Mają sukcesy na całym świecie, ale dla Opery Narodowej są za słabi. Zamiast obrażać się na Polskę, śpiewają za darmo

– Co pozostaje? Iść na kasę do marketu, do call center albo do pracy w korporacji. To jednak przekreśla sens kilkuletniej pracy na studiach. Nie chcieliśmy takiego scenariusza, dlatego powstała grupa operowa Lakme Art – opowiada Natalia Lipińska, młoda adeptka sztuki wokalnej. Lakme Art to grupa śpiewaków, którzy mimo talentu, nagród i wygrywanych konkursów za granicą nie mogą znaleźć sobie stałego miejsca pracy w Polsce.

Wskazuje na afisze zapowiadające premiery Teatru Wielkiego Opery Narodowej. W Traviacie granej od kwietnia, na 12 ról znalazło się miejsce raptem dla trzech polskich śpiewaków. W Wilhelmie Tellu z sześciu głównych postaci, tylko dwie obsadzili Polacy. – To nie przesada, ale każdej z tych zagranicznych przebrzmiałych gwiazd sprowadzonych do polski sporym kosztem, jestem w stanie przeciwstawić młodego polskiego śpiewaka, któremu ktoś powinien dać szansę pokazania się na scenie. To wstyd, że ludzie muszą pakować walizki, wyjeżdżać za granicę i tam udowadniać, że nadają się do pracy – dodaje Bayer.

W Operze Narodowej usłyszeliśmy jedynie, że nawał zagranicznych wykonawców na afiszach wynika z zasad współpracy z koproducentami wystawianych oper. W uproszczeniu – wystawiając operę do spółki z zagranicznym teatrem, najtaniej jest zaimportować również całą zagraniczną obsadę. Przecież na ogół i tak śpiewają po włosku. Wyjątkiem jest "Goplana" – ta opera śpiewana jest po polsku, więc musi być obsadzona polskimi artystami. To szklany sufit, przez który nie mogą się przebić artyści w Polsce. Od dawna nie są organizowane przesłuchania publiczne młodych talentów. To jednak wersja nieoficjalna. Teatr nie odpowiedział na nasze pytania.

Grzegorz Bayer opowiada jak miesiącami szukał kogoś takiego jak Jan Kulczyk, który jako miłośnik tej sztuki wspomagał Operę Narodową i miał tam własną lożę. – Za tyle co Małysz dostawał na starty na Dakarze mógłbym grać cały rok – mówi z żalem w głosie. Ale opera to nie Małysz. Wszędzie słyszał, że na śpiewaków nikt nie przyjdzie. Wysoka kultura to nisza, więc nie ma szans. Na skrzynkę mailową otrzymywał komunikaty, że jego list został wykasowany bez otwierania. Jak już się dostał do gabinetu sponsora to słyszał: "Panie kochany jak bym chciał, ale co mi po sponsorowaniu jednego koncertu, cały teatr owszem.

Skąd wziąć teatr? Bayer zagryzł zęby. Żeby nie chodzić po biurach jako indywidualna osoba założył fundację. Zmobilizował zespół. Uzgodnili, że przez lato 2016 będą występować jako atrakcja w Łazienkach Królewskich. Bez biletów, dla frajdy i pokazania co potrafią.

I nagle szok, już po pierwszych 2-3 koncertach regularnie gromadzili po tysiąc osób w amfiteatrze. Na każdym koncercie przedstawiali 10 utworów, co w sumie dało 170 zaaranżowanych i opracowanych partii wokalnych. Normalnie wykonanie takiej pracy kosztowałoby fortunę w wypłaconych wynagrodzeniach. Członkowie zespołu Lakme Art wykonali to w ramach imprezy otwartej dla publiczności. Do dziś nie znaleźli stałej sceny, na której mogliby występować.

Co smutne, poza Polską ich kariery świetnie się rozwijają. Magdalena Kunce występowała w partii Gildy w operze "Rigoletto" Giuseppe Verdiego w ramach "Festiwalu Lirycznego" na Zamku w Tizzano we Włoszech. Michał Bogdanowicz, jako solista, brał udział w trasie koncertowej Piotra Rubika w USA i Kanadzie. Aby zobaczyć i posłuchać jednej z byłych ze śpiewaczek Lakme Art, mieszkańcy Wiednia płacą ochoczo 135-200 euro. Tyle kosztuje tam bilet do opery miejskiej. Przy czym solistka występuje także w Szwajcarii oraz we Włoszech.

Sylwia Krzysiek śpiewała tytułową rolę Manon w operze Jules Massenet'a w Teatro dell'Opera di Roma oraz została finalistką i uzyskała stypendium XXV Concorso Lirico Internazionale "Iris Adami Corradetti" w Padwie. Jakim cudem w Polsce prawie ich nie widać?