Ta książka wkurzy wszystkich. Zawisza Czarny z Afryki rozprawi się z narodowcami, feministkami i rowerzystami

Jakub Ćwiek to poczytny polski pisarz obracający się przede wszystkim w klimatach fantastyki. Ma na koncie m. in. cykle "Kłamca", "Chłopcy" i "Dreszcz". Jest też publicystą, stałym bywalcem konwentów oraz byłym reżyserem i aktorem spektakli teatralnych na motywach komiksów i książek s-f. Jest zdobywcą Nagrody im. Janusza A. Zajdla, do której był zresztą dziesięciokrotnie nominowany. Wywołał wokół siebie kontrowersje zbiorem opowiadań "Gotuj z papieżem". Teraz znów wkłada kij w mrowisko. Jakub Ćwiek w rozmowie z naTemat.pl zdradza czemu prawdziwy polski patriota może mieć ciemny kolor skóry i co go wkurza w naszym kraju.

Nie tylko słyszałem, ale nawet gdy zrodził mi się koncept Zawiszy, jeszcze w "Dreszczu", chciałem w hołdzie dla Aliego O'Browna uczynić moją postać wnukiem tej niezwykłej postaci. Nie zdecydowałem się na to przez wzgląd na prawdziwą rodzinę powstańca i tego, że mogliby sobie takiego nawiązania nie życzyć. Ale duch Aliego gdzieś się nad Zawiszą unosi.

Od wyrzucania z siebie narastającego gniewu mam media społecznościowe, rozmowy z przyjaciółmi, treningi. Książki natomiast piszę na chłodno, po przemyśleniu ich uważnie. "Zawisza Czarny" to próba ujęcia w superbohaterskiej, nieco humorystycznej konwencji tego, co się z nami obecnie dzieje i jacy jesteśmy niezależnie od tego czy jesteśmy po którejś stronie barykady czy siedzimy na niej okrakiem. I zdecydowanie nie chodzi o zgrane stereotypy. Fabuła jest zwariowana, intryga szalona, ale przy okazji całość naszpikowana jest prawdziwymi postaciami. Gdzie mogę - bo nie wszędzie mi wolno, zgodnie z założeniem konwencji - staram się unikać schematów, zastępując je postaciami "z życia wziętymi".

Po pierwsze Zawisza to superbohater, a nie mafijny egzekutor z Pruszkowa czy Wołomina, więc to nie tak, że nasyłam go na każdego, kto mnie wkurzy. Po drugie ja wcale nie chcę nikomu dokopywać. Nie chcę, żeby ktoś potem napisał: "Ćwiek dokopał komuś tam", albo "tym tekstem zmiażdżył zwolenników PiS". Ta książka nie jest o PiS-ie, nie jest o PO, obecnym czy poprzednim rządzie, tylko o nas samych. O tym jak dajemy sobą sterować wszystkim dookoła: mediom, organizacjom kościelnym i świeckim, korporacjom. Ich gotowym wizjom świata. W "Zawiszy" chodzi raczej o obśmianie pewnych zjawisk, a nade wszystko o zwrócenie uwagi, że nie ma żadnej szczytnej idei, zdolnej wytrzymać szturm głupoty, fanatyzmu i ignorancji swoich własnych zwolenników. I nieważne czy mówimy tu o kulcie Żołnierzy Wyklętych, feminizmie, samorozwoju czy jeździe na rowerze.

Och, jest masa takich ludzi i to o bardzo różnych światopoglądach. Jeśli miałbym ich wsadzić w jeden zbiór, to nazwałbym ich ludźmi, którym prywatne poglądy nie stają na przeszkodzie, by być dobrymi ludźmi.

Za okładkową wizją stoi nade wszystko Iwo Strzelecki, wielki fan komiksów i, jak widać, świetny rysownik. I tak, myślę, że podobieństwo tego Zawiszy do Cage'a jest zamierzone. Mój, znaczy ten na kartach książki, jest nieco mniejszy i nosi się troszkę inaczej. Nie jest też, jak Cage, kuloodporny i zdecydowanie bliżej mu do herosów pokroju Batmana, którzy zamiast supermocy, mają specjalny zestaw wyuczonych umiejętności. Jest jednak coś, co Zawiszę wyróżnia. O tym jednak, póki co, wspomnieć nie mogę.

Nie chcąc psuć zabawy i niespodzianki powiem tylko, że ma na imię Sawka, jest bardzo mocno związana emocjonalnie ze stolicą i odegra w tej historii ważną rolę.

Jest ich trochę. Jest wspomniany już przeze mnie Bler. Jest komiksowy Lis, As, Wilqu. Ktoś ostatnio w którejś z rozmów napomknął o Likwidatorze. Ja od siebie dokładam Dreszcza, teraz Zawiszę i parę innych postaci. Mam jednak nadzieję, że uda nam się, czerpiąc te amerykańskie wzorce, opowiadać jednak swoje historie, dostosowane do naszych realiów. Tylko wtedy będzie to miało jakikolwiek sens.