Genetyka to jedna wielka loteria. Żadna z omówionych metod nie daje stuprocentowej pewności, że pies będzie taki, a nie inny. Zresztą w przypadku piesków rozmiar nie ma znaczenia - wszystkie zasługują na miłość.

1. Ocena wielkości łap

Duże łapy mogą oznaczać, że pies będzie wielki. Szanse zwiększają się, jeżeli łapy wydają się za duże w odniesieniu do reszty ciała. Takie zjawisko można zauważyć u szczeniaków dużych ras, np. u owczarków podhalańskich i bernardynów.

Równie istotny może być rozmiar opuszek. Im są szersze, tym bardziej prawdopodobne, że pies wyrośnie na olbrzyma. Tak jest, chociażby w przypadku dogów niemieckich, które już w okresie szczenięcym mają bardzo szerokie łapki.

Jednak szacowanie wielkości psa na podstawie wielkości łap nie jest metodą doskonałą. Niektóre rasy, np. buldogi francuskie, mają stosunkowo szerokie łapy, a są małe. Odwrotnie jest w przypadku border collie, które są dość duże, ale ich łapki nie są masywne.

2. Wykorzystanie wzoru na wielkość psa

W internecie można znaleźć kalkulatory wzrostu szczeniaka, ale obliczeń można dokonać też na własną rękę. Wystarczy zważyć psa, a jego wagę podzielić przez wiek w tygodniach. Otrzymaną liczbę należy pomnożyć razy 52, czyli przez liczbę tygodni w roku.

Wzór na oszacowanie wielkości szczeniaka, gdy dorośnie: waga psa / wiek w tygodniach = x x * 52 = przybliżona waga psa, gdy dorośnie.

Uzyskana liczba to najbardziej prawdopodobny rozmiar psa, gdy osiągnie dorosłość. Te obliczenia mogą jednak nie być zbyt dokładne, ponieważ niektóre psy osiągają swoje pełne rozmiary dopiero po roku.

3. Analiza struktury kości

Długie, grube, mocne kości mogą być sygnałem, że pies wyrośnie na dużego lub średniego czworonoga. Z kolei krótkie, cienkie kończyny, mogą zwiastować, że pies będzie mały. Podobnie jest z kręgosłupem i czaszką.

Bardzo dobrze widać tę różnicę, gdy porówna się nogi i ogólny wygląd szczeniaka amstaffa i chihuahua. Podczas gdy chihuahua wydaje się delikatna i krucha, po małym amstaffie od razu widać, że ma solidną budowę.

Jednak i ta metoda nie jest idealna, ponieważ niektóre rasy, jak np. bassety mają mocne, grube kości, a nie są duże. Odwrotnie jest w przypadku chartów, które wdzięk i elegancję zawdzięczają długim, smukłym kończynom i wydają się bardzo delikatne, choć są duże.

4. Ocena wyglądu skóry

Obwisła, luźna skóra u szczeniaka może wskazywać, że pies będzie duży. Obecne na szyi, łapach lub karku fałdy sugerują, że szczeniak będzie rósł w górę. Wyjątek stanowią rasy, u których fałdy są widoczne w okresie dorosłości, np. bloodhoundy.

5. Klasyfikacja szczeniaka według wieku i wielkości

Psy umownie dzieli się na cztery kategorie wielkości, z których każda ma inne tempo wzrostu, np. małe psy w wieku 6 miesięcy osiągają zwykle 75 proc. pełnego wzrostu, a duże jedynie 60. Żeby dowiedzieć się, jaki będzie pies, można porównać jego aktualną wagę i wiek z danymi z poniższej tabeli.

6. Badanie profilu DNA

Każdy właściciel kundelka zastanawia się, jakie rasy ma w sobie ich pupil. W dzisiejszych czasach można to zbadać. Wyniki testów bywają zaskakujące. Można dowiedzieć się na przykład, że przodkiem malutkiego pieska był potężny mastiff.

Na podstawie uzyskanej wiedzy można domniemywać, czy pies będzie duży.

Jeżeli przeważają u niego geny bernardyna, może wyrosnąć na prawdziwego olbrzyma. Z kolei, jeżeli większość jego DNA składa się z genów mopsa, raczej nie będzie za duży, ale jest jedno "ale". Co jeśli piesek po babci bernardynce odziedziczy umaszczenie, a po dziadku mopsie sylwetkę?

Koszt badania profilu DNA to ok. 300 zł.

7. Porównanie szczeniaka do rodziców

To zdecydowanie najprostsza droga, by oszacować, jak duży w przyszłości będzie szczeniak, choć i tu mogą zdarzyć się niespodzianki. Niestety, rodzice większości psów adoptowanych ze schronisk, nie są znani.