Reklama.
Reklama.
Reklama.
"Do Rzeczy" oskarża prof. Witolda Kieżuna o współpracę z SB. "Przeszedł poważną zapaść po wizycie Cenckiewicza"
21 września 2014, 20:01·1 minuta czytania
Publikacja artykułu: 21 września 2014, 20:01Prof. Witold Kieżun walczył w Powstaniu Warszawskim, był więziony w sowieckich łagrach oraz ubeckich celach, a w późniejszych latach uzyskał tytuł profesora nauk ekonomicznych. Niemniej publicyści tygodnika „Do Rzeczy” dopatrzyli się w jego biografii pewnej rysy. Otóż, jak stwierdzili, prof. Kieżun zaczął w latach 70. współpracować z bezpieką.
Reklama.
Temat kontaktów prof. Kieżuna z aparatem bezpieczeństwa PRL trafił nawet na okładkę najnowszego numeru „Do Rzeczy”. Autorzy artykułu – prof. Sławomir Cenckiewicz i Piotr Woyciechowski – podkreślili wprawdzie wojenne i powojenne zasługi prof. Kieżuna oraz dodali, że inne wydarzenia w żaden sposób ich nie unieważniają.
Zaraz później przeszli jednak do innego wątku, pisząc, że wiosną 1973 roku prof. Kieżun zaczął wchodzić w „bliskie związki z SB”.
Przed opublikowaniem artykułu redakcja „Do Rzeczy” skontaktowała się z 92-letnim prof. Kieżunem, by poprosić go o komentarz. Profesor odpowiedział na tekst Cenckiewicza i Woyciechowskiego, nie kryjąc przy tym wzburzenia.
Telewizja Republika, powołując się na asystenta prof. Kieżuna, poinformowała, że w związku z artykułem „Do Rzeczy” profesor „przeszedł poważną zapaść”. Asystent zasugerował, że zapaść została wywołana przez „wizytę Sławomira Cenckiewicza i Piotra Woyciechowskiego w domu profesora”. Obecnie prof. Kieżun czuje się już lepiej.
źródło: „Do Rzeczy”
Reklama.
"Do Rzeczy"Kieżun opowiadał funkcjonariuszom lub sporządzał przy tym swoje doniesienia w taki sposób, by ich treść wpisywała się w ówczesny klimat ideowy. Często przypisywał swoim ofiarom żydowskie pochodzenie i związki z „wypędzonymi” w marcu 1968 r. Czytaj więcej
Prof. Witold KieżunArtykuł Sławomira Cenckiewicza i Piotra Woyciechowskiego, tak bezwzględnie mnie pogrążający, jest wprost przerażający swoją wiarą w wartość dowolnie wybranych materiałów bezpieki w bardzo małym procencie uzyskanych w czasie przesłuchań, bo takich w moim przypadku nie było więcej niż dziewięć–dziesięć, a w dużej większości z setek zarejestrowanych i czytanych listów (…).
Jak wielokrotnie już udowodniono, aktywność twórcza aparatu bezpieczeństwa była niezwykle rozwinięta. Autorzy mnie dyskredytujący bezkrytycznie cytują zupełnie nonsensowne insynuacje. Czytaj więcej