• Białe nietoperze są znacznie rzadsze w przyrodzie niż czarne nietoperze.
• Do białych nietoperzy należą takie gatunki, jak: duszek biały i podlistnik białawy.
• Duszki białe (Diclidurus albus) można spotkać w Ameryce Środkowej oraz częściach Ameryki Południowej. Są całkowicie białe i bardzo rzadkie.
• Podlistniki białawe (Ectophylla alba) również żyją w Ameryce Środkowej, w: Kostaryce, Nikaragui, Hondurasie i Panamiezas. W ciągu dnia można spotkać je zbite w małe kolonie pod liśćmi heliconii.

Białe nietoperze: duszek biały

Duszki białe (Diclidurus albus) to gatunek ssaka z rodziny upiorowatych. Charakteryzuje się długą, jasną sierścią w kolorze od śnieżnobiałego do jasnoszarego i białawymi błonami lotnymi. Mają około 7 cm długości (samce są jednak nieco dłuższe większe od samic). Te białe nietoperze różnią się od innych nietoperzy nie tylko barwą umaszczenia – występują również różnice w budowie.

Żyją w Ameryce Środkowej i częściach Ameryki Południowej, m.in. na wyspach państwa Trynidad i Tobago. Duszki białe zamieszkują lasy tropikalne i nadmorskie, również na wysokościach do 1500 m n.p.m. Swoje kryjówki mają m.in. w jaskiniach, głębokich szczelinach skalnych lub w starych kopalniach, a także na palmach. Mimo że lubią gnieździć się w koloniach, to obecnie tworzą małe grupy z powodu braku odpowiednich miejsc dla większych skupisk duszków. Bardzo często można spotkać pojedyncze osobniki pod liśćmi palmowymi.

Duszek biały to gatunek owadożerny, który żywi się głównie ćmami. Polują na nie podczas lotu wysoko nad ziemią na otwartych przestrzeniach. W Kostaryce zaobserwowano, że duszki śpiewają podczas karmienia. Uważa się, że dźwięki, które wydają podczas swoich piosenek, są unikalne dla tego gatunku białych nietoperzy.

Czytaj także: Wakacyjna plaga. Nietoperze wlatują do mieszkań. "Wplątywanie się we włosy to największy mit"

Białe nietoperze: podlistnik białawy

Jednym z białych nietoperzy jest podlistnik białawy (Ectophylla alba), gatunek ssaka z rodziny liścionosowatych. W 2020 roku o podlistnikach było o głośno, gdy w lesie deszczowym w Kostaryce udało się je sfotografować pochodzącemu z Indii fotografowi Supreetowi Sahoo. To urocze i puchate stworzenia, których samice mają zaledwie 4,5 cm, a samce do 4,7 cm długości. Charakteryzują się nie tylko białym futrem, ale również żółtymi nosami i uszami. Jak stwierdził zauroczony nimi Sahoo, z daleka wyglądają jak kulki bawełny.

Te rzadkie białe nietoperze występują jedynie w czterech państwach Ameryki Południowej: Hondurasie, Kostaryce, Nikaragui i Panamie. Można je spotkać na różnych terenach: nizinach, terenach górzystych do 7000 m n.p.m., lasach deszczowych, a nawet w wyciętych drzewostanach. Podlistniki białawe żyją pod dużymi liśćmi helikonii, popularnej roślinie w strefie podzwrotnikowej. Na swoje kryjówki wybierają jedynie zdrowe, jędrne liście, które rosną około 2 metry nad ziemią, w poszyciach lasów.

Podlistniki żyją pod liśćmi w gromadkach liczących 4-8 białych nietoperzy (samice i jeden samiec, który opuszcza grupę, gdy rodzą się małe). Specjalnie żują i podgryzają brzegi liścia, aby ten ułożył się w kształt namiotu, pod którym mogą bezpiecznie się skryć. Te białe nietoperze układają się gęsto obok siebie i tak spędzają zwykle dnie, a czasami przysiadają pod liśćmi w nocy, aby odpocząć podczas żerowania. Nocami ten gatunek pije bowiem sok z dojrzałych owoców i nektar kwiatowy. Podlistniki białawe są wegetarianami: żywią się owocami, głównie figami.

Te białe nietoperze są bardzo rzadkie i niemalże zagrożone wyginięciem. W czerwonej księga gatunków zagrożonych publikowanej przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) widnieją jako gatunek bliski wyginięcia – głównie z powodu wycinania lasów deszczowych, o czym w swoim przejmującym dokumencie "Życie na naszej planecie" opowiadał brytyjski dziennikarz, historyk przyrody i słynny narrator David Attenborough.