Aslan Dakaev, Czeczen z Warszawy: "Muzułmanie w ośrodkach dla uchodźców to większość. Mogą domagać się szacunku"

Słyszałem, że taka awantura w ośrodku miała miejsce. Oczywiście wszyscy wiedzą, że jesteśmy w innym kraju, gdzie obowiązują inne obyczaje zasady. Ale chciałbym też zwrócić uwagę na co innego. Społeczności, które żyją w ośrodku i są tam większością, a tak jest z Czeczenami, chcą w jakiś sposób chronić swoją rodzinę i wyznawane przez siebie wartości. Dlatego te krótkie spodenki, o które awanturowali się Czeczeni, jak najbardziej można nosić u siebie w domu, ale w szerszym gronie jest to zabronione. I takie było podejście tych muzułmanów: od dawna w takich ośrodkach stanowią większość, więc domagają się szacunku. Ja to trochę rozumiem.

Przede wszystkim trzeba powiedzieć, że to jednostkowa sytuacja. Nigdy się z czymś podobnym nie spotkałem, ani o niczym takim nie słyszałem. Myślę, że taka postawa Czeczenów wynikała bardziej z przyzwyczajenia niż z chęci narzucania swoich zasad zawsze i wszędzie. Po prostu w tych ośrodkach muzułmanie są większością, więc to naturalne, że panują tam takie, a nie inne zasady.

Nie, te groźby były niedopuszczalne. Myślę, że zawsze można to załatwić w bardziej kulturalny sposób. Nie kłócić się, porozmawiać, poprosić o zrozumienie. To wyglądałoby inaczej.

Takie podejście, o którym pan mówi, sprawia, że Polacy myślą: “Czeczeni wyjdą z ośrodków i będą chcieli narzucać swoje zasady w otoczeniu, w którym żyją”.

Ja przyjechałem do Polski w 2004 roku, mieszkałem w ośrodku dla uchodźców, a od 8-9 lat żyję poza nim. O sobie mogę powiedzieć, że jestem wśród Polaków i nigdy nie narzucam własnych reguł zachowania. Proszę mi uwierzyć. Te osoby, które są w ośrodkach, także nie będą narzucały swoich zasad dotyczących ubioru czy innych spraw. W ośrodku są większością, a w społeczeństwie mniejszością. Doskonale wiedzą, że trzeba dostosować się do realiów. Nie słyszałem, by ktokolwiek z Czeczenów miał konfliktową sytuację z Polakami właśnie dlatego, że narzuca im reguły islamu. Jest raczej odwrotnie. Kiedy Polak widzi kobietę w chustce, zdarza się, że zaczyna ją obrażać i wyzywać od najgorszych. W ten sposób niektórzy Polacy narzucają nam swoje zasady, które w przypadku ubioru nikomu nie szkodzą.

Mnie islam nauczył, że jeśli jesteś w państwie, gdzie ludzie wyznają inną religię i nie są do ciebie wrogo nastawieni, to nie możesz nic zrobić. Jeśli dają ci spokój, dają żyć, możesz po prostu mieszkać i niczego się nie domagać, nikomu nic nie narzucać. Tak jest w Polsce. Co innego, gdy ktoś przychodzi do ciebie z zamiarem, by zabić. Wtedy możesz się bronić. Jak widać, sprawa jest prosta.

Ciekawa jest historia z czasów proroka Mahometa. Kiedy on i jego ludzie byli prześladowani, część została wysłana do innego państwa, gdzie królem był chrześcijanin. On udzielił muzułmanom schronienia. To piękny przykład tolerancji.

Jak do tej pory nie spotkałem się w Polsce z muzułmanami, którzy byliby sympatykami terrorystów. Wiem z internetu, że Czeczeni jeżdżą do Syrii walczyć po stronie dżihadystów, ale tutaj nigdy o takich przypadkach nie słyszałem. Co do komórki ISIS na Kaukazie, to myślę, że została zrobiona po to, by jeszcze bardziej pogorszyć ogólną sytuację muzułmanów. Bo przez to Polacy i inni będą się nas bardziej bać.

Współpracuję z różnymi pozarządowymi organizacjami. Od czasu do czasu pracuję z uchodźcami, pomagam w integracji. Byłem też asystentem kulturowym w szkołach, gdzie są dzieci uchodźców. Teraz mam umiarkowany stopień niepełnosprawności, więc dostaję rentę, ale mimo to zawsze staram się coś załatwić. Podjąłem się np. współpracy z firmą tłumaczeń. To nie jest tak, że siedzę i nic nie robię, czekając na pomoc państwa.

Główny problem jest w tym, że uchodźcy, którzy szukają pracy w Polsce, spotykają się z niechęcią pracodawców. W każdym narodzie są lenie i osoby pracowite. Ale jeśli Polak trafi na Czeczena leniucha, to natychmiast na tej podstawie wyrabia sobie opinię o wszystkim. I potem ciężko znaleźć pracę. Są też pozytywne przykłady Czeczenów, którzy od dawna pracują i sobie to cenią.