Awantura wokół Michała Rusinka. "Sprzedał" poezję Szymborskiej za nowego mercedesa? To manipulacja "Wyborczej"

Sprawa została opisana tak, jakby Michał Rusinek w zamian za umieszczenie audiobooka w nowych mercedesach dostał dla siebie auto. Z drugiej strony, w tekście nie ma kłamstwa – bo faktycznie to Rusinek, jako prezes fundacji, odbierał kluczyki do samochodu. Tyle tylko, że nie dla siebie, a dla fundacji. I wcale nie był to jej główny profit ze współpracy z mercedesem, w której nie ma nic złego.

– Oprócz tego rozmawialiśmy o samochodzie firmowym. Do tej pory uważałem, że to niemoralne, by wydawać pieniądze fundacji na samochody, dlatego weszliśmy w klasyczny układ barterowy. Oni nam wypożyczają samochód na rok, my jeździmy z jego reklamą, a do tego dostajemy wsparcie logistyczne w czasie gali. Z kolei klienci Zasady, którzy kupią ten model mercedesa w jego salonie, dostaną pendrive, zresztą z logotypem fundacji, z audiobookiem pani Szymborskiej czytającej swoje wiersze z tomiku "Dwukropek" – opowiada prezes fundacji o szczegółach współpracy.

– Sprawa jest dla mnie oczywista: ten audiobook w żaden sposób nie jest sprzedawaniem Szymborskiej. To w jakimś sensie dotarcie z jej wierszami do kogoś, kto być może nie miał jeszcze z nimi styczności. A zadaniem fundacji jest docierać z jej dziełami do ludzi, więc nie wydaje mi się, by w tej sprawie było coś nie w porządku – podkreśla prezes fundacji.

Sytuację z mercedesem porównuje do innej, z Anną Marią Jopek, która brała udział w akcji BMW promującej muzykę jazzową. Jak przypomina Rusinek, artystkę też wówczas krytykowano za wzięcie udziału w promocji marki, ale nikt nie pamiętał o tym, że BMW dawało wtedy dużo pieniędzy na kulturę, wspierało m.in. koncerty.

Jastrun zaznacza, że sam jest w tym wszystkim lekko zagubiony i musi iść na kompromisy w kwestii pracy. – Widać jak proces komercjalizacji, zjadania wszystkiego przez pieniądze, jest wszechwładny. Nie wiem czy to się zatrzyma i w tym sensie mnie to niepokoi. Problem polega na tym, że nie można powiedzieć, że to niemoralne. Niby to trochę jak wchodzenie w pakt z diabłem, ale diabeł jest wszędzie – podkreśla poeta.

– Mogę tylko powiedzieć, że Szymborska nie znosiła komercji, nie byłaby szczęśliwa z współpracy z tą firmą, ale są ludzie odpowiedzialni za tę fundację i upowszechnianie jej poezji i mają prawo działać zgodnie z duchem czasu. Ja tego ducha nie lubię, uważam, że prowadzi do złych rzeczy, ale tak naprawdę nic złego się tutaj nie stało, oprócz umacniania mechanizmu wplatania wszystkiego w biznes – dodaje nasz rozmówca. I zaznacza, że lepiej, by firmy w ten sposób poprawiały swój image niż miałyby szukać sposobów, gdzieś indziej. Odnośnie zaś samego Rusinka, Jastrun przypomina, że powiernik Szymborskiej zasłużył na swoją pozycję nie tylko pracą, ale i przyjaźnią z poetką – i należy ufać jego decyzjom.

– Propagowanie poezji to szczytny cel. Na pewno nie będę miała pretensji, jeśli te wiersze trafią do jakiegoś właściciela mercedesa. Może to będzie ktoś tak bogaty, że po wysłuchaniu audiobooka z wierszami jakoś zacznie wspomagać instytucje i fundacje tego typu, wspomagał czytelnictwo – dodaje Kofta. Hejterom zaś radzi, by zamiast znęcać się nad Michałem Rusinkiem, wpłacili chociaż złotówkę np. na lokalne biblioteki. Wtedy, być może, współpraca z wielkimi firmami nie będzie potrzebna.