Cukrzyca jest cichym zabójcą, który co roku uśmierca prawie 5 mln ludzi na świecie. W samej Polsce jest już ok. 3 mln chorych, chociaż 1 na 3 osoby nie jest świadoma swojej przypadłości. Problem z diagnozą często wynika z charakteru schorzenia, które przypominać może grypę.
Reklama.
Objawy grypy czy cukrzycy?
Jak wiadomo, cukrzyca powiązana jest z występowaniem wielu powikłań. Podczas gdy część z nich, np. zawał serca lub udar mózgu, może stanowić zagrożenie dopiero po kilku latach, inne dotykają chorego znienacka i czasem mylone są z tak powszechnymi schorzeniami, jak grypa.
Jak opowiada jedna z amerykańskich pacjentek, która choruje na cukrzycę typu 2, nie od razu uzyskała ona taką diagnozę. Najpierw udała się do lekarza z bólem gardła, jednak czuła się tak źle, że w końcu wylądowała w szpitalu. Poziom jej cukru osiągnął 10-krotność dopuszczalnej normy, a pacjentka zaczęła zapadać w śpiączkę cukrzycową. Obudziła się na oddziale intensywnej terapii.
Niekontrolowany poziom cukru we krwi może spowodować zarówno ketokwasicę cukrzycową, jak i zespół hiperglikemiczno-hiperosmolarny. Tymczasem obie przypadłości prowadzić mogą do śpiączki cukrzycowej, która zakończyć się może dużo poważniejszymi konsekwencjami. Stan ten zagraża życiu pacjenta – mówi dr Spyros Mezitis z ośrodka Lenox Hill Hospital w Nowym Jorku.
W zespole hiperglikemiczno-hiperosmolarnym organizm stara się pozbyć nadmiaru cukru we krwi poprzez wzmożoną produkcję moczu. Sytuacja ta prowadzić może do poważnego odwodnienia, które, w ekstremalnych przypadkach, kończy się drgawkami, śpiączką czy nawet śmiercią. W ketokwasicy cukrzycowej brak insuliny prowadzi do spalania tłuszczu przez organizm i, w konsekwencji, do nagromadzenia we krwi toksycznych kwasów, nazywanych ketonami.
W obu przypadkach objawy mogą być niebezpiecznie mylące. Pacjenci stają się powolni i zmęczeni. Odczuwają bóle mięśniowe – mówi dr Mezitis. Osoby z cukrzycą, które zapadną na grypę, są natomiast jeszcze bardziej narażone na śpiączkę cukrzycową, jako że infekcja może dodatkowo zwiększyć poziom cukru we krwi. Jak podaje specjalista, diabetyk, którego stan zdrowia nie jest kontrolowany i który nie przyjmuje odpowiednich dawek insuliny może doświadczyć nagłego wzrostu cukru, a jeżeli do tego posiada jeszcze grypę, zagraża mu poważny problem związany z zespołem hiperglikemiczno-hiperosmolarnym.
Jak uniknąć cukrzycy?
Należy z ostrożnością podchodzić do objawów grypy. Osoby, które znajdują się w grupie wysokiego ryzyka powinny także poddać się badaniom. Objawy obejmować mogą nadmierne oddawanie moczu (szczególnie jeżeli konieczne jest wstawanie do toalety w nocy) lub duże pragnienie, chociaż wiele osób nie doświadcza żadnych martwiących symptomów. Warto zapytać lekarza o przynależność do grupy wysokiego ryzyka i zbadać poziom cukru we krwi.
Po stwierdzeniu cukrzycy typu 2 należy kontrolować poziom cukru we krwi poprzez stosowanie odpowiedniej diety cukrzycowej, aktywność fizyczną i przyjmowanie zalecanych leków (jeżeli konieczne). Chorzy najczęściej stosują tabletki, zastrzyki insuliny lub inne środki regulujące poziom cukru we krwi. Osoby z cukrzycą typu 1, aby przeżyć, zmuszone są przyjmować insulinę.
Dla osób zagrożonych cukrzycą typu 2 najlepszym sposobem na uniknięcie zachorowania, a przynajmniej komplikacji, okazać się może sport. Jak podają specjaliści, jednemu z pacjentów, który zaczął regularnie biegać w wieku 40 lat, udało się odwlec nadejście choroby na ponad 20 kolejnych lat.
Oprócz zmiany stylu życia, wiele osób z cukrzycą typu 2 kontroluje poziom cukru we krwi za pomocą leków. W niektórych przypadkach przyjmują one insulinę, aby pomóc glukozie wydostać się z krwiobiegu i zgromadzić w tkance tłuszczowej, gdzie przechowywana jest do momentu, gdy staje się potrzebna.
Zalecane jest także poddanie się szczepieniu przeciw grypie – dotyczy to także osób, które nie są narażone na cukrzycę. Jak podaje Amerykańskie Centrum Kontroli Chorób (U.S. Centers for Disease Control), zastrzyk może zmniejszyć prawdopodobieństwo zachorowania o 60%. CDC podkreśla, że szczepieniu powinni poddać się wszyscy ludzie powyżej 6 miesiąca życia, a przede wszystkim osoby z osłabionym układem odpornościowym, np. chorzy na cukrzycę, a także osoby powyżej 65 roku życia.