Wyścigi to jest hobby, a udany sezon dla konia i dla właściciela to taki, jak koń wyjdzie na zero

Tak, zgadza się. I nie tylko.

Chłopcem stajennym - trzeba wziąć widły do ręki, zrobić boksy, zamieść stajnię. Ale i brygadzistą, menadżerem.

Siedmioma osobami.

O czwartej dziesięć.

O piątej.

Nie, w ogóle. Piję kawę, a pierwszy posiłek jem po porannej pracy, około trzynastej.

Tak, zgadza się. Wszystkie firmy ubezpieczeniowe, które ubezpieczają różne branże sportu, jeźdźców wyścigowych ubezpieczają niechętnie. Jest to grupa najbardziej narażona na utratę zdrowia.

Tak. Tylko w niedzielę przychodzimy godzinę później, na siódmą.

Trzeba zrobić boksy, wyczyścić , przeprowadzić konie, zrobić trening. Jeździmy około pięć, sześć koni dziennie. Do tego dochodzą wszystkie prace porządkowe, pielęgnacyjne.

Około godzinę i 15 minut. Mamy ten komfort, że mamy karuzelę, maszynę, do której czepia się konie po treningu. Żeby nie tracić czasu, koń jest czepiany, odstępowuje, tak jak sportowiec, który biegnie - możemy to porównać do lekkoatlety, który biegnie na 400 m i potem jakby minął metę, chciał się położyć do lóżka. Wiadomo, musi pochodzić, żeby mięśnie ochłonęły. Koń to taki sam żywy organizm i musi troszeczkę odstępowac, żeby dojść do siebie. A w między czasie bierzemy kolejne konie i możemy zająć się kolejnym treningiem.

Tak, ale kiedyś było łatwiej, bo na jednego człowieka przypadały 3, 4 konie, wiec był na to czas, a w tej chwili ze względów ekonomicznych przypada 7, nieraz 8 koni na człowieka. W zależności od tego kto jaki ma budżet.

Tak. Wiadomo, zatrudniając więcej ludzi mam większe wydatki, a budżet miesięczny musi się zamknąć. A przeważnie jest tak, że brakuje tych pieniędzy co miesiąc

Nie. Po prostu wydaje mi się, że bierzemy za mało za trening. Problem polega na tym, że grupa właścicieli interesujących się końmi, ludzi, którzy dają nam konie do treningu jest bardzo mała i rywalizacja miedzy trenerami o pozyskanie takiego właściciela jest bardzo duża. Podnosząc cenę za miesięczne utrzymanie konia często bywa tak, że taki właściciel idzie do drugiego trenera, który weźmie 100 czy 200 złotych mniej. Finalnie każdy z nas boi się podnieść kwotę do takiego poziomu, żeby to było opłacalne, choćby z małym zyskiem. I wegetujemy. A bazujemy przede wszystkim na wygranych koni, z której mamy urzędowo 10% prowizji. I tym przeważnie łatamy dziury budżetowe. Niektórzy oszczędzają w inny sposób - karmiąc konie paszą z niższej półki, korzystając z kowala nieregularnie, przeciągając terminy następnej wizyty, niektórzy trenerzy sami kują, bo są to ogromne wydatki.

Powiem tak. Koszt treningu na Służewcu wynosi około 2200 zł, to bilansuje się na zero, a my bierzemy takie pieniądze. Trening powinien kosztować przynajmniej 2500 zł, żeby mieć te 200 zł zysku na jednym koniu. To nie są duże pieniądze, ale myślę, że nam się to należy. Nieraz jest taka sytuacja. Idę na wyścigi, biegam, wykonuję ciężką pracę, a nie zarabiam ani złotówki, bo koń nie zajął płatnego miejsca...

Trening konia za granicą kształtuje się w granicach 1200 - 3000 euro. Najlepsi trenerzy we Francji biorą 3000 euro. I zobaczcie państwo. Ja dla swoich koni ściągam specjalistyczną, wysokoenergetyczną paszę z Anglii i za ten worek paszy płacę tyle samo co Niemiec, Francuz czy Anglik. A różnica w koszcie treningu jest ogromna!

Tak! Podkowy ściągamy zza granicy i kosztują tyle samo. To nie jest tak, że mamy je z Polski i kosztują mniej. Już nie mówię o szczepieniach i odrobaczaniach. Są to ogromne koszty. Jest nam bardzo ciężko, Cały czas się łudzimy, ze w końcu organizator podniesie pulę nagród. Od 12 lat mamy taką samą pulę i zarabiamy takie same pieniądze. Wyobraź sobie pracownika, który od 12 lat zarabia takie same pieniądze. Już dawno by zrezygnował z takiej pracy. A my musimy tak trwać.

Jeśli zdrowie mu na to pozwoli, to jest w stanie pobiec 7-8 razy, regularność jest taka, że co 3- 4 tygodnie, jeśli nie ma żadnych problemów zdrowotnych. Jeśli któryś wyścig kosztował go więcej, potrzebuje więcej czasu, żeby się zregenerować.

Tak, to są wyjątki. Takich koni jest bardzo mało w roczniku.

Na szczęście nie.

Często nie, ale zdarzają się czasem takie przypadki. Ja jestem takim trenerem, który dopasowuje konia do umiejętności jeźdźca. Te trudniejsze konie jeżdżą ludzie, którzy maja większe doświadczenie, a ci, którzy jeżdżą troszeczkę słabiej, dostają konie łatwiejsze, bezpieczniejsze.

Problem polega na tym, że nie chodzi o naganę od szefa, tylko o to, że koń luzem może sobie zrobić krzywdę, bo biegnie. Może wpaść w jakąś przeszkodę, płot, pod samochód, ogrodzenie, bo nie ma nad tym kontroli. Jeśli coś mu się stanie, dochodzą koszty leczenia, już nie mówimy o przekreśleniu kariery, jeśli jest to jakaś poważna kontuzja. Jeszcze czeka takiego trenera poważna rozmowa z właścicielem, który często nie może zrozumieć, dlaczego tak się stało i uważa, że to najprawdopodobniej trener źle dobrał jeźdźca i przez to jego koniowi stała się krzywda. Często jest tak, że trener jest zdenerwowany, bo wie, co go czeka po takim incydencie.

Taaak, to są konie, które potrafią kosztować 100 000 euro albo nawet i więcej.

W sezonie mamy troszeczkę mniej, bo konie, które startują, odpoczywają. Jest część koni, które są tuż po wyścigu - też odpoczywają. Wiadomo, urazowość też jest tu bardzo duża, nie tylko u ludzi, ale u koni też są kontuzje. Jak zaczynał się sezon - ja mam stajnię na 35 koni, to mała stajnia - to mieliśmy dziennie po 7-8 koni. Jak mi odejdzie kilka koni, to automatycznie ilość tych przejażdżek w sezonie się zmniejsza. Najwięcej pracy jest w okresie zimowym. Młode konie, które trzeba nauczyć. Staram się całą zimę wszystkie konie jeździć, bo uważam, że koń musi mieć ruch codziennie, pracować pod jeźdźcem, bo wtedy inaczej się rozwija.

Nawet jak jest -20.

Nie, na szczęście nie. Na szczęście dzisiaj było spokojnie

Jeździmy od 6-12, później mamy pauzę i od 17-19 mamy wieczorne karmienie i pielęgnację koni.

Tak. Po to, żeby wstać o 4:00 rano

Tak. To trzeba lubić. Uważam, ze jesteśmy fanatykami i tutaj taka osoba z zewnątrz, która chciałaby przepracować swoje osiem godzin i pójść do domu tak, jak w fabryce, to nie ma szans. Myślę, że po miesiącu by zrezygnowała. Trzeba mieć pasję, bo tu jest dużo wyrzeczeń. Warunki pogodowe - czy leje, czy jest zimno, czy jest duszno, trzeba być. Koń wymaga ruchu, piątki, świątki, niedziele, trzeba pracować, Koń wymaga codziennej opieki. Oczywiście, mamy dyżury, także mamy rotację, żeby pracownik mógł trochę sobie odetchnąć.

Jeżdżę tylko na Boże Narodzenie na 2 tygodnie i na Sylwestra do domu, do Sopotu. A nie raz się zdarzało tak, że musiałem przerwać urlop, bo kogoś nie było albo coś się wydarzyło. Musiałem wracać w trybie pilnym. Nie mam możliwości wyjechać latem z tego względu, że wyścigi odbywają się w każdy weekend. Muszę być w pracy. W tygodniu pracuję cały dzień, ale trzeba pamiętać, że w sobotę i w niedzielę są wyścigi. Kończę o 12:00, jem obiad, przebieram się i idę dalej do pracy.

W tym momencie przychodzi ten największy stres, który jest związany z naszą pracą, nasz egzamin z tego, jak przepracowałem i przygotowałem konia. Jeśli wygram i jest wynik, to wszyscy są szczęśliwi, a jeśli przegram, zaczynają się kłopoty i tłumaczenie się przed właścicielem. Dlaczego byłem drugi, a nie pierwszy, dlaczego byłem trzeci, a nie drugi albo dlaczego byłem ostatni.

Jest to ogromy zastrzyk adrenaliny i ogromne przeżycie, na pewno każdy trener przeżywa to bardzo mocno. Taktykę ustalamy oczywiście przed każdą gonitwą w piątek lub w czwartek wieczorem, rozpracowuję swoich przeciwników, zastanawiam się nad taktyką dla moich koni - co byłoby najlepsze, jak rozegrać gonitwę, żeby osiągnąć jak najlepszy wynik.

Staram się nie stwarzać jakiejś presji. Zawsze wychodzę z założenia, że lepiej być mile zaskoczonym niż zawiedzionym. Nigdy nie mówię właścicielowi, że na pewno wygramy. Myślę, że to jest najgorsze. Bo jest grupa ludzi, która uważa, że ich koń powinien za każdym razem wygrywać, a później zaczynają być niemile sytuacje. Czasami kończy się to tym, ze koń trafia do innego trenera, bo właściciel jest niezadowolony...