Wojna Breivika z Norwegią

Wojna Norwegii z Breivikiem rozgrywa się o wysoką stawkę, mianowicie o honor. Państwo norweskie walczy o autorytet zarówno wśród swoich obywateli jak i w całej społeczności demokratycznych narodów. Honor Norwegii będzie zachowany tylko wtedy gdy Breivik zostanie osądzony zgodnie z obowiązującym prawem, jego działalność zostanie jasno i dobitnie zaklasyfikowana jako niedopuszczalna, a wyrok będzie adekwatny do rangi popełnionego czynu.

O co walczy Anders Breivik? Przede wszystkim o jak najczęstsze pojawianie się na jedynkach norweskich i światowych mediów. Zapewne zdaje sobie sprawę, że swoje poglądy może głosić jedynie na niszowych stronach internetowych odwiedzanych niemal wyłącznie przez wąskie grono zainteresowanych. Na zaistnienie w mainstreamowych mediach nie ma szans, a tylko one dają szansę na szerokie rozpowszechnienie jego wizerunku i poglądów. Tylko one stwarzają możliwość dotarcia do młodych ludzi, którzy dopiero mogliby stać się zwolennikami breivikowej „ideologii”. Korzystając z medialnej wrzawy Breivik robi co może żeby przemycić do mediów choć skrawki swoich myśli w postaci gestów, prowokacyjnych uśmiechów czy barwnych sformułowań w wystąpieniach. Te ostatnie, choć nie są transmitowane, przedostają się na zewnątrz sali sądowej w postaci relacji obecnych na procesie

Przestrzenią, w której rozgrywa się wojna są media. Walka toczy się o sposób relacjonowania procesu. Czy dzienniki całego świata pokażą Breivika dumnie wyciągającego rękę w faszystowskim pozdrowieniu, czy upokorzonego i odrzuconego. Dziennikarze mają związane ręce. Z reguły są ludźmi wykształconymi i rozumieją to o czym opowiadają, ale wiedzą też, że jedynka serwisu informacyjnego z Breivikiem ostentacyjnie uśmiechającym się przyciągnie więcej widzów niż jedynka z tym samym Breivikiem, ale spokojnie siedzącym w ławie sądowej.

Portal internetowy norweskiego dziennika Dagbladet oferuje swoim czytelnikom możliwość wyłączenia wyświetlania informacji dotyczących zamachowca z Oslo. Wielu Norwegów nie chce już o nim słyszeć. Czy w sensie medialnym sprawa Breivika to norweska, a może europejska „Madzia z Sosnowca”? Same wydarzenia nie są w żaden sposób porównywalne. Analogii można jednak śmiało poszukiwać w "medialnym życiu" obu tych spraw. Porównywalne są dylematy przed którymi stoją dziennikarze. Dawać czy nie dawać? Mniej czy więcej? Na jedynce czy na drugiej stronie? Krwiściej czy bardziej rzeczowo?

Czy wciąż chcemy dowiadywać się o kolejnych bitwach wojny norwesko-breivikowej? Czy domagamy się, parafrazując słowa blogera NaTemat Jerzego Naumanna, kolejnych sesji medialnego zabijania 77 niewinnych ludzi? Odpowiedź na oba te pytania jest twierdząca. Temat będzie przyciągał uwagę odbiorców mediów na całym świecie i pozostanie kłopotliwy dla dziennikarzy. Pytanie "kto wygra?" jest zatem skierowane nie tylko do sędziów w procesie i do Andersa Breivika. Jest to pytanie do każdego z nas.