Fabuła książki skupia się na postaci Igora, który podobno podzielił się z pisarzem swoją niepokojącą historią. Młody mężczyzna, pracując na budowie, miał odnaleźć tajemnicze nagrania gramofonowe, prowadzące wprost w objęcia słowackich gór.

Znudzony życiem i zafascynowany taśmami Igor postanawia odwiedzić Trybecz wraz ze swoją dziewczyną i znalezionymi w sieci ochotnikami. To, co zastają na miejscu, przerasta jednak najśmielsze oczekiwania nawet najbardziej racjonalnych członków górskiej wyprawy.

Chociaż Jozef Karika utrzymuje, że Igor jest jak najbardziej realną postacią, historie o zaginięciach i tajemniczych fenomenach w Trybeczu uważa w większości za mniej więcej tak samo prawdziwe, jak czarownicę z rzekomo opartego na faktach filmu "The Blair Witch Project". 

Chociaż "Szczelina" bez wątpienia ściągnęła do Trybecza żądnych przygód turystów, legendy o tajemniczych zaginięciach krążyły na długo przed wydaniem książki. Część z nich została udokumentowana, innych na próżno szukać w policyjnych aktach.

Do wielu podobnych, niewyjaśnionych zaginięć miało dochodzić co jakiś czas w ubiegłym wieku. Od 1999 roku do 2019 roku policja zarejestrowała łącznie 7 zaginięć. Do wyjątkowo tajemniczego zdarzenia doszło podobno w 2000 roku. Na drodze prowadzącej ze Skýcova odkryto auto marki BMW.

Samochód był otwarty, a ze środka dobiegały dźwięki radia. Znaleziono w nim pieniądze w różnych walutach oraz dokumenty na nazwisko Ján Šala, którego do tej pory nie odnaleziono.

W ostatnich latach słynna była sprawa 25-letniego Marka, który zaginął w okolicach Skýcova. Młody mężczyzna odnalazł się co prawda po 30 godzinach niedaleko potoku w tej wsi, ale jego zachowanie budziło niepokój – nie kontaktował i wydawał się zdezorientowany, a ponadto był ranny. Zmarł w szpitalu po operacji.

Postanowiliśmy przejść śladami Jána Murgaša i sprawdzić, czy pogórze Trybeczu faktycznie jest tak mroczne, jak je malują, oraz, czy – jak śpiewała o nim Marta Bijan – "w lesie zniknąć można".

Žírany, z których pochodził Murgaš, to z kolei mała wieś składająca się z paru krzyżujących się ze sobą uliczek, zamieszkana przez 1 376 osób (stan na 2016 rok). Bieda rzuca się w oczy – większość zabudowań mieszkalnych jest w opłakanym stanie, jedynie niektóre domy wyglądają na świeżo wybudowane. Z większości tynk osypuje się płatami.

Wieś wygląda na dość opustoszałą, na ulicy z rzadka widać jakiś przechodniów. Podczas fotografowania okolicy podchodzi do nas jedna z mieszkanek Žíran. Nie musimy jej wyjawiać swoich intencji, od razu domyśla się, w jakim celu przyjechaliśmy. Historii Jána Murgaša nie zna.

Następnie wybieramy się na Žibricę – nie tylko, by na własne oczy zobaczyć, jak wyglądają górskie szlaki w Trybeczu, ale też by przejść śladami zaginionego Murgaša. Na szczyt wchodzimy z Martinem Jančovičem – pracownikiem Państwowej Ochrony Przyrody oraz wykładowcą akademickim.

Na szlaku faktycznie jest dosyć mrocznie. Nie jest to jednak sprawka nadprzyrodzonych sił, a… pogody. Dzień jest pochmurny, a od kiedy tylko zaczęliśmy się wspinać, towarzyszy nam oberwanie chmury, które tylko momentami przechodzi w lekko siąpiący deszcz. 

Im bliżej szczytu jesteśmy, tym bardziej gęsta jest mgła. Szczególnie zjawiskowo wygląda to, gdy jesteśmy na przestronnej górskiej hali. Martin mówi mi, że choć to zakazane, miejscowi i turyści często urządzają sobie tu pikniki w słoneczne dni – najwyraźniej legenda Trybecza (i przepisy parku) im niestraszne.

Próbuję wyobrazić sobie, jak wyglądałaby okolica, gdyby aura była bardziej sprzyjająca. Domyślam się, że gęsty las musi wyglądać niezwykle malowniczo, kiedy jesienne słońce oświetla wciąż jeszcze głównie zielone liście. Słowo "mrok" byłoby wtedy ostatnim, jakie przyszłoby mi do głowy.

Szlak na Žibricę nie różni się za bardzo od tych, jakie można spotkać w polskich Tatrach. Chociaż trasa nie jest szczególnie długa i trudna, należy przyznać, że nie zawsze jest dobrze oznaczona. Gdyby nie obecność przewodnika, kręte ścieżki mogłyby okazać się dla nas zdradliwe.   

Martin zna Trybecz jak własną kieszeń. Pytam go, czy jego zdaniem słowackie pogórze faktycznie może być niebezpieczne dla turystów i czy jest ziarno prawdy w tym, że łatwo się tu zgubić. Zaprzecza – jego zdaniem większość legend wyrosła na bazie "Szczeliny" Kariki, której sam jako fikcji literackiej jest zresztą fanem. Filmu powstałego na podstawie powieści nie poleca. 

Nie zmienia to jednak faktu, że w Trybeczu można się zgubić – nasz przewodnik sam pewnego dnia natknął się na turystów poszukujących swojego bliskiego. Z jego informacji wynika, że mężczyzny już nie odnaleziono.  

Martin (podobnie jak kobieta spotkana w Žíranach) również nie słyszał nigdy wcześniej o zniknięciu Jana Murgaša. Sprawy nie zna także Čabo Villam, właściciel pobliskiego pubu. Chociaż internetowe źródła sugerują, że jest to znane zniknięcie, żadna z zapytanych przez nas w okolicy osób nie ma pojęcia o zaginionym górniku.

Wizyta w Trybeczu uświadomiła nam kilka rzeczy. Słynne zniknięcia, o których można przeczytać na forach internetowych, wcale nie są znane okolicznym mieszkańcom. Być może część z nich jest wytworem nad wyraz płodnej wyobraźni, a reszta stanowi na tyle odosobnione przypadki, że nie są to sprawy w szczególny sposób zaprzątające głowy mieszkańców.

Nie jest też tak, że w Trybeczu nie zaginął nikt. Martin był świadkiem takiej sytuacji, a właściciel miejscowego pubu powiedział nam o pochodzącej z okolicy kobiecie, która nie wróciła z leśnej wędrówki.

Takie sytuacje wydają się mieć jednak miejsce w każdych górach, nie tylko w zachodniej części słowackich Karpat. Co więcej, nie tylko wokół Trybecza istnieje szereg teorii spiskowych.

W Internecie tak samo jak na "Słowacki", można się również natknąć na hasło "Tatrzański Trójkąt Bermudzki". Tajemnicze zniknięcia przypisuje się trudnym szlakom, działaniom tajnych służb w PRL-u, UFO, a nawet… dziwożonom, czyli słowiańskim boginkom, którym przypisuje się m.in. porywanie górskich wędrowców.

Ani w górach, ani w pobliskich wsiach i miasteczkach nie dało się wyczuć przypisywanej tej okolicy paranormalnej atmosfery. Miejscowi patrzyli na nas z ukosa, gdy pytaliśmy, czy oni sami wyczuwają jakąś tajemniczą aurę.

Trybecz ujawnił nam się przede wszystkim jako malownicza górska kraina, która nie została jeszcze zupełnie opanowana przez turystów. Łowcy sensacji nie znajdą tu raczej nic dla siebie. Poszukiwacze paranormalnych zjawisk będą rozczarowani, miłośnicy gór i pieszych wycieczek – zachwyceni.