W historii każdego państwa nie ma chyba większego wydarzenia niż przyjęcie ustawy regulującej jego ustrój, a także prawa i wolności żyjących w nim obywateli. 1997 był rokiem, w którym zrodzona w 1989 demokratyczna Polska doczekała się wreszcie uchwalenia własnej konstytucji, zrywając ostatecznie z porządkiem prawnym PRL-u.
2 kwietnia 1997 roku uchwalono Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawa zasadnicza składa się z preambuły i 13 rozdziałów obejmujących 243 artykuły Fot. Cezary Aszkielowicz / Agencja Gazeta
Prace nad przygotowaniem konstytucji rozpoczęły się już w 1989 roku, gdy Polska wchodziła na drogę transformacji ustrojowej. Od 8 grudnia 1992 do 16 października 1992 obowiązywała tzw. Mała Konstytucja, która regulowała wzajemne stosunki między władzą ustawodawczą i wykonawczą oraz o samorządzie terytorialnym.
2 kwietnia 1997 roku konstytucję uchwaliło Zgromadzenie Narodowe (451 głosów za, 40 przeciw, 6 wstrzymujących się). 25 maja 1997 odbyło się referendum, w którym społeczeństwo większością 52,71 proc. głosów opowiedziało się za jej przyjęciem. 16 lipca 1997 roku prezydent Aleksander Kwaśniewski podpisał tekst nowej ustawy zasadniczej. 17 października 1997 roku konstytucja weszła w życie.
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej składa się preambuły (jej autorem jest pisarz Stefan Wilkanowicz) i 13 rozdziałów obejmujących 243 artykuły. Według ustawy zasadniczej Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli; demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Władzę zwierzchnią składa w ręce Narodu, który sprawuje ją przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio.
Partnerem akcji #100momentów na 100-lecie niepodległości jest Kulczyk Investments. Wspólnie pokazujemy 100 gospodarczo-biznesowych wydarzeń z ostatnich 100 lat, które były istotne dla naszego kraju
