Wyglądasz jak chłopak! Czyli o męskiej garderobie w kobiecym wydaniu

Prostaczka i prostytutka
Gdy byłam mała, wraz z moją siostrą często odwiedzałyśmy dziadków i latem siadywałyśmy na schodkach przed domem, by podziwiać ubiór przechodniów. Traf chciał, że budynek ten stał przy dość ruchliwej, jak na małe miasteczko, ulicy i ludzi przewijał się ogrom. Któregoś razu moja młodsza - paroletnia wtedy - zauważyła dziewczynę, obciętą na krótko niczym Mia Farrow w "Dziecku Rosemary". Na jej widok wykrzyknęła: "Patrz, jaki łysy chłopak idzie!", na co ubrana w bojówki bohaterka zamieszania schyliła się nad nami i grożąc palcem burknęła: "Ja nie jestem chłopak!". Do dziś zdarza mi się wspominać tę historię każdorazowo, kiedy słyszę o modzie na chłopczyce i garderobie męskiej w kobiecym wydaniu.

Wyłania się więc tutaj pojęcie tomboy, luźno tłumaczone współcześnie jako chłopczyca. W Polsce za jego popularyzację odpowiadał Leopold Staff. Jego słowo zostało przeniesione z francuskiego - i zastosowane w tłumaczeniu książki Wiktora Margueritte „La Garçonne”. Na początku, w latach 50. XVI wieku wyraz ten określał niegrzecznego chłopca, a już dwadzieścia lat później oznaczał nieskromną i prostacką kobietę. Pod koniec XIX wieku w ten sposób nazywano prostytutki, a w latach 20. XX wieku - młode dziewczęta, które odrzucały modę panującą wśród ich matek i ubierały się w sposób wygodny. Chłopczyce zachowywały się w sposób niezależny i nosiły ubrania oraz fryzury, które maskowały ich kobiecość. Żadnych wielkich kapeluszy. długich sukni czy gorsetów.

T-shirty i sneakersy
Obecnie jednak noszenie męskiego ubioru czy zamiłowanie do rozrywek bądź zachowań typowo męskich nie jest raczej piętnowane, a wręcz przeciwnie - wielu projektantów przy tworzeniu garderoby kobiecej inspiruje się mężczyznami, a nawet same kobiety chętnie zaglądają do szaf swoich partnerów. Kobieta w męskim ubraniu to niesamowita mieszanka, często wręcz bardziej kobieca niż wciśnięta w elegancką suknię dama.