Jakie filmy mają szansę na “polskiego Oscara”? Tu obejrzysz najgłośniejsze produkcje

Data tegorocznej gali została, nieco enigmatycznie, wyznaczona na przełom maja i czerwca — dokładny termin zdefiniuje zapewne rozwój sytuacji pandemicznej.

Do 18 kwietnia członkowie Polskiej Akademii Filmowej mieli czas, aby zagłosować na swoich faworytów, tym samym wybierając po pięć filmów w każdej z dziewiętnastu konkursowych kategorii, w tym: film fabularny, serial, dokument.

Co oczywiste, tegoroczne pokazy branżowe niczym nie różniły się od naszych domowych seansów: i te, i te odbywały się na małych ekranach, na obu można było spokojnie pojawić się w piżamie, a domowe fotele na każdym z nich biły jakością na głowę te kinowe. Jest jeszcze jedno podobieństwo: zarówno krytycy, jak i widzowie, mieli szansę obejrzeć tegorocznych kandydatów w jednym miejscu. Teraz publiczność wybrane filmy nominowane do nagrody może oglądać w serwisie PREMIERY CANAL+[/b]

– Orły to najważniejsze branżowe nagrody w Polsce. Już od kilku lat goszczą na naszej antenie i bardzo mnie cieszy, że ta tradycja jest kontynuowana, a nasza współpraca się rozwija. Dla widzów – fanów polskiego kina — przygotowaliśmy prawdziwą gratkę: przez cały miesiąc mogli oglądać filmy kandydujące do Orłów online w serwisie PREMIERY CANAL+ – mówi Małgorzata Seck, wiceprezes ds. programowych CANAL+ w Polsce.

Oto pięć tytułów spośród tych, które mają szansę na “polskiego Oscara”:

“Szarlatan", reż Agnieszka Holland

Najnowszy film Agnieszki Holland o włos otarł się o nominację do Oscara®. “Szarlatan” był na krótkiej liście 15 nieangielskojęzycznych filmów, spośród których członkowie Akademii wybrali pięć, ich zdaniem, najlepszych.

Czy historia czeskiego znachora została niesłusznie pominięta? Warto sprawdzić, bo “Szarlatan”, jak większość filmów Holland, jednocześnie urzeka subtelnością i miażdży dokładnością. Delikatne, poetyckie obrazy są tłem dla tragicznych w skutkach, moralnych dramatów, których ofiarą mógł w tamtych czasach (może również dzisiaj?) paść każdy — nie tylko “szarlatan”.

"25. lat niewinności. Sprawa Tomasza Komendy", reż. Jan Holoubek

Opowieść, którą tak wiarygodnie mogło napisać tylko samo życie. I choć samej historii Tomasza Komendy streszczać nikomu zapewne nie trzeba, to już emocje, które towarzyszyły niesłusznie posądzonemu o gwałt 23-latkowi, do momentu premiery “25. lat niewinności…”, były zagadką.

Rąbka okrutnej i niesprawiedliwej tajemnicy uchylają odtwórcy głównych ról: Piotr Trojan w roli Tomka Komendy oraz Agata Kulesza w roli jego matki. Mocny debiut Jana Holubka ma spore szanse na kilka nominacji.

"Jak najdalej stąd", reż. Piotr Domalewski

Kolejny obraz reżysera “Cichej nocy” znów podejmuje temat emigracji i oderwania od pierwotnej, rodzinnej tkanki, Tym razem jednak postrzegamy świat z perspektywy nie tych, którzy wyjechali, a tych, którzy takiej możliwości (jeszcze) nie mieli.

W rolach głównych występują Kinga Preis, Arkadiusz Jakubik i znakomita debiutantka Zofia Stafiej.

"Sala samobójców. Hejter", reż. Jan Komasa

Toniemy w morzu hejtu, zalewa nas fala nienawiści — jeśli film Jana Komasy miałby pełnić funkcję ostrzegawczą, tak właśnie można by podsumować jego treść. Student prawa przyłapany na plagiacie (Maciej Musiałowski) nie zamierza rezygnować ze swojej szansy na awans społeczny. Zatrważająco szybko dochodzi do wniosku, że skoro nie może stać po stronie prawa i moralności, bez problemu uwije sobie gniazdo po drugiej stronie barykady. Może nawet i wygodniejsze?