Reklama.
W tych dwóch zdaniach, wypowiedzianych przez genialnego Saula Belowa, zamknięta została istota kunsztu pisarskiego. Dobra książka żyje długo po jej przeczytaniu, żyje w myślach i podświadomości, ukryta, choćby po to, by w sprzyjających okolicznościach pobudzić do myślenia, zmusić do refleksji, czy zabłyśnięcia oczytaniem. A przecież książki nie możemy oderwać od samego pisarza, jego doświadczeń, czy choćby pragnienia ponownego ukształtowania świata. Z tego więc powodu warto poznać samego pisarza, by lepiej zrozumieć jego twórczość.
Houellebecq, Barnes, Franzen, Marias, DeLillo, Cortazar, Frisch, Marquez, Borges, Bellow, Huxley, Nabokov, Faulkner i Hemingway. Te nazwiska mówią same za siebie, to pisarze, którzy swoją twórczością wpłynęli na sposób postrzegania świata milionów ludzi, którzy nie będąc celebrytami skupiali na sobie spojrzenia czytelników. Któż z nas nie chciałby usiąść w takim towarzystwie i choćby posłuchać ich słów? Oczywiście dla szarego czytelnika jest to niemożliwe, ale od czegóż mamy wywiady? Zbiór wywiadów, jakich udzieliły te tuzy literackie udzieliły prestiżowemu The Paris Review, mamy przed sobą, dzięki pomysłowi wydawcy, pracy redaktorów wydania i tłumaczy.
Niepodważalną zaletą tej książki jest możliwość przerwania jej lektury i powrotu, nawet po wielu tygodniach. Przy jej lekturze to czytelnik jest pełnym suwerenem wybierającym nie tylko moment powrotu, ale i kolejność. Oczywiście samo czytanie niesie za sobą efekty uboczne. Sam przerywałem lekturę, by sięgnąć na kilka godzin po Bellowa czy Cortazara. Po raz kolejny możemy odkryć pisarza, odkryć na nowo, jeszcze raz przeżywając jej treści. Dlatego więc rozpocząłem lekturę od Bellowa, który kilkanaście lat temu zawładnął moją wyobraźnią i skłonił do sięgnięcia po Dreisera i innych klasyków amerykańskiej powieści. Dzięki temu wywiadowi nagle odmłodniałem, przeżywając po raz kolejny młodzieńcze fascynacje.
A i to może być pretekstem, by sięgnąć po lekturę…