Kim była Ewa Demarczyk nie trzeba przypominać, bo nawet jeśli młodsi nie widzieli jej na żywo, to musieli gdzieś słyszeć „Grande Valse Brillante” albo „A może byśmy tak najmilszy wpadli na dzień do Tomaszowa” czy „Karuzelę z Madonnami”. Starsi pamiętają, że nie tylko zdobywała nagrody w Opolu i Sopocie, a płyty z jej piosenkami sprzedawały się w setkach tysięcy egzemplarzy, ale i podbiła paryską Olimpię i Nowy Jork czy entuzjastycznie oklaskiwana była w Genewie na koncercie XX-lecia ONZ.

Słowa piosenek Ewy Demarczyk pochodziły najczęściej z najpiękniejszych polskich wierszy, autorstwa m.in. Juliana Tuwima, Bolesława Leśmiana, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej czy Mirona Białoszewskiego. Muzykę do nich pisali tak wybitni kompozytorzy, jak Andrzej Zarycki i Zygmunt Konieczny. Decydujący jednak był sam magnetyczny głos i ekspresyjny styl śpiewu Demarczyk. Dlatego - nie przypadkiem - krytyk „New York Timesa” pisał, że dzięki ekspresji i wrażliwości Demarczyk potrafiła wznieść się ponad barierę językową.

Zapewne na tym polega tajemnica, że choć piosenki Demarczyk wykonywało później wiele świetnych artystek, jednak żadna z nich nie zbliżyła się do jej poziomu. Czy uda się to Natalii Sikorze? Wiele wskazuje na to, że tak. I powinni zgodzić się z tym ci wszyscy, którzy niedawno słyszeli jej wykonania piosenek Janis Joplin, albo widzieli w Teatrze Polonia spektakl „Piękny nieczuły”, w którym Sikora śpiewała z kolei piosenki legendarnej Edith Piaf. Tak opisywał ją po premierze znakomity krytyk Tomasz Miłkowski:

„Trudno nie poddać się hipnotycznemu głosowi Natalii Sikory i jej emocjonalnej sile - stany ducha i jakości muzyczne wyraża całą sobą, muzyka ją przenika, każdy gest, spojrzenie, najmniejsze drgnienie wyrażają bezmiar cierpienia i silną potrzebę wolności, akceptacji. Powstało przedstawienie, które w równej mierze jest pokazem niebywałego talentu artystki, jej oryginalnego głosu, warsztatu, techniki, jak i otwarcia duchowego wnętrza, całej bezbronności wobec widzów. Ci odwdzięczają się owacjami na stojąco, bo inaczej być nie może”.

Jedno jest pewne: warto sprawdzić, bo artystyczne spotkanie Sikory z Demarczyk obiecuje wiele. A w warszawskim Teatrze Polonia 10, 11 i 12 stycznia usłyszeć będzie można wspaniałe utwory, m.in: „Karuzelę z Madonnami”, „Skrzypka Hercowicza”, „Czerwonym blaskiem otoczona”, „Cygankę”, „Rebekę” czy „Tomaszów”.

Kierownictwo muzyczne koncertu objął Hadrian Tabęcki - kompozytor muzyki filmowej i teatralnej. Natalia Sikora wystąpi z zespołem Tango Attack w składzie: Grzegorz Bożewicz – bandoneon, Mario Jeka – klarnety, duduk, Piotr Malicki – gitary, oud i Hadrian Filip Tabęcki – instrumenty klawiszowe, cajon.

Bilety jeszcze są dostępne w kasach teatru oraz internetowo: https://teatrpolonia.pl/event-data/4354/czarne-anioly-wyprowadze-z-rzeczy-cienie