stanowią zagrożenie także dla człowieka.
⦁ W ciągu 10 minut mogą pokonać dystans około 100 metrów.
⦁ Dorosłe osobniki żerują 1-2 tygodnie.
Dlaczego kleszcze wędrowne mogą być niebezpieczne dla ludzi?
Hyalomma marginatum przenoszą wirusa CCHF (Crimean-Congo hemorrhagic fever), wywołującego gorączkę krwotoczną.Ta śmiertelnie niebezpieczna choroba wirusowa po raz pierwszy została zaobserwowana w 1944 roku na Krymie, a potem w 1969 roku w Kongo (dlatego upowszechniła się nazwa: gorączka krymsko-kongijska).
Można się nią zarazić nie tylko poprzez kleszcze wędrowne, ale także poprzez zetknięcie się z płynami ustrojowymi, krwią lub tkankami zakażonego człowieka i zwierzęcia oraz zjedzenie zainfekowanego mięsa.
Gorączka krwotoczna – objawy
Pierwsze symptomy zakażenia łatwo pomylić z grypą, ponieważ pojawia się wtedy:⦁ gorączka (zwykle wysoka),
⦁ bóle mięśni i stawów,
⦁ dreszcze,
⦁ ból głowy,
⦁ ból gałek ocznych,
⦁ nadwrażliwość na światło.
Po około 2-3 dniach dochodzi zaś do:
⦁ krwawych wymiotów, biegunek,
⦁ silnego zakrwawienia oczu lub wylewów krwi do oka (dlatego chorobę często nazywa się gorączką krwawiących oczu),
⦁ krwotoków z nosa.
W kolejnych etapach choroby dochodzi do powstania wysypek na skórze i poważnych, krwawiących wybroczyn na tułowiu oraz kończynach.
'/%3e%3cpath%20class='cls-2'%20d='M212.89,56.37v51.7h-19V56.37H173.83v-16h59.11v16H212.89Z'%20transform='translate(0%200)'/%3e%3c/svg%3e)
Po mniej więcej pięciu dniach może rozwinąć się stan zapalny w wątrobie, pogorszeniu ulega praca nerek i płuc (zakażenie grozi niewydolnością tego narządu).
U niektórych pojawia się także:
⦁ wyraźne pogorszenie nastroju lub stany depresyjne,
⦁ zaburzenie orientacji i agresja.
Jeśli w ciągu 9 dni nie dojdzie do poprawy stanu zdrowia, to w konsekwencji infekcji może dojść nawet do zgonu (najczęściej po około 2 tygodniach). Śmiertelność u osób hospitalizowanych wynosi od 9 do 50 procent.
Gorączka krwotoczna rozwija się od 1 do 13 dni i może ulegać zmianom w zależności od typu transmisji i ilości wirusa:
⦁ w przypadku transmisji przez kleszcza wędrownego – okres inkubacji wynosi 1-3 dni,
⦁ przy ekspozycji na krew lub płyny ustrojowe 3-7 dni.
Gorączka krwotoczna – sposoby leczenia i zapobieganie
Leczenie gorączki krymsko-kongijskiej polega przede wszystkim na dożylnym lub doustnym podawaniu rybawiryny oraz utrzymaniu równowagi kwasowo-zasadowej i wodno-elektrolitowej w organizmie.Na razie nie istnieje żadna szczepionka, która mogłaby chronić przed gorączką krwotoczną.
Osobom, które chcą się ochronić przed kleszczami wędrownymi, zaleca się stosowanie repelentów oraz różnego rodzaju preparatów odstraszających te pajęczaki, a także zakładanie odzieży zakrywającej miejsca, które najczęściej przez nie atakowane.