Czym właściwie jest pępek?

Pępek to blizna na ciele, która zostaje na brzuchu po odpadnięciu pępowiny. Kiedy mały piesek przychodzi na świat, jego mama przegryza pępowinę. Na brzuchu malucha zostaje niewielki kikut, który z czasem usycha i odpada. W tym miejscu powstaje psi pępek. Zupełnie jak u ludzi (minus odgryzanie).

Podczas ciąży w miejscu pępka znajdowało się połączenie między ciałem szczeniaka a jego mamą. To przez pępowinę mały piesek otrzymywał krew pępowinową, a w niej niezbędne do wzrostu komórki macierzyste. Przez pępowinę do ciała matki wracała też „zużyta krew".

Pępowina występuje u wszystkich ssaków łożyskowych, do których „należy aż 95 proc. wszystkich ssaków. Wyjątek stanowią stekowce i torbacze. Ewolucja wykorzystała ten wynalazek, by uniezależnić płód psa od świata zewnętrznego.

Gdzie pies ma pępek? Jak wygląda psi pępek?

Pies jest ssakiem łożyskowym, więc ma pępek. Znajduje się on ok. 10 cm poniżej linii mostka, mniej więcej na połączeniu klatki piersiowej z brzuchem. Pępek psa to niewielki płaski dołek, który można wyczuć palcem. Nie zawsze go widać.

Pępek jest dobrze widoczny u nowo narodzonych szczeniąt. Dwa tygodnie po porodzie psi pępek wysycha i odpada. W tym miejscu powstaje płaska blizna. Bardzo trudno ją zauważyć, łatwiej ją poczuć. Pies może mieć w tym miejscu niewielkie zgrubienie. Sierść psa może w tym miejscu rosnąć w różnych kierunkach.

U ludzi pępek przyjmuje różne postaci. Może być wypukły lub wklęsły. Wystający pępek świadczy o wystąpieniu przepukliny pępkowej lub o stanie zapalnym w trakcie gojenia. Podobnie jak ludzie psy mają wklęsły pępek.

Czym są przepukliny pępkowe?

Przepuklina pępkowa to schorzenie ujawniające się w pierwszych tygodniach życia szczeniąt. To wyczuwalny lub widoczny obrzęk pojawiający się w okolicy pępka. Może przybierać szarą lub fioletową barwę.

Niektóre rasy są szczególnie narażone na powstawanie przepuklin. Należą do nich wszystkie terriery, pekińczyki, wyżły weimarskie oraz basenji. Na szczęście przepukliny pępkowe u psów nie są bolesne i z reguły nie wymagają interwencji weterynarza.

Leczenie jest podejmowane tylko przy podejrzeniu uwięźnięcia zawartości przepukliny i braku możliwości wprowadzenia jej do jamy brzusznej. W takiej sytuacji przepuklina może być dla psa bolesna.

Do leczenia przepukliny pępkowej u psów potrzebne są badania krwi, badania surowicy, RTG i USG brzucha i worka przepuklinowego. Jeśli przepuklina nie wchłonie się samoistnie, można ją usunąć przy zabiegu sterylizacji.