Nie będzie już lekarzy rodzinnych?

Przeciw nowelizacji są sami lekarze rodzinni, którzy sądzą, że zamiast do poprawy funkcjonowania systemu, przyczyni się ona do zlikwidowania instytucji lekarza rodzinnego. Za zmianą są natomiast pediatrzy i interniści, twierdząc, że udoskonali pierwszą linię kontaktu pacjenta z lekarzem. Pomysł narodził się po śmierci niespełna 3-letniego dziecka w Skierniewicach, która miała miejsce w lutym zeszłego roku. Minister zdrowia obiecał wówczas, że zwiększy dostępność pediatrów dla najmłodszych pacjentów.

Jak podaje prezes Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego, prof. Alicja Chybicka, najlepszym rozwiązaniem dla dzieci jest pozostawanie pod stałą opieką pediatry. Nie chodzi o to, że lekarze rodzinni źle leczą najmłodszych pacjentów, a o ich zbyt małą liczbę – podczas gdy powinno ich być 25 000, w rzeczywistości jest jedynie 12 000. Z tego powodu, muszą być wspomagani pomocą innych lekarzy. Specjalistka wyraża także nadzieję, że w ślad za poprawką, wprowadzona zostanie także zmiana w zakresie finansowania POZ, pozwalająca wszystkim lekarzom pierwszego kontaktu (lekarzom rodzinnym, internistom czy pediatrom) na wykonanie u pacjenta koniecznych badań dodatkowych.

Według prezes PTP, w POZ jest zbyt mało lekarzy, przez co podstawowa opieka zdrowotna kuleje. Gdy na pierwszej linii kontaktu z chorym oprócz lekarza rodzinnego pojawią się także internista i pediatra, sytuacja ta może się diametralnie zmienić.

Jak podkreśla szef komisji ds. relacji publicznych w Kolegium Lekarzy Rodzinnych, dr Artur Jakubiak, wiedza zdobywana przez internistów i pediatrów w ramach szkolenia podyplomowego umożliwia im skuteczną pracę w POZ, jednak w odróżnieniu od lekarzy rodzinnych, nie przygotowuje ich do „świadczenia wszechstronnej, całościowej i skoordynowanej opieki, ukierunkowanej nie tylko na pacjenta, ale także na rodzinę i społeczności lokalne”. Zdaniem dra Jakubiaka, nowelizacja w żaden sposób nie umocni systemu podstawowej opieki zdrowotnej. Sprawi ona, że granice między POZ a poradniami specjalistycznymi ulegną zatarciu. Wskutek zmian, na pewno wzrośnie także liczba skierowań do lekarzy o wąskich specjalnościach – interniści i pediatrzy nie są bowiem edukowani w kierunku laryngologii, neurologii czy psychiatrii. Tymczasem lekarze rodzinni wręcz przeciwnie – tłumaczy specjalista.

Młodzi lekarze postawieni przed wyborem: medycyna rodzinna czy interna lub pediatria, najprawdopodobniej wybiorą drugą opcję. W ten sposób będą mogli pracować nie tylko w POZ, ale także poza nią, co nie jest możliwe dla lekarza rodzinnego – podkreśla dr Jacek Krajewski, prezes Federacji Związków Pracodawców Ochrony Zdrowia. Tymczasem zamiast odwodzić młodych lekarzy od pracy w otwartej opiece zdrowotnej, powinno się ich do tego zachęcać – w ten sposób możliwe byłoby chociaż częściowe odciążenie szpitali. Największą zaletą medycyny rodzinnej jest znajomość pacjentów – często leczy się osoby, które zna się od dziecka, co znacznie ułatwia diagnozę. Tymczasem interniści i pediatrzy przygotowywani są do pracy w szpitalach, a nie w otwartym systemie ochrony zdrowia – dodaje dr Krajewski.