Popis fałszu i obłudy, czyli wigilia pracownicza. "Wystarczy, że niektóre gęby widzę przez 8 godzin w pracy"

Wersja oficjalna: Wigilia pracownicza to czas, kiedy wreszcie możemy zapomnieć o deadline'ach, raportach i ASAP-ach, a prezes przestaje być "panem prezesem" i staje się sympatycznym Zbyszkiem czy innym Andrzejem. W rzeczywistości jednak wigilie pracownicze bywają festiwalem obłudy, sztucznych uśmiechów i już na początku grudnia zaczynają wywoływać w nas gęsią skórkę. – Nie znam nikogo, kto by ją lubił – żalą się pracownicy na Twitterze.

Firmowa wigilia to wyścig, w którym część osób nie chce brać udziału. Ale nie ma tak łatwo – spróbuj się wykręcić, napisać że wyjeżdżasz do domu, a być może wigilia którą masz w poważaniu będzie twoją ostatnią. W końcu to też sprawdzian dla szczęśliwców, którzy muszą ją zorganizować – zaklepać jak najlepszą knajpę, wypruć sobie flaki w trosce o drobiazgi, których i tak nikt nie zauważy. I w końcu jest to moment, kiedy szef będzie starał się zmazać z twarzy błoto, którym pracownicy pokątnie obrzucali go przez ostatni rok. Jednym słowem – wszystkie ręce na pokład.

Tymczasem według Leszka Mellibrudy, problem w wielu przypadkach nie leży w samej wigilii, tylko właśnie w szefie i tym, jaki buduje wokół siebie klimat. – Wigilia jest zwierciadłem relacji i sposobów zachowania, które reprezentują menadżerowie i top-menadżerowie – mówi psycholog biznesu.

Jeżeli nie jesteśmy uczuleni na wigilię, tylko negatywnie nastawiamy się na określone aspekty - osoby, wypowiedzi, to powinniśmy się na nie odczulić. Jak? – Każdy musi znaleźć swój własny sposób na odczulanie się na klimaty, które się tam pojawiają. Wszyscy mają własne antidotum i trzeba je uruchomić w stosownym momencie. Czasem czegoś nie wiedzieć, czasem nie słyszeć, a czasami po prostu pogodzić się i przyjąć postawę "pastora", który wybacza wszystkim na wszelki wypadek – radzi psycholog biznesu.