Ten słoń nie chciał przyjeżdzać do Kielc! Skandaliczna wystawa i apel do ministra

O tej wystawie pisałem już w ubiegłym tygodniu. 160 eksponatów, które łączy jedno – postać Władysława Kamusińskiego, który wszystkie te stworzenia zabił. Nie dlatego, że był głodny, bo w końcu jest człowiekiem majętnym, ale dla sportu i trofeów. Wspaniałomyślnie postanowił pewnego dnia przekazać te eksponaty do muzeum w Kielcach. Muzeum Narodowego – warto o tym pamiętać. Muzeum z wielką dumą przyjęło zbiory i postanowiło uczynić z nich stałą ekspozycję.

Kamusiński lubi zabijać dzikie zwierzęta. Sprawia mu to nieukrywaną przyjemność. Barwnie opowiada o „dziadach jeleniach”, do których trzeba strzelać. W końcu, idąc dalej tropem jego rozważań, człowiekowi też coś należy się od przyrody.

Wśród 160 wypchanych zwierzaków nie ma jednak wyłącznie jeleni. Są też zagrożone wyginięciem – nosorożec czarny, czy też słonie afrykańskie, które są ofiarami kłusowniczego procederu. Temu wszystkiemu towarzyszy folder, w którym Kamusiński pisze, że raz koza, a innym razem dzieci „murzyńskie” przy zabitym przez niego zwierzaku. A to wszystko pod parasolem placówki o nazwie Muzeum Narodowe.

Jej dyrektor idzie w zaparte. Przed kamerą twierdzi, że wystawa jest w porządku. Czytaj jest powodem do dumy. Kamusiński dodaje, że zrobił to z myślą o edukacji. A co? Młodzież musi się czegoś nauczyć. Idąc tym tropem powinna dowiedzieć się więcej o tym, jak „ciekawym” zajęciem jest strzelanie dla przyjemności i sportu, do żywych zwierząt.

Wystawa nie mówi nic o zagrożeniu gatunków, które są niej pokazywane. Nie dowodzi zależności między polowaniem dla sportu a tym, że wiele z nich znalazło się na liście zagrożonych gatunków i jest chronionych Konwencją Waszyngtońską. Są za to tabliczki, lakonicznie informujące – nosorożec czarny.

To dlatego WWF Polska i Viva! Polska zareagowały w sprawie wystawy i wystosowały list do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z apelem o interwencję w sprawie wystawy. Minister, jako osoba, która sprawuje nadzór nad muzeami, został poproszony o usunięcie wystawy lub zmianę jej formy, na taką, która wskaże na zagrożenia wynikające z polowań na rzadkie gatunki zwierząt.

Zwierzęta zabite przez Kamusińskiego, nie pochodzą z dawnych kolekcji. Wystawa nie ma żadnej wartości historycznej. Jest raczej żenującym zapisem ludzkiej bezmyślności w niszczeniu przyrody.

Ciekawy jest również wątek, na jakiej podstawie dyrektor kieleckiego muzeum przyjął w darze zbiory. Jako, że obowiązuje go kodeks etyki postępowania muzealnika, powinien zastosować się do jego zaleceń.

Przed pozyskaniem przedmiotu lub okazu do zbiorów proponowanego w drodze umowy sprzedaży, darowizny, zamiany, wypożyczenia albo spadku należy uczynić wszystko, aby uzyskać pewność, ze nie został on sprzecznie z prawem pozyskany w kraju jego pochodzenia (lub z nielegalnie z niego wywieziony) albo z jakiegokolwiek kraju tranzytu, w którym mógł korzystać z prawnego tytułu własności (włącznie z krajem, w którym znajduje się muzeum). Z tego względu obowiązkowe jest ustalanie pełnej historii przedmiotu lub okazu od chwili jego odkrycia lub wytworzenia.

Czy to już zrobił? Czytając dalej ten sam kodeks trafimy na kolejny punkt:

A przecież kolekcja Kamusińskiego nie jest naukową, a ponadto jego działania przyczyniły się do obniżania liczebności gatunków zagrożonych wyginięciem.

Jedno jest pewne, ten nosorożec, podobnie jak i inne zwierzęta nie chciał przyjeżdżać do Kielc.