1. Wymioty lub biegunka

Psy, tak jak ludzie, cierpią czasami z powodu rozstroju żołądka. Wiele czworonogów ma tendencję do zjadania i obwąchiwania wszystkiego, co znajdą na zewnątrz: resztek jedzenia, martwych zwierząt, śmieci. Co więcej, częstą dolegliwością u psów jest koprofagia, czyli zjadanie odchodów. Zdarza się również, że psy zostają otrute pzez nieżyczliwych sąsiadów.

Najczęściej spotykane objawy zatrucia pokarmowego u psów to wymioty i biegunka. Jeżeli objawy utrzymują się dłużej niż 24 godziny, należy bezwzględnie udać się do weterynarza. Podobnie, jeśli w zwróconej treści znajduje się krew lub ciała obce. Niepokojące są również bezproduktywne odruchy wymiotne. Jeżeli pies kaszle, jakby miał zwymiotować, ale tego nie robi - najprawdopodobniej jest chory.

Zatrucie pokarmowe nie jest jedyną przyczyną wymiotów i biegunki u psów. Te objawy mogą pojawić się w wyniku zmiany karmy, podczas infekcji wirusowej, a także na skutek stresu. Mogą również świadczyć o chorobie nowotworowej lub zakażeniu pasożytami - dlatego tak istotne jest regularne odrobaczane psa i systematyczne wykonywanie badań kału. Na niektóre pasożyty, np, lamblię nie działają tabletki odrobaczające.

Co zrobić, jeżeli pies ma luźny stolec i wymiotuje? Jeśli wymioty i biegunka miały charakter epizodyczny i w ciągu kilku godzin doszło do poprawy, a pies zachowuje się normalnie, to najprawdopodobniej nie ma powodów do niepokoju. Choremu zwierzęciu można podawać w tym czasie lekkostrawny pokarm. Dobrym pomysłem będzie ryż z marchewką. Następnego dnia można włączyć do diety suchą karmą. O każdym takim epizodzie warto powiedzieć weterynarzowi.

Inaczej jest, gdy objawy mają charakter przewlekły albo są tak intensywne, że mogą doprowadzić do odwodnienia lub towarzyszy im letarg, brak apetytu, bezproduktywne wymioty - w takiej sytuacji lepiej nie czekać na rozwój wydarzeń i od razu iść do weterynarza, który zbada psa i przepisze mu odpowiednie leki. Konieczna może być antybiotykoterapia oraz podanie probiotyku.

2. Zwiększone lub zmniejszone oddawanie moczu

Pół godziny temu wróciliście ze spaceru, a pies znowu chce siku? A może zaczął oddawać mocz w domu, czego nigdy nie robił? Zarówno częste oddawanie moczu, jak i nietrzymanie moczu u psów, mogą wskazywać na poważne choroby.

Zdrowy pies powinien sikać 3-4 razy na dobę. Latem, kiedy jest cieplej, psy mogą oddawać mocz częściej, nawet 5 razy dziennie. Ta reguła nie dotyczy szczeniaków, które mają mniejszy pęcharz i nie są nauczone czystości.

Najczęstszą przyczyną częstego oddawania moczu u psów jest zapalenie pęcherza. Infekcja może mieć swoje źródło zarówno w zakażeniu grzybiczym, wirusowym, jak i bakteryjnym. Dodatkowym objawem wskazującym na infekcję układu moczowego u psów może być piszczenie lub kulenie się w trakcie oddawania moczu. Mocz może zmienić barwę na ciemniejszą.

Zakażenie układu moczowego łatwo wyleczyć, ale nie warto zwlekać z wizytą u weterynarza. Nieleczone zapalenie pęcherza u psów może doprowadzić do wielu groźnych powikłań, m.in. do zakażenia układu rozrodczego i nerek, co w przyszłości może skutkować problemami z poruszaniem się, wypróżnianiem i płodnością.

Zauważyłeś krew w moczu psa? Lepiej nie zwlekaj z wizytą u weterynarza. Ten objaw jest szczególnie niebezpieczny u starszych psów. Może wskazywać nie tylko na infekcję układu moczowego, ale również na problemy z nerkami: ciężką infekcję lub kamienie. Weterynarz wykona badania moczu, badanie USG i przepisze odpowiednie leki.

Częste oddawanie moczu, zarówno u ludzi, jak i u zwierząt, bardzo często towarzyszy cukrzycy. Nieleczona cukrzyca u psów może doprowadzić do wystąpienia drgawek, ślepoty, a nawet śmierci czworonoga. Do łagodniejszych objawów cukrzycy zaliczamy senność, apatię, brak chęci do zabawy i agresję.

To, że pies nie sika, powinno zaniepokoić właściciela w tym stopniu co nadmierne oddawanie moczu. Zatrzymanie moczu u psa może wskazywać na kamicę nerkową, infekcję układu moczowego (pies wydala pojedyncze kropelki) albo upośledzenie pracy nerek. Z tymi objawami lepiej nie czekać i jak najszybciej zgłosić się do lekarza weterynarii.

3. Utrata apetytu

Psy wiedzą, która jest godzina i doskonale zdają sobie sprawę z tego, kiedy przypada pora karmienia. Utrata apetytu, pomijanie posiłków to objawy wskazujące na pogorszenie samopoczucia lub poważną chorobę.

Utrata apetytu jest częstym objawem przeziębienia u psów, psiej depresji oraz raka. Jeżeli pies przestał jeść, warto zwrócić uwagę na jego uzębienie. Jeśli czworonoga bolą zęby, to możliwe, że będzie unikał spożywania pokarmów.

Czasami przyczyny pogorszenia apetytu u psów są błahe. Każdemu psu od czasu do czasu może znudzić się karma. W takiej sytuacji można zachęcić go do jedzenia wrzucając do miski ulubione smaczki albo zmieniając karmę na inną.

Jeżeli pies nie je i towarzyszą temu inne objawy, np. letarg, biegunka, wymioty to na 100 proc. mamy do czynienia z zatruciem lub chorobą. Jeżeli niepokojące objawy utrzymują się dłużej niż jeden dzień, należy odwiedzić weterynarza.

4. Picie mniejszej lub większej ilości wody

Zmiana nawyków związanych z piciem wody może byc oznaką choroby. Niestety niełatwo zauważyć, ile wody pije pies. Dlatego najlepiej napełniać psią miskę raz dziennie do tego samego poziomu. Następnego dnia będzie widać, ile wody ubyło.

Zwiększone pragnienie u psa jest naturalne po intensywnym wysiłku, a także w trakcie upałów. W takiej sytuacji nie powinien niepokoić fakt, że pies pije dużo wody. Jednak nadmierne pragnienie, może być objawem wielu poważnych chorób.

Picie większej ilości wody może wskazywać na to, że pies zmaga się z gorączką. To nie wszystko. Zwierzę może chorować na nerki lub cukrzycę. Częstą przyczyną zwiększonego pragnienia u psów są zaburzenia hormonalne i przeziębienie. Aby poznać źródło dolegliwości, najlepiej wykonać badanie moczu.

Jeśli pies przestał pić wodę to warto zwrócić uwagę na jego psychikę. Zmniejszone pragnienie może być objawem zaburzeń lękowych, psiej tęsknoty lub depresji. W takiej sytuacji (po wykluczeniu dolegliwości fizycznych) trzeba zastanowić się, dlaczego pies jest smutny.

5. Zmiana masy ciała

Pies niespodziewanie schudł lub przytył? Raczej nie przygotowuje się do nowej roli. Niewyjaśnione zmiany masy ciała mogą wskazywać na wiele problemów zdrowotnych. Chociaż zauważenie zmian może trwać kilka tygodni, a nawet miesięcy, to lepiej ich nie bagatelizować.

Najczęstszą przyczyną nadwagi u psów są właściciele. To oni przekarmiają zwierzęta i podają psom niskiej jakości karmę. Dodatkowe kilogramy narażają psa na rozwój dysplazji i cukrzycę. Nie ma w tym nic "słodkiego".

Natomiast, jeśli pies zaczął tyć, mimo braku zmian w nawykach żywieniowych, to warto skonsultować się z weterynarzem. To mogą być zaburzenia hormonalne albo zaburzenia pracy układu trawiennego.

A co, jeśli pies schudł i nie ma to żadnego logicznego wyjaśnienia? Przyczyną może być nowotwór, pasożyty lub zaburzenia psychiczne. Jeśli psa boli brzuch, to można spodziewać się, że nie będzie jadł. Wielu chorobom towarzyszą też biegunki, które uniemożliwiają prawidłowe trawienie.

Podobnie jak ludzie, psy mogą chudnąć przez stres. Jeśli pies cierpi na lęk separacyjny, a musi zostawać sam w domu, to można spodziewać się, że schudnie. Tak samo, jeśli tęskni za zmarłym właścicielem - znane są nawet przypadki samobójstw wśród psów.

6. Zmiany w zachowaniu

Kiedy psy czują ból albo mają złe samopoczucie, mają tendencję do zmian zachowania. Niektóre psy pogrążąją się w letargu, inne staną się agresywne. Niepokojącą oznaką zawsze jest to, że pies przestaje witać właściciela i wydaje się smutny.

Jeśli pies warczy lub próbuje atakować, gdy zbliżasz rękę do konkretnej części jego ciała (np. łapy), można spodziewać się, że w tym miejscu pies odczuwa ból. Przyczyną może być rana albo obrażenia wewnętrzne - każdą taką sytuację najlepiej skonsultować z weterynarzem.

Nagła zmiana zachowania jest jednym z pierwszych objawów wścieklizny. Chorego psa można rozpoznać po nadpobudliwości psycho-ruchowej i wodowstręcie. Niestety na wściekliznę nie ma lekarstwa. Zakażonego psa trzeba uśpić.

Jednak nie wszystkie psy będą agresywne w obliczu choroby. Niektóre będą oczekiwały od właściciela pomocy. Będą kładły mu głowę na kolanach, szczekały - próbowały zwrócić na siebie uwagę w każdy znany im sposób.

7. Kaszel lub problemy z oddychaniem

Ciągłe kasłanie, świszczący oddech, problemy z zadyszką i cięknąca z nosa wydzielina to typowe objawy chorób układu oddechowego u psów. Mogą wskazywać na przeziębienie, psią grypę, zapadnięcie tchawicy i niewydolność serca.

Szczególne tendencje do problemów z oddychaniem mają rasy brachycefaliczne, czyli psy z krótkimi pyskami. Należą do nich modne ostatnimi czasy buldożki francuskie, buldogi angielskie i mopsy. Te psy bardzo często charczą i kaszlą. W niektórych krajach zakazano ich hodowli.

Jednak kaszel u psów nie musi wskazywać na anatomiczne defekty. Znacznie częściej pojawia się za sprawą podrażnienia tylnej ściany gardła lub infekcji. Może być też objawem zapalenia zatok przynosowych, problemów z uzębieniem lub utknięciem ciała obcego w jamie ustnej.

Świszczący oddech u psów to oznaka zablokowania dróg oddechowych, ostrej reakcji alergicznej lub zapadnięcia tchawicy. Jeżeli pies rzęzi, jego życie jest zagrożone - może dojść do całkowitego zatrzymania oddechu i śmierci.

Jeżeli pies ma niebieski język trzeba potraktować go jako nagły przypadek medyczny i jak najszybcej udać się do weterynarza. To oznacza, że doszło do niedotlenienia i konieczna jest szybka interwencja weterynarza.

8. Wypadanie lub matowienie sierści

Linienie, czyli proces okresowej zmiany sierći, nie jest niczym dziwnym. Problem pojawia się wtedy, kiedy pies gubi sierść przez cały rok, drapie się, a na jego skórze pojawiają się łyse plamy. Taki stan powinien zaniepokoić każdego właściciela czworonoga.

Nadmierne wypadanie sierści u psów może byc spowodowane alergiami pokarmowymi, infekcjami skóry, pchłami lub nerwicą. Powoduje to ogromny dyskomfort zarówno dla właściciela, jak i zwierzęcia, które traci naturalną szatę.

Jeżeli sierść psa zmatowiała albo zmieniła barwę (np. z czarnej na brązową) może to być wina źle dobranej karmy, uczulającego szamponu, niedoborów pokarmowych. W takiej sytuacji warto wprowadzić sumplementację i zasiegnąć opinii weterynarza.

9. Problemy z poruszaniem

Sztywność stawów lub kulawizna najczęściej wskazują na problemy z układem ruchu: dysplazję, urazy, złamania, ale mogą też wskazywać na wiele chorób o podłożu neurologicznym.

Jedną z nich jest borelioza. U psów choroba ta orzebiega inaczej niż u ludzi. Może wywoływać opuchliznę i bolesność w obrębie stawów. Jeśli pies z dnia na dzień przestał biegać, może być to borelioza.

Jeżeli pies zaczął się przewracać i ma kłopoty z równowagą, to nie ma powodów do śmiechu. Takie zachowanie może być objawem udaru, dyskopatii, zespołu przedsionkowego. Jest to stan zagrażający życiu.

10. Zmiany w wyglądzie oczu

Twój pies ma czerwone lub ropiejące oczy? A może je mruży albo trzyma zamknięte? W ten sposób objawia się wiele chorób: jaskra, podrażnienie śluzówki oka oraz liczne infekcje. Lepiej iść do weterynarza zanim pies zacznie drapać oko i uszkodzi je lub rozniesie infekcję.

Infekcjom oczu u psów sprzyja osłabienie pracy układu odpornościowego. Jego działanie można wzmocnić poprzez odpowiednią sumplementację oraz wdrożenie specjalistycznego leczenia. W celu postawienia dokładnej diagnozy niezbędne będą badania krwi.

Czerwone oczy albo częste zapalenie spojówek mogą być powikłaniami zespołu suchego oka. To choroba polegająca na upośledzeniu wydzielania łez i zmniejszeniu nawilżenia oka. Wpływa negatywnie na odporność oka na urazy i infekcje.

11. Zmiany koloru dziąseł

Zdrowe psy mają różowe, lekko wilgotne dziąsła. Zmiana barwy dziąseł na jaśniejszą może wskazywać na anemię. Chorobie towarzyszy ospałość. W ciężkich przypadkach mogą pojawić się problemy z oddychaniem.

Czerwone dziąsła u psa mogą być powikłaniem chorób przyzębia. Nieleczona dolegliwość prowadzi do utraty zębów. Dla psów utrata zebów to tak dla ludzi utrata rąk - psy poznają świat pyskiem. Trzeba dbać o to, by miały taką możliwość.

Czarne dziąsła u psa są objawem chorób wątroby, bakteryjnego zapalenia dziąseł albo niedotlenienia organizmu. Psy z czarnymi dziąsłami wymagają pilnej interwencji lekarza. Jest to stan zagrażający życiu.