Czy lewica popiera PiS?

Co na to Sojusz Lewicy Demokratycznej? Przecież SdRP (poprzednik SLD) był głównym architektem jeszcze obowiązującego ustroju Polski. Głównym autorem Konstytucji z 1997 roku był Aleksander Kwaśniewski, który do objęcia prezydentury był przewodniczącym Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego, a następnie wraz z SdRP stanowczo lobbował za przyjęciem Konstytucji w referendum (przeciw była prawica z Marianem Krzaklewskim na czele). Teraz głos Sojuszu w sprawie łamania Konstytucji, a de facto wygaszania jej obowiązywania ustawami, jest słabowity, a w każdym razie niejednoznaczny. Leszek Miller o „ulicznych” obrońcach Konstytucji z KOD mówi, że ich nie popiera bo widzi w KOD "sporo hipokryzji i fałszu". Szef SLD staje na stanowisku, że skoro PiS wygrał wybory, to może „realizować swoje projekty”. Postawa wielu innych liderów i działaczy SLD względem antyrządowego ruchu jest na zasadzie „jestem za, a nawet przeciw”. Ludzie SLD zdają się mówić, że KOD sam w sobie jest ok, ale nie podoba im się, że widzą tam obrońców neoliberalnego systemu z PO i Nowoczesnej. Podkreślają, że dla lewicy ma być najważniejszy interes pracowników, ubogich, transformacyjnie wykluczonych. Na manifestacjach widzą natomiast głównie wielkomiejską klasę średnią, czyli - jakby to powiedziała Beata Kempa - „syte koty”. W bardzo podobnym tonie wypowiedziała się też partia Razem. „Razemici” uważają, że mamy obecnie w Polsce starcie dwóch prawic i oni – jako jedyna wiarygodna lewica – się w ten spór nie będą mieszać. SLD oraz Razem instytucjonalnie i oficjalnie (jako partie) Komitetu Obrony Demokracji nie popierają, bo po pierwsze od obrony Trybunału Konstytucyjnego jest dla lewicy ważniejsza budowa państwa socjalnego, a po drugie mają swoje ważne sprawy wewnętrzne – SLD wybiera nowego przewodniczącego, a Razem buduje struktury, pracuje oddolnie i planuje jak wydać 14-milionową dotację.

Po pierwsze, lewica naprawdę nie musi być jednozadaniowa i jednowymiarowa. Nie musi wybierać pomiędzy postulatami socjalnymi, a obroną Konstytucji, Trybunału Konstytucyjnego, urzędników służby cywilnej. To nie jest alternatywa, to da się połączyć. Lewica z powodzeniem może otworzyć kilka frontów, angażować się na wielu płaszczyznach. Tym bardziej, że jest opozycją pozaparlamentarną i nie pozostało jej nic innego, jak wyjście na ulicę. A tam właśnie są teraz obrońcy Konstytucji. Lewica na sztandarach ma – lub powinna mieć – wolność i równość. Co to za wolność bez wolnych mediów, niezawisłych sędziów, niezależnych prokuratorów i urzędników? Co to za równość bez równoważnego trójpodziału władzy i sądu konstytucyjnego, który o konstytucyjną zasadę sprawiedliwości społecznej i równouprawnienia cyklicznie się upomina (ostatnio przy okazji zakwestionowania za niskiej kwoty wolnej od podatku)? Co prawda zgadzam się z tezą Guya Standinga, że głodny obywatel nie korzysta z praw obywatelskich, bo jest zajęty gonieniem za chlebem, ale nie uważam, żeby walka z prekaryzacją wykluczała walkę o demokratyczne standardy. Bo to, że prekarzyści nie są w pełni udziałowcami demokratycznego społeczeństwa obywatelskiego, wcale nie oznacza, że takiej demokracji liberalnej nie chcą i można ją porzucić. Przecież jak uda się wydostać ze stanu niepewności (i zasilić szeregi salariatu, klasy średniej, lemingstanu – jak zwał tak zwał), to chętniej korzysta się z praw i wolności obywatelskich. Nie przyjmuje zatem argumentu związkowców i niektórych działaczy lewicowych, że zamiast zaangażowania w Komitet Obrony Demokracji, idź lepiej na pikietę w obronie kierowców Polskiego Busa lub pracowników Amazona. Lewica powinna być i na KODzie i pod Amazonem.

Po drugie, żadna partia nie może w dzisiejszych obrazkowo-tabloidowych czasach przedstawiać tak niejasnego przekazu. Nie może być tak, że na pikiecie w bronie Trybunału Konstytucyjnego słyszę, że „przecież Wy jesteście przeciw TK i popieracie PiS”. Od partii politycznej wymagam stanowczego stanowiska w deseń: popieramy społeczny ruch KOD grupujący oburzonych i sprzeciwiających się działaniom władzy zmierzających do rozmontowania demokratycznego państwa prawnego, które urzeczywistnia Konstytucja z 1997 roku; nie chcemy upolitycznienia ruchu społecznego KOD; jesteśmy przeciwko działaniom władzy wymierzonym w niezawisłość sędziowską, niezależność prokuratury, profesjonalność i apolityczność służby cywilnej etc. Ponadto, dywagowanie o wyższości walki z nierównościami nad zaangażowaniem w obronę – dajmy na to – zasady trójpodziału władzy ostatecznie wygląda na przyjęcie narracji PiS, czyli: zmanipulowane przez liberalne media „syte koty” wyszły na ulicę w obronie status quo, bo tylko oni na tym status quo korzystają. Brak kategorycznego komunikatu lewicy w odczuciu społecznym jest równy popieraniu partii rządzącej.