Życzenia, których nikt nie chce

Sama też niezręcznie się czuję, kiedy w moją stronę płyną takie bezosobowe, uniwersalne życzenia na do widzenia. Mówię „nawzajem”, chociaż rozmówca oczekuje chyba czegoś więcej. Najbardziej zagadkowe są dla mnie życzenia wysyłane hurtowo SMS-ami. Nie mogę zgłębić, co kieruje osobami, które się na to decydują. To ostatnie słowo nie pojawia się tu przypadkowo, bo wygląda to dla mnie na skrupulatnie zaplanowaną akcję na szeroką skalę. Nie sądzę jednak, że stoi za nią pamięć i chęć pokazania: jesteś dla mnie ważna/y. Wydaje mi się, że wyrażenie tego typu uczuć odbywa się trochę inaczej niż kliknięcie „wyślij do wszystkich na liście kontaktów” pod wierszykiem o mokrym Dyngusie. Najchętniej, by wierszyk miał jak najwięcej rymów i podtekst seksualny, alkoholowy, ewentualnie religijny (wtedy obowiązkowo w patetycznym tonie). Zawsze zastanawiało mnie, czy takie życzenia dostaje też hydraulik i kurier, którzy trafiają na taką listę w ciągu roku. Niedługo miałam się o tym przekonać.

W Wielkanocną niedzielę wzniosły wierszyk zadzwonił do jednego z moich domowników o 7.30. Rano. Zawył telefon stacjonarny. Panika. Kto dzwoni w Święta o tej porze? Telemarketer wyjątkowo wykluczony. Pospieszne odebranie słuchawki i ciężki oddech człowieka po porannym sprincie, wyrwanego wprost ze snu. Dzwoni Ivona. Syntezator mowy dzielnie odczytuje fragment Ewangelii zakończony życzeniami. Zanim Ivona się rozłączy, mówi, że tak naprawdę życzenia składa Małgosia B. z rodziną. Niestety Małgosia B. też wybrała wszystkie pozycje na liście kontaktów. Wiem już, jak to jest być takim hydraulikiem.