Australia rozprawiła się z nielegalną imigracją. Czy warto brać z niej przykład?

W marcu zeszłego roku lokalny portal opublikował filmik, na którym odrzucony imigrant wykrzykuje: Pier*** Australię! Jeśli później zapytacie, dlaczego (terroryści) zaatakowali Amerykę, wiedzcie, że sama jest sobie winna. To siedzi głęboko w ich korzeniach. Pamiętajcie o 11 września. Cały świat powinien wiedzieć, dlaczego.

Rząd nie mówi „nie” tylko tym, którzy będą działać zgodnie z wytycznymi. Imigrant może ubiegać się o azyl, żyjąc w specjalnym ośrodku i nie obciążając podatników. – W każdym innym wypadku go zawrócimy – powiedział premier.

Czy powinniśmy brać przykład? Doktor Paweł Kaczmarczyk z Ośrodka Badań Nad Migracjami Uniwersytetu Warszawskiego uważa, że nie. Dlatego, że polityka migracyjna Australii budzi spore kontrowersje, ale bez względu na to możliwość wykorzystania tamtych doświadczeń jest po prostu ograniczona.

Kaczmarczyk zaznacza też, że o sytuacji Europy decyduje strefa Schengen. – Bardzo łatwo zacierać się może różnica między osobami uciekającymi przed wojną czy w obawie przed prześladowaniami a takimi, którzy w zupełnie naturalny i oczywisty sposób dążą do tego, by dostać się do krajów, które oferują najlepsze warunki życia, często też takich, gdzie przebywają już ich krewni. Polska i inne kraje UE są raczej tranzytowymi.

Rozmówca jest jednak przekonany, że warto przyjrzeć się bliżej rozwiązaniom australijskim w sferze integracji imigrantów. A do takich należy wielokulturowość, która ma dużo wspólnego z klasycznym pojęciem integracji. – Tak jak społeczeństwo przyjmujące akceptuje obecność osób odmiennych kulturowo i godzi się ponosić pewne koszty, by umożliwić im maksymalnie pełne uczestnictwo w życiu ekonomicznym, społecznym i polityczny – dodaje. – Tak też oczekuje się, że imigranci napływający do danego kraju zaakceptują obowiązujące w nim normy prawne i instytucjonalne. Tym samym, obok pewnych uprawnień, przyjmują na siebie również obowiązki związane z funkcjonowaniem w danym społeczeństwie.