1. Koń wielkopolski

Historia

Koń wielkopolski początkowo był znany jako koń poznański. Jest on wynikiem uszlachetnienia lokalnej rasy końmi ras angielskich, wschodniopruskich i angloarabskich. Rasę oficjalnie uznano w 1962 roku.

Wygląd

Koń wielkopolski ma długą szyję i wyraźnie zaznaczony kłąb. Jego cechą charakterystyczną jest umięśniony sad i długie kończyny. Występuje we wszystkich maściach. Wymagana minimalna wysokość w kłębie to 165 cm.

Charakter

Koń wielkopolski słynie ze zrównoważonego charakteru i łagodnego usposobienia. Po przodkach czystej krwi odziedziczył płomienny temperament i żywiołowość. Dobrze wychowany nie powinien sprawiać problemów

Użytkowanie

Koń wielkopolski jest najbardziej wszechstronnym z polskich koni. Sprawdza się zarówno jako koń wierzchowy, jak i zaprzęgowy. Można jeździć na nim rekreacyjnie, jak i brać udział w zawodach.

Liczebność

W 2010 roku do ksiąg stadnych wpisane było 2304 klaczy i 70 ogierów konia wielkopolskiego. Największe ośrodki hodowli znajdują się w Posadowie, Liskach, Nowielicach i Sierakowie.

2. Koń małopolski

Historia

Koń małopolski powstał poprzez połączenie rodzimych klaczy z orientalnymi ogierami, końmi półkrwi i ras czystych. Rasa w 1962 roku została ustanowiona Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa.

Wygląd

Koń małopolski jest nieco mniejszy i lżejszy od konia wielkopolskiego, ale równie piękny. Słynie z doskonałych chodów i smukłej budowy. Optymalny wzrost dla klaczy 157-165 cm, dla ogierów 160-168 cm.

Charakter

Koń małopolski jest zwierzęciem długowiecznym, odpornym na choroby i trudne warunki. W pracy jest dzielny i wytrwały. Nie jest wybredny, jeśli chodzi o jedzenie. To koń wrażliwy na wysyłane sygnały i chętny do współpracy z człowiekiem.

Użytkowanie

Koń małopolski jest koniem wierzchowym, który sprawdza się we wszystkich zawodach jeździeckich, szczególnie we Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego (WKKW) - dyscyplinie olimpijskiej, na którą składa się kilka konkurencji.

Liczebność

W 2017 roku w Polsce naliczono 931 klaczy i 96 ogierów tej rasy. Najbardziej znane stadniny koni małopolskich znajdują się w Walewicach, Prudniku, Trzebienicach, Białce i Stubnie, czyli w Małopolsce.

3. Koń śląski

Historia

Konia śląskiego wyhodowano na terenie Śląska jeszcze przed II wojną światową. Pochodzi od miejscowych klaczy krytych ogierami oldenburskim, wschodniofryzyjskimi i pełnej krwi angielskiej.

Wygląd

Obecnie rasa podzielona jest na dwa typy: nowy i stary. Konie nowego typu są lżejsze, nieco wyższe. Ich budowa ciała jest harmonijna. Najbardziej pożądana wysokość w kłębie u dorosłych ogierów to 164–170 cm.

Charakter

Koń śląski charakteryzuje się łagodnym usposobieniem, gotowością do współpracy z człowiekiem, odznacza się dużą pojętnością i szybko się uczy. Słynie też z eleganckich chodów.

Użytkowanie

Dawniej koń śląski był wykorzystywany jako koń sportowy w skokach przez przeszkody. Obecnie to koń przeznaczony do jazdy rekreacyjnej oraz do powożenia, w którym odnosi sukcesy na całym świecie.

Liczebność

Aktywna populacja konia śląskiego na ten moment nie jest zbyt imponująca. W 2016 roku w Polsce naliczono 867 klaczy. Obecny centrum hodowlanym konia śląskiego jest województwo dolnośląskie, a w szczególności okolice Jeleniej Góry.

4. Koń huculski

Historia

Konie huculskie są jedną z najstarszych polskich ras koni. Wyhodowano je w surowych warunkach górskich na Karpatach. Możliwe, że pochodzą od dzikich koni tarpanów. Rasę oficjalnie uznano w 1925 roku.

Wygląd

Znakiem rozpoznawczym hucułów są umięśnione przednie kończyny i silny tułów. Najbardziej pożądana wysokość w kłębie u ogierów to 135-140 cm. Można spotkać je w wielu umaszczeniach.

Charakter

Hucuły są żywotne, silne i odporne. Są przyjaźnie nastawione do człowieka, ale nie nadają się dla osób początkujących. Każdy błąd niewprawionego jeźdźca wykorzystują jako okazję do nieposłuszeństwa.

Użytkowanie

Hucuły, choć nie są zbyt wysokie, są niezwykle silne. Niegdyś używano ich do przewożenia ładunków w trudnych górskim terenie. Obecnie są wykorzystywane w hipoterapii, na zawodach westernowych, do ujeżdżania, zaprzęgów i skoków.

Liczebność

W 2017 roku populacja konia huculskiego w Polsce liczyła ok. 1500 klaczy i ok. 180 ogierów. Rasę uważa się za zagrożoną, ale polscy hodowcy dokładają wszelkich starań, by nie wymarła.

5. Polski koń sportowy (Koń szlachetny półkrwi)

Historia

Polski koń sportowy pochodzi od koni wielkopolskich, małopolskich oraz ogierów pochodzenia zagranicznego. Rasa została uznana przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi w 1977 roku.

Wygląd

Polskie konie sportowe słyną z mocnej budowy ciała i umięśnionych kończyn. Osiągają wysokość w kłębie między 160 a 170 cm. Występują we wszystkich maściach podstawowych.

Charakter

Polski koń sportowy odznacza się spokojnym temperamentem i odwagą. Chętnie i szybko się uczy. W każdej chwili gotowy do współpracy z człowiekiem. Ma naturalny talent do skoków i ujeżdżania.

Użytkowanie

Polski koń sportowy to rasa, która powstała z myślą o sporcie wyczynowym. Sprawdza się w ujeżdżaniu, skokach przez przeszkody, WKKW oraz w zaprzęgach. To jedna z najbardziej wszechstronnych ras koni na świecie.

Liczebność

Polski koń sportowy to najliczniejsza z polskich ras i najczęściej spotykana na różnego rodzaju zawodach. Najważniejsze ośrodki hodowli szlachetnych koni półkrwi to Stadnina Koni Nowielice, Stadnina koni w Mosznej oraz Stadnina koni Pępowo.

6. Polski koń zimnokrwisty

Historia

Polskiego konia zimnokrwistego wyhodowano w XIX wieku. Rasa pochodzi od małych koni roboczych uszlachetnionych ogierami zimnokrwistymi z Belgii, Francji i Niemiec. W 1964 założono pierwszą w Polsce Księgę Stadną Koni Zimnokrwistych i Pogrubionych.

Wygląd

Polski koń zimnokrwisty charakteryzuje się masywną sylwetką oraz mocnym umięśnieniem nóg i reszty ciała. Optymalna wysokość w kłębie dla przedstawicieli tej rasy wynosi od 158 do 165 cm. Występuje w wielu umaszczeniach.

Charakter

Polski koń zimnokrwisty ma spokojny i zrównoważony charakter. Dobrze reaguje na komendy głosowe. Jest chętny do pracy i oddany swojej rodzinie. W pracy powolny, ale precyzyjny. W stosunku do dzieci cierpliwy.

Użytkowanie

Polski koń zimnokrwisty użytkowany jest przede wszystkim na wsi. Rolnicy do dziś wykorzystują jego siłę i cierpliwość przy oraniu pola. Z tego względu dobrze sprawdza się też w jeździectwie rekreacyjnym i pracy z dziećmi, a także w hipoterapii.

Liczebność

Niestety liczebność polskich koni zimnokrwistych z roku na rok spada. Dzieje się tak, ponieważ konie tej rasy są eksportowane do zagranicznych rzeźni. Obecnie wdrażane są programy ochronne mające na celu zachowanie rasy.

7. Arden polski

Historia

Ardeny polskie pochodzą od ardenów francuskich, belgijskich, szwedzkich i luksemburskich. Rasę oficjalnie uznano 1 stycznia 2013 roku - od tamtej pory konie ardeńskie urodzone w Polsce uznawane są rasę arden polski.

Wygląd

Ardeny polskie są niskimi końmi z masywną sylwetką. Przedstawiciele tej rasy występują w wielu umaszczeniach, m.in. w gniadym, kasztanowatym, siwym i karym. Ich maksymalna wysokość w kłębie to 166 cm.

Charakter

Ardeny polskie słyną ze zrównoważonego charakteru i otwartości na pracę z człowiekiem. Szybko się uczą, są pracowite i cierpliwe w stosunku do dzieci. Dobrze dogadują się z innymi zwierzętami.

Użytkowanie

Ardeny polskie sprawdzają się jako konie do jazdy rekreacyjnej, jako konie pociągowe, a także konie leśnicze i rolnicze. Ze względu na łagodny charakter nadają się też do hipoterapii i pracy z dziećmi.

Liczebność

Liczebność polskiego konia ardeńskiego jest określana w naszym kraju na ok. 300 osobników, w tym ok. 40 ogierów. Polscy hodowcy pracują obecnie nad zwiększeniem liczebności rasy.

8. Konik polski

Historia

Koniki polskie pochodzą od dzikich koni tarpanów. Pierwsze próby prowadzenia zorganizowanej hodowli tej rasy zostały podjęte w 1923 roku w Stadninie koni w Janowie Podlaskim.

Wygląd

Koniki polskie cechują się niskim wzrostem. Ich wysokość w kłębie to zaledwie 130-140 cm. Występują w maści myszatej, która jest ich cechą rasową. Ich kopyta są twarde do tego stopnia, że mogą pracować w twardym terenie bez podkowy.

Charakter

Koniki polskie cieszą się dobrym zdrowiem, płodnością, niewybrednością pokarmową. W trudnych sytuacjach są niezwykle zaradne. Nie są też wybredne pokarmowo. Słyną z pogody ducha.

Użytkowanie

Dawniej koniki polskie służyły ludziom jako konie robocze w niedużych gospodarstwach i sadach. Z czasem zainteresowało się nimi wojsko, które wykorzystywało je do przewożenia ciężkich ładunków. Obecnie koniki polskie pracuję głównie z dziećmi.

Liczebność

W 2019 roku populacja konika polskiego w Polsce liczyła ok. 2500 klaczy i ok. 200 ogierów. Rasę uważa się za zagrożoną wyginięciem. Dobra wiadomość jest taka, że w ostatnich latach koników polskich przybyło.