Budowniczowie tej huty bili kosmiczne rekordy. Kiedy już powstała, jej sztandar poleciał z Hermaszewskim w kosmos

Do budowy tej sztandarowej inwestycji okresu gierkowskiego, która oficjalnie rozpoczęła się 15 kwietnia 1972 roku, sprowadzono na teren Zagłębia 50 tys. pracowników, którzy tworzyli zabudowę zakładu rozciągającego się na terenie 2,5 tys. hektarów. Inwestycja całkowicie zmieniła charakter Zagłębia. Dąbrowa Górnicza, praktycznie z dnia na dzień, zmieniła się z małego miasteczka w miasto ponad 100-tysięczne.

Pierwszego spustu surówki dokonano pod czujnym okiem Edwarda Gierka, który pomimo wczesnej pory miał czekać na meldunek. Wiekopomna chwila nadeszła 3 grudnia 1976 o godzinie 4:20. Hutę uruchomiono, nawet jak na tamte czasy, w tempie ekspresowym. Wytop stali ruszył po czterech latach od rozpoczęcia budowy.

Kombinat Metalurgiczny Huta Katowice, bo tak brzmiała pełna nazwa zakładu, miał stanowić symbol bujnego, choć budowanego za zachodnie kredyty, gospodarczego rozkwitu Polskiej Republiki Ludowej. Jednocześnie, miał jednak stanowić potwierdzenie nieustannej zażyłości z bratnimi nacjami ze wschodu, bo to właśnie z tamtego kierunku miał pochodzić surowiec do wytopu stali.

O tym jak ważnym symbolem tej przyjaźni był stalowy moloch, może świadczyć fakt, że sztandar Huty Katowice znalazł się na pokładzie statku kosmicznego Sojuz 30, z Władysławem Hermaszewskim na pokładzie.

Huta Katowice oraz inne gospodarcze inwestycje, podejmowane lekką ręką na gigantyczną skalę, w początkowych okresach działalności przyczyniły się do wzrostu produktu krajowego brutto o 4,8 proc. Od 1978 roku sytuacja zaczęła się dramatycznie pogarszać. Dług publiczny, który w początkowym okresie sprawowania władzy przez Gierka wynosił miliard dolarów, wzrósł do 18,6 miliardów, a sytuacji gospodarczej nie zdołali uratować nawet wyrabiający 1000 procent normy dąbrowscy stachanowcy.