Szukasz mądrej lektury dla dziecka? Oto dwuksiążka, która musi znaleźć się w jego rękach

We współczesnych społecznościach zanika empatia i wgłębianie się w intencje innych. Zakładamy, że skoro "nam się wydaje", to tak jest. Nie, to nie jest dobry sposób na życie i warto, żebyśmy tę naukę przykazywali najmłodszym.

Dlatego we wstępie do historii Amelii i Kuby czytamy: "Możesz poznać tylko jedną jej część, ale wtedy opowieść nie będzie kompletna. Zupełnie jak w życiu – żeby zrozumieć świat i innych ludzi, trzeba wczuć się w drugiego człowieka. Bo problemy rodzą się z niezrozumienia: rodziców, przyjaciół, tych, których lubimy i tych, których nie darzymy sympatią. Czasem nie lubimy kogoś, tylko dlatego, że za mało o nim wiemy".

Przyznajcie, że brzmi jak parafraza słów Atticusa Fincha z "Zabić drozda"!

Amelia żyje trochę w świecie marzeń, jest dziewczynką roztargnioną, raczej artystyczną duszą. Nieśmiałą w relacjach, ale pełną energii. Uwielbia rysować. Kuba to chłopiec racjonalny, wręcz pragmatyczny, ale bardzo otwarty na nowe znajomości. Amelia i Kuba od pierwszego spotkania myślą o sobie więcej i więcej. Jej się wydaje, że on nie lubi jej. Jemu, że ona nie lubi jego. Pamiętajmy, że z tego się nie wyrasta, więc lektura może być odkrywcza nie tylko dla najmłodszych…

Poza głównym wątkiem, czyli relacją nastolatków w opowieści pojawiają się Albert, brat dziewczynki, który ma zespół Aspergera i Mi, sześcioletnia szalona i nieobliczalna siostrzyczka Kuby. To doprawdy intrygujący wachlarz osobowości.

Dzięki zestawieniu takich indywidualności historia jest jeszcze ciekawsza, bo pokazuje wszelkie możliwe reakcje i zachowania w różnych sytuacjach. Nikt nie jest idealny, każdy ma wady i zalety, lęki i radości. Amelię często paraliżuje nieśmiałość, Kubie zaś bywa trudno zapanować nad swoim temperamentem, co skutkuje, chociażby kłopotami w szkole.

Albert nie zawsze dobrze odnajduje się w relacjach społecznych ("wiele osób uważało go za niezbyt rozgarniętego, bo prawie się nie odzywał, nawet jeśli zadawano mu pytanie. Ale ludzie mylili się, Albert po prostu nie widział potrzeby odpowiadać na pytania zbyt oczywiste albo nieciekawe"), a malutka Mi od małego boryka się z problemami zdrowotnymi, które uniemożliwiają jej spełnienie największego marzenia…

Lektura książki Rafała Kosika pomoże uświadomić dziecku, że różnimy się od siebie, a kluczem do budowania porozumienia jest myślenie o innych, a nie tylko o własnym komforcie i zadowoleniu. Koncepcja "Amelii i Kuby" sama w sobie jest również rozrywką, czymś w rodzaju gry – jak zachowała się ona, jak on, dlaczego chłopiec zareagował tak, a dziewczynka inaczej. To świetny punkt wyjścia do rodzinnych dyskusji!