Reklama.
Reklama.
Reklama.
Prawo dziecka
Reklama.
„Dzieci będą mieć prawo do eutanazji. Zdecydował o tym belgijski parlament. Nieuleczalnie chore dzieci będą w Belgii mogły poprosić o śmierć. Eutanazji będzie można poddać tylko te, które czują nieznośny ból fizyczny i są w tzw. terminalnym stadium choroby. Zgodę będą musieli wyrazić dodatkowo rodzice lub opiekunowie dziecka. Wymagana będzie również opinia psychologa, że dziecko jest świadome konsekwencji takiej decyzji.” – tyle podają polskie media. To prawda, ale niepełna…
Zagraniczne, (np. BBC) podają, że aby prośba dziecka mogła być rozpatrywana, musi być wielokrotnie ponawiana. Złożyć ją może jedynie osoba będąca w stanie terminalnym. Doświadczające nieznośnego cierpienia dziecko musi wielokrotnie prosić o śmierć, zanim możliwość eutanazji jest w ogóle rozpatrywana. Następnie decyzja czy prośby zostaną spełnione należy do rodziców/opiekunów, lekarza i psychiatry.
Uchwalona ustawa stanowi dosłownie, że „dziecko musi być w beznadziejnej sytuacji medycznej stałego i nieodwracalnego cierpienia, które nie może być uśmierzone i które spowoduje jego śmierć w krótkim czasie”.
Uchwalona ustawa stanowi dosłownie, że „dziecko musi być w beznadziejnej sytuacji medycznej stałego i nieodwracalnego cierpienia, które nie może być uśmierzone i które spowoduje jego śmierć w krótkim czasie”.
Jakkolwiek nie jest w Belgii ustanowiony limit wiekowy, to dziecko jednak musi „mieć rozeznanie co do swojego stanu i być świadome w momencie składania prośby.
Daniel Baquelaine (członek parlamentu, lekarz), mówi bardzo wyraźnie, że nie chodzi o decydowanie czy dziecko ma umrzeć czy nie. Według niego, umierającemu dziecku pozwala się jedynie wyrazić to, w jaki sposób chce zakończyć swoje życie.
Wielu pediatrów belgijskich jest przeciwnych nowemu prawu, głównie w związku z poglądem, że nie ma obiektywnej metody, by stwierdzić, że dziecko jest świadome swojego stanu i właściwie go ocenia. Obawy budzi możliwość wywierania w tej sprawie nacisku na dziecko, przez osoby trzecie, a tym samym wpływania na jego zachowanie.
Belgijska ustawa wzbudza kontrowersje i dyskusje na całym świecie. Czytając rożne komentarze w sieci widać zarówno zwolenników, zagorzałych przeciwników jak i tych, którzy wstrzymują oddech i opinie.
Daniel Baquelaine (członek parlamentu, lekarz), mówi bardzo wyraźnie, że nie chodzi o decydowanie czy dziecko ma umrzeć czy nie. Według niego, umierającemu dziecku pozwala się jedynie wyrazić to, w jaki sposób chce zakończyć swoje życie.
Wielu pediatrów belgijskich jest przeciwnych nowemu prawu, głównie w związku z poglądem, że nie ma obiektywnej metody, by stwierdzić, że dziecko jest świadome swojego stanu i właściwie go ocenia. Obawy budzi możliwość wywierania w tej sprawie nacisku na dziecko, przez osoby trzecie, a tym samym wpływania na jego zachowanie.
Belgijska ustawa wzbudza kontrowersje i dyskusje na całym świecie. Czytając rożne komentarze w sieci widać zarówno zwolenników, zagorzałych przeciwników jak i tych, którzy wstrzymują oddech i opinie.
To nie jest tak, że dziecko w Belgii będzie decydowało o swoim życiu czy śmierci. Dotychczas (od 2002 r.) mogli decydować o tym dorośli chorzy wraz z lekarzami. Faktycznie decyzję pozostawia się bowiem w rękach dorosłych.
Staram się zrozumieć zarówno zwolenników jak i przeciwników belgijskiej nowelizacji. Pojawiają się jednak podstawowe pytania.
Staram się zrozumieć zarówno zwolenników jak i przeciwników belgijskiej nowelizacji. Pojawiają się jednak podstawowe pytania.
Czy proszące o eutanazję dziecko może sobie uświadomić ostateczność i nieodwołalność tego wyboru? Ile jest w stanie zrozumieć? Jak o śmierć prosi kilkulatek nieświadomy czym ona jest? Czy rzeczywiście nowe prawo pomoże rodzicom i lekarzom podjąć taką decyzję? To pytania, na które nie umiem odpowiedzieć.
Dzieci chorujące na nowotwory - w opiece paliatywnej - faszerowane morfiną, cierpią niewyobrażalny ból. Ból, który nie zawsze da się uciszyć. Wraz z nimi cierpią wszyscy bliscy.
Ludzie pracujący z dziećmi w hospicjach mówią, że dzieci wiedzą, czują, że nie ma już innej drogi niż śmierć. Szykują się na to „przejście”, na spotkanie z Bogiem, żegnają się z rodzicami, którym jest równie trudno albo jeszcze trudniej.
Ból i cierpienie osób wokoło umierającego dziecka determinuje wszystko: życie dorosłych, rodzeństwa. Cały ich świat.
Ból i cierpienie osób wokoło umierającego dziecka determinuje wszystko: życie dorosłych, rodzeństwa. Cały ich świat.
Nie wiem czy jestem w stanie wyobrazić opisywaną w ustawie procedurę decyzyjną. Dziecko mówi „chcę umrzeć”? Musi potem poprosić albo może wręcz przekonać rodziców, a ci lekarza? Musi prosić wielokrotnie… Czy będzie musiało błagać o śmierć?
Wiadomo, że podobna ustawa obowiązuje już od jakiegoś czasu w Holandii, dotyczy jednak dzieci powyżej 12 roku życia.
Wiadomo, że podobna ustawa obowiązuje już od jakiegoś czasu w Holandii, dotyczy jednak dzieci powyżej 12 roku życia.
Czytam głosy przeciwników wołające „Hańba!”, „Skandal!”. „Koniec świata i wartości”.
Zapewne początek końca pewnego świata.
Zapewne początek końca pewnego świata.
Ludzie, po raz kolejny chcą coś za wszelką cenę uporządkować, powkładać w prawne szufladki. Czy to właściwa droga? Nie wiem, ale nie budzi we mnie entuzjazmu.
Raczej obawy, jaki będzie ten „nowy wspaniały świat”?
Raczej obawy, jaki będzie ten „nowy wspaniały świat”?
Reklama.