Co jeszcze ukrywa Piotrowicz? Nowe dokumenty ujawniają, co tuż przed upadkiem komuny robił członkom KPN

Stanisław Piotrowicz dostosowuje swoją biografię do wymogów bieżącej polityki. Tymczasem, fakty przeczą kryształowemu wizerunkowi "twarzy Prawa i Sprawiedliwości". Kiedy zaczęła się afera wokół Antoniego Pikuła, Piotrowicz zarzekał się, że żadnego aktu oskarżenia w sprawie opozycjonisty nie podpisywał. Niedługo później, w aktach IPN znaleziono jego czytelny podpis.

Komuna dobiega końca, Piotrowicz wierny partii
W końcu przyznał się do tego, ale tłumaczył też, że pomagał opozycjonistom. Nasza redakcja dotarła do źródeł, które stawiają tę "pomoc" pod znakiem zapytania. Okazuje się, że jeszcze w 1988 roku, tuż przed rozmowami w Magdalence, prokurator Piotrowicz aktywnie uczestniczył w tępieniu antykomunistycznej opozycji.

Wtedy SB i milicja zatrzymały działaczy opozycji z Konfederacji Polski Niepodległej i Ruchu Katolickiej Młodzieży Niepodległościowej. O incydencie można przeczytać w wydanej kilka miesięcy temu książce wydawnictwa Akces: "Wiesław Gęsicki we wspomnieniach przyjaciół". To niskonakładowa publikacja, rozpowszechniana głównie wewnątrz środowiska KPN, która pojawiła się jeszcze przed aferą wokół osoby Piotrowicza.

Jedna z historii dotyczących zmarłego w 2002 roku Wiesława Gęsickiego ma miejsce 4 lutego 1988 roku w Ceklinie, niedaleko Jasła, w którym działał Antoni Pikul. Odbywało się tam spotkanie młodzieżówki KPN. Do lokalu, w którym się odbywało wtargnęli esbecy i milicjanci. Podczas trwającej kilka godzin rewizji szukali nielegalnych ulotek. Jedna z osób, trafiła "na dołek", gdzie trzymano ją przez kilka godzin. Resztę przesłuchiwano następnego dnia. W ramach sprawy "1/88 RUSW" przesłuchania prowadził właśnie Piotrowicz.

Po wszystkim trafili do Mostowskich
Na przesłuchaniach sprawa się nie skończyła. Maciej Gawlikowski, dziennikarz, autor filmu "Pod prąd" i związany z KPN działacz opozycyjny tłumaczy nam, że później przesłuchiwani trafili do Pałacu Mostowskich. Była to warszawska siedziba milicji. Później sprawa "umarła śmiercią naturalną" z uwagi na przemiany ustrojowe. Według Gawlikowskiego, dyskredytujące jest nie to, że Piotrowicz był prokuratorem w PRL, tylko to, że kłamie a złapany za rękę twierdzi, że to nie jego ręka.

- Przekonywał, że jedyne sprawy polityczne, jakimi się zajmował w karierze prokuratora
to sprawy Antoniego Pikula i Zofii Jankowskiej. Nie był pewnie żadnym okrutnym prokuratorem, ale był upaprany w sprawy polityczne w komunistycznej prokuraturze, jak większość prokuratorów tamtych czasów. Po prostu powinien "stanąć w prawdzie", jak to lubią mówić politycy PiS i przyznać się do tego. Nie dostrzegam tu wielkiej sprawy. Ludzie z gorszą przeszłością funkcjonowali w polskiej polityce. Chodzi o to, żeby się do tego przyznać, tak jak zrobił to chociażby Zbigniew Wasserman, wpakowany kiedyś przez przełożonych w polityczną sprawę - mówi w rozmowie z naTemat.