„Liczy się tylko to, co mamy do powiedzenia”. Lekko Stronniczy wyjaśniają, dlaczego kończą swój program na YouTubie

Włodek: Mam też wrażenie, że jeśli nie postawilibyśmy sobie tej granicy to przy 500 odcinku zastanawialibyśmy się czy już wtedy nie skończyć Lekko Stronniczych. Mielibyśmy wiele momentów zwątpienia, a tak jak masz ustalone, że zrobisz 1000 odcinków, to wiesz, że je zrobisz, bo jesteś mężczyzną. A jak mężczyzna coś obiecuje, to dotrzymuje słowa. Przy 80 odcinku byli tacy, którzy nie wierzyli, że będziemy w stanie robić codziennie nowy odcinek i dojdziemy do tysięcznego.

Karol: To był pierwszy w Polsce program na YouTubie, który był emitowany codziennie. Kiedy startowaliśmy, i nawet później, teoretycznie byli twórcy, którzy chcieli nas kopiować. Ale tylko teoretycznie. Często rozbijali się o to, że produkowanie i emitowanie programu dzień w dzień wcale nie jest takie łatwe.

Włodek: Kiedy startowaliśmy, to były trochę inne czasy. Chcieliśmy robić program profesjonalnie, pokazać, że można to robić na YouTubie. Nie na zasadzie, że jak będę miał ochotę, to coś wrzucę, tylko trzymać się reżimu - codziennie o 18 ma być nowy odcinek. Taki był nasz zamysł. Zdecydowaliśmy się na 1000 odcinków także dlatego, że lubimy robić nowe rzeczy. Przynajmniej ja. Karol ma inne podejście. Dla mnie robienie czegoś, co się udało jest łatwe. Jeśli cały czas robisz to samo, to nie stawiasz sobie wyzwań.

Włodek: Z pewnością. Pierwsze odcinki i te najnowsze są inne. Niektórzy twierdzą, że te starsze są lepsze, niektórzy, że gorsze. Z mojej perspektywy były zdecydowanie gorsze.

Włodek: Możliwości produkcyjne mamy dużo większe niż to, co pokazujemy w LS. Nie wykorzystujemy tego, żeby nie ingerować we wcześniej ustalony format.

Włodek: Żrą tylko te rzeczy, które są sformatowane pod internet. Jak zaczniesz wrzucać odcinki programów pasma śniadaniowego, to one nie będą miały takiego zasięgu jak mają w telewizji. Nie widzę korelacji między tym, co robimy a telewizją. Jeśli takim wyznacznikiem ma być systematyczność, to dla mnie to jest za mało.

Włodek: Nie mam wrażenia, że nasz program to talk-show. Może byłby nim gdybyśmy zapraszali gości. Tutaj skupiamy się na wyrażaniu własnej opinii. To zapis naszych rozmów, które równie dobrze mogłyby odbywać się w knajpie. Jeśli zależałoby nam na wyświetleniach, to moglibyśmy robić odcinki w stylu „10 największych wpadek tego roku” czy „top 5 żartów”. Jesteśmy na Blog Forum Gdańsk. Przed chwilą w jednym z paneli padło stwierdzenie, że klikalność treści nie przekłada się na ich jakość, a nawet odwrotnie. My też tak to postrzegamy i w tym momencie liczba wyświetleń mniej nas interesuje.

Włodek: Jeżeli to, co się najlepiej ogląda, określimy jako mainstream to my nigdy nie byliśmy zwolennikami mainstreamu. Nie oznacza to jednak, że jesteśmy paradygmatem wszystkiego co najlepsze jeżeli chodzi o underground. Robimy dobrze to, co czujemy. I tyle. Nie mnie oceniać, czy to jest jakościowe czy nie. Zresztą, ja nie lubię sam siebie tytułować. Może to zbytnia skromność, ale jak powiesz mi „jesteś rozpoznawalny” to ci nie odpowiem „tak, jestem rozpoznawalny” albo robisz „bardzo jakościowe treści” to ja nie odrzeknę „tak, robię bardzo jakościowe treści”. Jeśli to jest szczera opinia, to za nią podziękuję, ale jeżeli ktoś ma zupełnie odmienne zdanie to za nie też podziękuję.

Karol: To jest modne, żeby podkreślać, że chce się robić i robi się jakościowe treści. Natomiast inwestycja w tego typu treści zawsze rozbija się o wytrzymałość twórcy. O to, czy będzie w stanie tworzyć materiały, które będą oglądane na gorszym poziomie, co treści mniej jakościowe. Dzisiaj zasięg i jakość się wykluczają. Mogę ci teraz powiedzieć, że ostatnie odcinki będą super jakościowe, świetnie wyprodukowane, ale jeśli tematy nie będą interesujące dla widzów, to ta cała jakość nie ma sensu. Weźmy na przykład Krzysztofa Gonciarza. Nie jest żadną ujmą czy przytykiem, lecz stwierdzeniem faktu, że jego filmy podróżnicze miały gorszą oglądalność niż jego regularne, stricte internetowe produkcje.

Karol: Dokładnie. Krzysiek miał tę świadomość i zaryzykował. Ale każdy internetowy twórca musi odpowiedzieć sobie na pytanie, czy chce tworzyć treści bardziej popularne, czy mniej popularne, ale o lepszej jakości?

Włodek: Zresztą, dodanie jakości do tego, co robimy nic by nam nie dało. Moglibyśmy zatrudnić ekipę, reżysera, scenarzystów i montażystów, ale trudno byłoby to wyprodukować w codziennym reżimie i sami nie mielibyśmy takiej satysfakcji i frajdy z tego, że pracujemy nad LS samodzielnie. To odarłoby też nas z części wolności i nonszalancji, które mamy. Jeśli nie będziemy poruszać odpowiednich tematów, to cała ta jakość stanie się zbędna. Liczy się tylko to, co mamy do powiedzenia.

Karol: Żadne z powyższych.

Włodek: Ostatnio nauczyłem się, że jeżeli dużo ćwierkasz o tym, że coś zrobisz, zanim to zrobisz, to wychodzisz na tym dużo gorzej, niż jakbyś po prostu zrealizował swój pomysł bez zbędnych zapowiedzi.

Włodek: To jest idealny dowód na to, że nie ma co gadać tylko trzeba robić. Jeśli będziemy z Karolem zaczynali coś nowego albo każdy z nas będzie startował osobno, to po prostu to zrobimy i wtedy o tym powiemy. To będzie niespodzianka dla widzów, ale pewnie i dla nas. Nie wierzę w coś takiego jak mozolne budowanie klimatu. „Od stycznia 2015 roku ruszamy z nowym projektem”. Nadmuchujesz sprawę, a potem okazuje się, że mimo, że to, co zrobiłeś jest naprawdę dobre, sam rozbudziłeś oczekiwania i ludzie spodziewali się czegoś o wiele lepszego.

Włodek: Odpowiedź jest prosta: niemiłosiernie wzrosła liczba podmiotów obecna na YouTubie. Tyle.

Karol: Kiedy zaczynaliśmy na YouTubie trzeba było mieć dużo wiary w to, że warto jest tam być. Teraz ta wiara nie jest potrzebna, bo od razu widać, że warto tworzyć na YouTube. Kiedy zaczynaliśmy, trzeba było myśleć w perspektywie co najmniej roku, żeby liczyć na mniejszy czy większy sukces. Teraz wystarczy miesiąc, żeby twoje produkcje były naprawdę chętnie oglądane. Stare media też dużo szybciej cię zauważą.

Włodek: Kiedyś dużo dłużej trzeba było pielęgnować swoje drzewko, żeby wyrosło. A co do skutków zwiększenia konkurencji na YouTube, to chyba każdy zna odpowiedź na to pytanie. Jeśli jest więcej podmiotów, to wiadomo, co dzieje się z jakością materiałów.

Włodek: Tak. Nie zgadzam się do końca z tezą, że skoro jest więcej podmiotów to dobrze, bo konkurencja jest większa. Odnoszę wrażenie, że przekłada się to wprost na obniżenie jakości, ponieważ, żeby nadążyć za konkurencją równa się w dół. Twórcy zamiast zaskakiwać sami siebie, a przynajmniej niektórzy, wolą iść razem z rynkiem. Wcześniej nie było tak wyraźnych trendów, za którymi można było podążać tylko każdy szukał pomysłu na siebie. YouTube był nijaki, a teraz jest jakiś i wiadomo co żre. Zatem ci, którzy chcą zarabiać pieniądze, idą w to i pompują trend.

Włodek: Nikt nikomu nie każe tworzyć na YouTubie i iść za trendami. Jeśli chcesz robić fajne rzeczy, to je po prostu rób. YouTube jest tak otwartą platformą, że jeżeli komuś coś przeszkadza, to zamiast na to narzekać może po prostu coś z tym zrobić.

Karol: Absolutnie nie. Książka jest najlepszą formą podsumowania  Lekko Stronniczych i pozostawienia czegoś namacalnego dla naszych widzów po tym projekcie. Równie dobrze, mówię czysto hipotetycznie, moglibyśmy wydać DVD ze wszystkimi odcinkami.

Włodek: Moglibyśmy też nakręcić dokument o LS. Ale nie mamy materiałów, które moglibyśmy wykorzystywać, bo nigdy nie mieliśmy czasu na to, żeby tworzyć „making of”. Książka i dla mnie, i dla Karola to wielka przygoda. Nigdy wcześniej czegoś takiego nie robiliśmy. Absolutnie nie znaliśmy mechanizmów. Poznanie ich otwiera oczy i pozwala nauczyć się nowych umiejętności. Podobnie jest z różnymi akcjami komercyjnymi, które możemy kreować. Dla mnie jest to za każdym razem nowe doświadczenie, z którego się cieszę.

Karol: Nie sądzę. Ta książka nie jest dla nas, tylko dla naszych widzów, którzy oglądali Lekko Stronniczych mniej bądź bardziej regularnie i być może chcą się jeszcze czegoś o nas i o naszym programie dowiedzieć. W LS nie mówiliśmy o tym, co studiowaliśmy, jakie są nasze hobby, czym jeszcze się zajmujemy poza programem.  A dla widzów, którzy dopiero zaczną kiedyś oglądać odcinki Lekko Stronniczych, to dobra podstawa. Z pewnością od tej książki nie zależy nasze dalsze życie. Jesteśmy z niej dumni, jej tworzenie dało nam dużo satysfakcji, ale nie mamy zamiaru jej nachalnie promować. To książka, która coś kończy, a nie coś zaczyna.

Karol: Zabawne jest to, że to jest trend, który wcale nie jest najsilniej napędzany przez samych twórców internetowych, ale przez wydawnictwa. Często blogerzy czy vlogerzy, którzy nawet nie myśleli, że mogliby napisać książkę, kiedy słyszą, że jakiś dom wydawniczy jest taką współpracą zainteresowany, są skłonni to przemyśleć. To nie jest tak, że teraz masowo twórcy internetowi zaczęli sami z siebie uznawać, że nadszedł czas, żeby zaczęli wydawać książki. Twórcy internetowi nie mają aż tak wybujałego ego jak zwykło się mówić.

Karol: To Znak zaoferował nam współpracę.

Włodek: Za co jesteśmy dozgonnie wdzięczni.

Karol: Nie.

Włodek: Choć dwa lata temu mieliśmy pomysł na to, żeby wydać książkę, ale na szczęście z niego zrezygnowaliśmy. Poczuliśmy wewnętrznie, że to nie był odpowiedni moment. Temat upadł.

Włodek: O funkcjonowaniu w internecie, mediach społecznościowych i innych rzeczach, które wtedy nas bardzo interesowały. Ale jak już powiedziałem, cieszę się, że ta książka wtedy nie powstała.