Pokora, idioto!

Arcypapież Rafał Ziemkiewicz przemawia dosadnie. Jego diagnoza była krótka – papież to idiota. Nie mnie oceniać teologiczną głębię tych słów, ale zadziwiające jest, kiedy ktoś wyraża się tak o najważniejszym człowieku swojej religii. Co więcej, ten werdykt wydaje się przeczyć podstawom katolicyzmu. W 1870 roku na pierwszym soborze watykańskim ogłoszono dogmat o nieomylności papieża. Otóż na mocy tego dokumentu – w który musi wierzyć każdy katolik – Ojciec Święty jest nieomylny w sprawach wiary i obyczajów.

„(Biskup Rzymski) ...dzięki opiece Bożej przyrzeczonej mu w osobie św. Piotra Apostoła posiada tę nieomylność, jaką Boski Zbawiciel chciał wyposażyć swój Kościół w definiowaniu nauki wiary i moralności. Toteż takie definicje są niezmienne same z siebie, a nie na mocy zgody Kościoła. Jeśli zaś ktoś, co nie daj Boże, odważy się tej naszej definicji przeciwstawić, niech będzie wyłączony ze społeczności wiernych.” (za: Wikipedia)

Oczywiście można próbować argumentować, że w tym konkretnym przypadku Ojciec Święty nie mówił ex cathedra, więc mógł się mylić. Stąd już tylko krok do nazwania go idiotą. Przynajmniej dla człowieka świętobliwego, któremu – jak Rafałowi Ziemkiewiczowi – leży na sercu dobro Kościoła. Zatem nie powinno dziwić, że publicysta się swoich słów nie wstydzi. Sam tak napisał! Wstydzi się „jedynie tego, że dał się zwieść propagandowej manipulacji”. I jak się okazało – ma rację. Nie co do papieża, ale co do tego, że wstydzić się nie musi. Prokurator uznał, że do przestępstwa publicznego znieważenia głowy państwa nie doszło, bo Ziemkiewicz nie chciał nikogo znieważać – a przynajmniej tak zadeklarował. Jak się „okazało”, publicysta chciał jedynie zwrócić uwagę, że nauczanie papieża zagraża tradycji katolickiej i spoistości Kościoła. Znaczy Ziemkiewicz jest – dosłownie – świętszy od papieża.