Wyjechali? To niech tam siedzą. Polacy nie przepadają za polskimi emigrantami. "Tak, mamy lepiej"

– Tak, pewnie jesteśmy na lepszej stopie finansowej – pisze Sylwia Halman Viana, autorka bloga "Mama z prądem i pod prąd". Wyjechała do Wielkiej Brytanii na studia i, jak twierdzi, nigdy nie przyszło jej przez myśl, że tam zostanie. Prawdopodobnie nie podejrzewała również, jak na jej emigrację będzie reagowało otoczenie.

Polakom wydaje się, że życie na emigracji pozbawione jest trosk, bo wracający do kraju są najczęściej radośni, mają pełne ręce prezentów i są wyluzowani, bo w końcu przebywają na urlopie. Sądzimy, że skoro żyją "tam", to nie mają "takich" problemów. A to niektórych boli. Bardzo często polskim emigrantom przypisywane są również łatki Polaka - cebulaka, który przynosi wstyd krajowi. Zupełnie tak, jakby ten niewątpliwy problem dotyczył wszystkich z automatu.

Bardzo chętnie krytykujemy ich również przy okazji wyborów, bo w końcu dalej są Polakami i mogą głosować. A gdy nam się to nie podoba, pojawiają się hasła: "Pozbawić praw wyborczych emigrację! Oni siedzą sobie tam, a nam wybierają, kto będzie rządził". Co wybory, to ta sama śpiewka. Przypomnijmy, że Polonia głosowała na Andrzeja Dudę. Kandydat PiS wygrał w Wielkiej Brytanii, Irlandii, USA, Kanadzie, Francji i Norwegii. W 2011 roku, w Stanach Zjednoczonych 2/3 głosów zdobył PiS.

Znajdą się oczywiście tacy, którzy nigdy nie spotkali się z zawiścią ze strony rodaków. Ale już pierwsza emigrantka - Monika - z którą udało mi się na ten temat porozmawiać – potwierdza że miała podobne doświadczenia. Ze strony własnej rodziny. Powodem do przytyków okazały się... prezenty.

Niemal każdy emigrant, którego znamy lub też którego spotkaliśmy w samolocie, wiezie jakieś prezenty dla bliskich. Jeśli nie, to po przylocie do kraju kupuje rzeczy, na które nie stać członków jego rodziny. Ma naturalną potrzebę obdarowania bliskich. Czasem na pewno chodzi również o to, aby pokazać, że nam się układa. Że poradziliśmy sobie za granicą i nam się dobrze żyje. Wszyscy jednak doskonale wiedzą, że nie zawsze tak bywa, a pierwsze miesiące na emigracji to wyłącznie ciężka praca i walka o przetrwanie.

Zazdrosne, a momentami zawistne spojrzenia, Monika obserwuje głównie na wsi - gdy odwiedza dziadków. Osoby, które spotyka, szyderczo wypowiadają się o kupowanych przez nią prezentach. – O, z Londynu przywiozła. A co tam niby jest, czego nie byłoby w Biedronce? – pytają, wprawiając Monikę w zakłopotanie. Co ciekawe, przykre komentarze zdecydowanie rzadziej zdarza jej się słyszeć w Warszawie, gdzie mieszkała przed wyjazdem. W każdym razie - i tak zbyt często.

– Tak, pewnie jesteśmy na lepszej stopie finansowej – pisze Sylwia Halman Viana. Zarówno ona, jak i inni nasi rodacy za granicą, mogą zdecydowanie więcej. Stać ich na wakacje, lepszy samochód niż w Polsce, a może nawet będą mieli lepszą emeryturę. O ile tam zostaną. Krytycy emigrantów zapominają przecież, że wielu z nich wraca, bo wyjazd za granicę to nie los na loterii. Lepszy byt trzeba sobie wywalczyć i ponieść bardzo konkretne koszty, jakimi są rozstania z rodziną, przyjaciółmi czy najzwyczajniej w świecie - z domem. Trzeba mieć siłę i odwagę, aby się w tym odnaleźć.