Uchodzi za niezniszczalny, ale i tak trzeba umieć o niego zadbać. Jak pielęgnować zamiokulkasa?

Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamiifolia) – to gatunek wieloletniej rośliny z rodzaju zamiokulkas (Zamioculcas) z rodziny obrazkowatych (Araceae), do której należy również skrzydłokwiat, monstera czy anturium. W naturze zamiokulkas zamiolistny występuje w klimacie zwrotnikowym we wschodniej Afryce oraz podzwrotnikowym w południowo-wschodniej Afryce: w Kenii, Malawi, Mozambiku, RPA, Tanzanii (w tym Zanzibarze) oraz w Zimbabwe. Na przełomie XX i XXI wieku stał się popularną pokojową rośliną doniczkową, która bardzo często pojawia się w polskich domach czy biurach.

Roślina, nazywana często skrótowo ZZ lub błędnie zamią (zamia to zupełnie inna roślina, która należy do rodziny sagowców i jest jedynie podobna do zamiokulkasa), charakteryzuje się swoimi eleganckimi liśćmi – grubymi, długimi, skórzastymi i błyszczącymi w ciemnozielonym kolorze – które wyrastają bezpośrednio z podziemnego kłącza.

Zamiokulkas zamiolistny jest bardzo niewymagający w pielęgnacji i często nazywany "żelaznym". Zaliczany jest do najłatwiejszych w uprawie roślin doniczkowych i polecany wszystkim zapominającym o regularnym podlewaniu lub tym, którzy nie mają czasu na częstą pielęgnację domowej dżungli.

Zamiokulkas odnajdzie się w każdym warunkach, zniesie ekstremalne wahania temperatury, nie potrzebuje intensywnego nawożenia, bardzo rzadko choruje i rośnie zarówno w miejscach jasnych, jak i zacienionych (w tych drugich jednak wolniej). Oprócz tego zamiokulkas zamiolistny gromadzi wodę w swoich zgrubiałych łodygach, więc zapomnienie o jego podlaniu nie grozi tragedią. Ta roślina nie lubi wręcz zbyt dużej ilości wody – gnije, gdy podlewa się ją zbyt często. Co trzeba wiedzieć o pielęgnacji zamiokulkasa zamiolistnego?

Zamiokulkas zamiolistny: pielęgnacja

Zamiokulkas zamiolistny: rozmnażanie

Zamiokulkasa zamiolistnego rozmnaża się przy przesadzaniu przez podział rośliny. Podzielone części zamiokulkasa (którego duże bulwy przypominają ziemniaki) sadzimy wtedy do oddzielnych doniczek.

Istnieje również drugi sposób na rozmnażanie zamiokulkasa zamiolistnego: poprzez sadzonki pobrane z rośliny. Należy pamiętać, że sadzonkę należy pobrać wiosną lub latem – koniecznie z dolnej lub środkowej części ogonka liściowego. Następnie umieszczamy ją w małej doniczce w wilgotnym podłożu na głębokości około 1 cm. Aby sadzonka się ukorzeniła, potrzebuje ciepła (21-23 stopnie Celsjusza) i wysokiej wilgotności. Korzenie powinny wytworzyć się w ciągu 3-4 tygodni.

Zamiokulkas zamiolistny: kwitnienie

Jeśli zamiokulkas zamiolistny dobrze czuje się na swoim stanowisku i ma odpowiednią (czyli małą) ilość wody, może zakwitnąć. Kwiaty mogą pojawić się od połowy wiosny do połowy lata. Są one jednak małe i niezbyt atrakcyjne (przypominają małe, rosnące pionowo kukurydze), dlatego zamiokulkasa traktuje się bardziej jako roślinę o zielonych liściach niż kwitnącą.

Zamiokulkas zamiolistny: choroby

Zamiokulkas jest odporny na choroby i szkodniki, dlatego nie sprawia większych problemów. Dlaczego zamiokulkasowi zamiolistnemu żółkną liście? Może to być znak, że roślina została przelana. Wówczas wylejmy wodę z podstawki lub osłonki i dajmy zamiokulkasowi przeschnąć (żółte liście nie odzyskają jednak zielonej barwy). Możemy również przesadzić zamiokulkasa zamiolistnego do świeżej ziemi i sprawdzić przy przesadzaniu, czy nie doszło do zgnicia korzeni. Zgniłe korzenie są oznaką śmierci rośliny.

Liście zamiokulkasa żółkną również, gdy roślina jest trzymana w zbyt niskiej temperaturze lub jest narażona na przeciągi, a także gdy się starzeje. Wówczas żółte liście należy usunąć. Jeśli z kolei zamiokulkas zamiolistny nie rośnie, upewnijmy się, że ma odpowiednią ilość słońca, nie jest zbyt często podlewany i ma wystarczająco ciepłą temperaturę. Jeśli zmienimy mu warunki na odpowiednie, po jakimś czasie zacznie wypuszczać młode liście. Pamiętajmy jednak, że roślina ta rośnie powoli.

Czy zamiokulkas zamiolistny jest trujący?

Zamiokulkas zamiolistny jest trujący – toksyczne są wszystkie części tej rośliny. Zamiokulkasa trzeba więc trzymać z daleka od małych dzieci i zwierząt domowych (jeśli nasze koty lub psy gryzą rośliny, lepiej pomyśleć o roślinie bezpiecznej dla czworonogów, np. palmach, trzykrotce czy zielistce). Liści zamiokulkasa nie należy jeść ani gryźć. Pamiętajmy też, aby umyć ręce po jego pielęgnacji, by uniknąć podrażnienia skóry.