Wojtek walczy o życie. Pomóż mu je wygrać!

- Przyjedź do mnie jutro, przywieź mi pałeczkę z kfc i loda z mcdonald's - oto co usłyszała Liliana, przyjaciółka Wojtka, kiedy ten zadzwonił tuż po zakończeniu ciężkiej, pięciodniowej chemii w szpitalu. Liliana twierdzi, że nawet w tak trudnych chwilach nie potrafi się opanować i tryska czarnym humorem. - Kiedy dowiedział się, że w prasie ukazał się o nim artykuł, powiedział, żeby w następnym było mniej o miłości do gór, a więcej o tej do wina i kobiet - śmieje się przyjaciółka Wojtka. Dodaje, że jest to najmniej konfliktowy człowiek jakiego zna, choć spiera się z nim niemal w każdej rozmowie.

Pomimo, że wewnątrz nadal jest tym samym, radosnym człowiekiem co przed chorobą, to ciało zdradza długą i ciężką drogę jaką przebył. - W ciągu kilku tygodni z silnego faceta uprawiającego sport ekstremalny, stałem się osobą walczącą o życie oraz każdy kolejny dzień spędzony z rodziną - twierdzi Wojtek. Ma tylko jedno marzenie, chce żyć. Dla żony Agnieszki, córki Weroniki i przyjaciół. - Chciałbym uczestniczyć w dorastaniu mojej Córki i pokazać jej cały świat - mówi Wojtek, dla którego ratunkiem jest odnalezienie bliźniaka genetycznego.

… Ale gdy myślę o Wojtku to nie znajduję wśród moich bliskich bliższego mi górskiego przyjaciela... pewniejszego partnera od liny… komu bez mrugnięcia okiem powierza się własne życie, gdy asekuruje i dodaje odwagi.

Bo gdy przypominam sobie dziesiątki przegadanych przy ognisku w skałach lub w taborowym relaksie nocy… te same kawały opowiadane po raz setny za każdym razem w inny i wciąż zabawniejszy sposób… poranne kawy pite jeszcze przed rześkim świtem… wpatrywania w jaśniejące niebo i pogodę którą nam tego dnia przyniesie… podział sprzętu między nasze plecaki tak by ważyły po równo… podejścia pod ścianę krok za krokiem… nabieranie wody ze stawu bądź potoku… pomoc przy wiązaniu auta na wiszącym stanowisku… szukanie drogi w ścianie, również tej nowej, niedotkniętej jeszcze… chwile odpoczynku na szczycie… uściśnięcie dłoni po zejściu… nerwowe poszukiwanie bezpiecznego miejsca do przeczekania zbliżającego się nagle deszczu… przedzierania przez kosówkę… czyszczenia ściany pod nową drogę… rozmów z zaprzyjaźnionymi toprowcami w dyżurce w Moku… układania się do snu pod Cimami…

… to za każdym razem widzę jego uśmiech i słyszę „Maćku a może…”.
I nie mogę się doczekać kolejnego razu, kiedy wspólnie staniemy pod tatrzańską ścianą zwiążemy się liną i któryś z nas zapyta „mogę iść?”… czy chociażby pójdziemy spacerkiem Białą Wodą."

Jeśli chciałbyś pomóc najbliższym Wojtka uratować ich przyjaciela, a jego rodzinie kochającego ojca i męża, nie czekaj - zarejestruj się w bazie dawców DKMS Polska. Aby to zrobić nie trzeba nawet wychodzić z domu. Wystarczy zamówić pakiet rejestracyjny, który przyjdzie do Ciebie pocztą. To nic nie kosztuje, a może uratować życie Wojtkowi i innym chorym.