Książeczkę z tym logo miał kiedyś każdy. Nie wszyscy jednak wiedzą, do czego pierwotnie odnosił się skrót PKO

Pocztowa Kasa Oszczędności, bo taką nazwę pierwotnie nosiła ta utworzona po odzyskaniu niepodległości państwowa instytucja bankowa, została ustanowiona dekretem Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego w 1919 roku. Dokument sygnowali również premier Ignacy Paderewski oraz pierwszy prezes PKO - Hubert Linde.

Początkowo bank zajmował się gromadzeniem drobnych depozytów oraz udzielaniem małych kredytów. W PKO można było również wynająć skrytkę depozytową, a od 1928 roku - polisę ubezpieczeniową. Operacji finansowych można było dokonywać w urzędach pocztowych. Bank posiadał również kilka samodzielnych oddziałów: w Katowicach, Krakowie, Poznaniu, oraz pododdziałów w Wilnie i Łodzi.

Oszczędności w PKO gromadzono na książeczkach, które do 1936 roku nazywano “wkładkowymi”, a następnie: “oszczędnościowymi”. Suma wkładów na nich zgromadzonych w roku 1938 wynosiła 789 mln złotych. Na książeczkach czekowych klienci PKO trzymali w tamtym roku 305 mln. W czasie II Wojny Światowej PKO zawiesiło działalność. 1 stycznia 1950 roku Pocztowa Kasa Oszczędności przestała istnieć. Jej wkłady przejęła Powszechna Kasa Oszczędności.

W 1975 PKO weszła w struktury Narodowego Banku Polskiego, a w roku 1988 - ponownie została z nich wydzielona. W roku 1991 do nazwy dodano kolejny człon, który pozostaje w logo do dzisiaj: Powszechna Kasa Oszczędności - Bank Państwowy.

Obecnie PKO SA jest spółką akcyjną, w której 29,43 proc. udziałów posiada Skarb Państwa, 9,66 proc. - Nationale-Nederlanden OFE, 7 proc. OFE Aviva BZ WBK. Pozostałe akcje są w rękach funduszy inwestycyjnych i indywidualnych inwestorów.