Obejrzałem film o Cristiano Ronaldo. Za kilka lat będą go pokazywać na przeglądzie tandety

"Cristiano Ronaldo: The movie" to autoryzowany dokument o życiu gwiazdora Realu Madryt i reprezentacji Portugalii. Reżyserią zajął się Anthony Wonke, uznany dokumentalista i laureat m.in. nagrody Emmy czy BAFTA Awards. Za produkcję odpowiadali twórcy filmu o Amy Winehouse czy Ayrtonie Sennie.

Udział znanych filmowców i postać jednego z symboli współczesnej sportowej popkultury miały być gotową receptą na sukces. Po filmie zostanie raczej spory niesmak niż artystyczne wrażenia. Chociażby scena, gdy widzimy muskularnego piłkarza wychodzącego spod prysznica w zwolnionym tempie.... Raczej śmieszy niż zachwyca. Gratką dla fanów piłkarza będą za to niepublikowane zdjęcia i filmy z początków kariery Ronaldo.

Już w pierwszych scenach słyszymy, że celem piłkarza nie jest zdobycie tytułu Mistrza Świata czy kolejny trumf w Lidze Mistrzów. Ronaldo marzy o jednym - o Złotej Piłce, nagrodzie dla najlepszego piłkarza. Co ciekawe, często mówi o sobie w trzeciej osobie: "Ronaldo ciężko trenuje", "Ronaldo dokonał". Przynosi to na myśl osoby o narcystycznych osobowościach, jak chociażby Aleksandra Łukaszenkę, który od lat używa wobec siebie właśnie takiej formy.

W filmie scen drużynowych niemal nie ma. Jeżeli pojawia się scena treningu, to właśnie niezmordowany Cristiano po raz kolejny posyła piłkę do siatki trenując "po godzinach". Bramki też zdobywa po indywidualnych akcjach. Jest tylko jedna scena podnoszenia pucharów w Hiszpanii czy rozgrywkach międzynarodowych. Prym wiedzie wymarzona Złota Piłka - "najpiękniejszy moment życia" jak mówi do kamery gwiazdor Realu. Piłkarz opowiada również o tym, że dzień ogłoszenia wyników plebiscytu jest dla niego bardziej wymagający niż mecz, bo męczy go nie tylko fizycznie, ale i psychicznie.

Nie ma za to tam miejsca na porażki. Cristiano mecze wygrywa, drużyna przegrywa. Nie odwrotnie. Przecież, jak stwierdza Cristiano, Portugalia grałaby lepiej, gdyby miała jeszcze dwóch, góra trzech Ronaldo. Brazylijskie Mistrzostwa Świata? Winna kontuzja. Do tego Cristiano to prawdziwy bohater, lekarze bowiem zalecali odpoczynek, a on wolał ryzykować swoją karierę. Dla kraju. Przymioty Ronaldo można by zresztą wymieniać po obejrzeniu filmu całymi dziesiątkami.

Gwiazdor ukazany w filmie wydaje się jednak strasznie samotny. Chwali swojego agenta, bo ten załatwia mu lukratywne kontrakty. Syna - Cristiano juniora - opisuje jako swojego następcę. Hugo, brat Ronaldo, prowadzi muzeum ku czci piłkarza w rodzinnym mieście. Matka zaś jest najwierniejszą fanką i jej rola ogranicza się do wspierania futbolisty.

Ojciec był alkoholikiem i nie poświęca mu się więcej czasu niż potrzeba, by wspomnieć, że Cristiano sam musiał kształtować swój charakter i zadbać o siebie. W filmie nie pojawiają się za to partnerki Ronaldo, choć w jego życiu pojawiały się często. Jak wielcy dyktatorzy, przez życie kroczy sam. Kobiety muszą pozostać w cieniu sportowca.

Anthony Wonke, uznany dokumentalista pozwolił, by warunki dyktował mu piłkarz, chcący wpływać na postrzeganie swojej osoby w jedyny słuszny sposób. Nagrywanie słabych filmów o piłce nożnej, czy to fabularnych czy dokumentalnych, to chyba już tradycja. Przy amerykańskim futbolu czy baseballu filmografia piłki kopanej wypada nader blado.