Wydawał się być zdrowym człowiekiem – nigdy nie miał nadwagi, regularnie uprawiał sport, nie nadużywał alkoholu. Jednak w czasie rutynowych badań Richard Doughty uzyskał szokującą diagnozę – cukrzyca typu 2. Okazało się, że w ciągu najbliższych 10 lat może stać się całkowicie zależny od insuliny, a ryzyko przedwczesnej śmierci wzrosło u niego o 36%. Co więcej, w przyszłości mógł się spodziewać problemów ze wzrokiem, stopami, uszami, sercem, nerkami oraz wieloma innymi kluczowymi narządami wewnętrznymi. Jednak Brytyjczyk pokonał cukrzycę w ciągu 11 dni. Jak tego dokonał?
Reklama.
Wpływ głodówki na poziom cukru we krwi Cukrzyca typu 1 występuje, gdy organizm nie produkuje insuliny, która reguluje poziom cukru we krwi. Tymczasem zbyt wysokie stężenie glukozy może spowodować uszkodzenie wielu kluczowych organów ludzkich. Pacjenci z cukrzycą typu 2 wytwarzają insulinę, jednak w ilości niepozwalającej na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy we krwi. Jednym z najgroźniejszych czynników ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2 jest otyłość. Richard Doughty nie miał problemu z wagą, a do tego był aktywny fizycznie, lekarz powiedział mu, że chorobę może kontrolować odpowiednią dietą. Brytyjczyk postanowił zgłębić temat w Internecie, gdzie znalazł informację na temat badania przeprowadzonego przez prof. Roya Taylora z Uniwersytetu w Newcastle. Sugerował on, że stosowanie przez 8 tygodni diety 800 kcal może odwrócić skutki cukrzycy. Postanowił spróbować.
Gdy ciało pozbawione jest normalnej ilości pożywienia, zaczyna pożytkować własne rezerwy tłuszczu, zaczynając od tych zgromadzonych w organach. Prof. Taylor sugeruje, że lecznicze działanie głodówki na stężenie cukru we krwi opiera się na zużyciu przez organizm tłuszczu zalegającego w trzustce, który uniemożliwia produkcję insuliny. Post powinien być stosowany, dopóki poziom glukozy nie powróci do normy. Z błogosławieństwem lekarza i domowym zestawem do badania stężenia cukru we krwi Doughty rozpoczął eksperyment.
Jego dieta była bardzo restrykcyjna – 3 litry wody dziennie, trzy posiłki po 200 kcal (np. zupy lub koktajle) i zielone warzywa w ilości nieprzekraczającej 200 kcal. Nadzór dietetyczny lekarza i regularny jogging (3 razy w tygodniu) sprawiły, że prawie natychmiast stracił on 6 kg wagi. Jednak w pierwszych dniach poziom glukozy wciąż przekraczał 6 mmol/L, czyli górną granicę dla zdrowej osoby bez cukrzycy. Według wytycznych prof. Taylora, aby uzyskać pożądany efekt, Brytyjczyk powinien zrzucić jedną szóstą wagi sprzed diagnozy.
Kuracja trwająca 11 dni przyniosła ogromne skutki – glukoza obniżyła się do poziomu 4,1, a waga spadła o 10 kg (z 66,7 kg do 56,7 kg przy 170 cm wzrostu). Kolejnego dnia Doughty pozwolił sobie na pierwszy od rozpoczęcia eksperymentu pełen posiłek, zawierający ryż i rybę oraz koktajl czekoladowy dla uczczenia sukcesu. Dla pewności odczekał 2 miesiące, jednak wyniki eksperymentu utrzymały się – po badaniu glukozy na czczo lekarz oznajmił, że objawy cukrzycy zniknęły. Poziom cukru we krwi wynosił 5,1 mmol/L, czyli sporo ponad normą dla schorzenia. Okazało się więc, że 11-dniowa głodówka obniżyła stężenie glukozy do normalnej wartości, która utrzymała się na tym poziomie przez kolejne 7 miesięcy.
Post zbawienny dla zdrowia
Post jest znaną od tysiącleci metodą terapeutyczną, stosowaną m.in. przez metodyków tybetańskich, greckich, chińskich, rzymskich i arabskich. Uczeni uważali głodówkę za jedną z podstawowych form leczenia wielu przypadłości ludzkich. Przypuszcza się, że może ona okazać się pomocna w terapii chorób płuc, skóry, serca, układu oddechowego, pokarmowego, nerek, wątroby, chorób wenerycznych, reumatyzmu czy epilepsji. Wielu specjalistów, w tym także lekarzy, przypomina o naturalnych mechanizmach obronnych organizmu człowieka, sprawiających, że w czasie choroby traci on apetyt. Dodają oni, że zmuszanie do spożywania posiłków chorego, który nie odczuwa potrzeby jedzenia, zaburza naturalne procesy lecznicze zachodzące w ciele ludzkim.
Należy jednak pamiętać, że nieumiejętnie stosowana głodówka zamiast oczyścić organizm z toksyn, może mieć katastrofalne skutki dla zdrowia. Po zakończeniu okresu postu nie wolno od razu zacząć normalnie jeść – z głodówki wychodzi się tak długo, jak trwała – podkreślają specjaliści. To, jak długo możemy ją stosować, zależy w dużej mierze od naszego wieku i wagi. Ludzie starsi i bardzo szczupli (ok. 50 kg) nie powinni pości dłużej niż 3 dni. Głodówka jest absolutnie wykluczona w przypadku dzieci. Szczegółowe informacje na temat zalet i wad głodówki uzyskasz na abcZdrowie.pl.