I ty nie pójdziesz do więzienia

Obywatel XX, przedstawiciel lepszego sortu, został skazany na bezwzględną karę pozbawienia wolności za skopanie policjanta podczas interwencji służbowej. Sprawa nie byłaby warta zainteresowania, gdyby nie dwie okoliczności. Do ataku na policjanta doszło w trakcie protestów środowisk prawicowych po ujawnieniu afery taśmowej, zaś wyrok skazujący wydał sędzia Wojciech Łączewski ten sam, który orzekał w składzie sądu, który wydał wyrok skazujący Mariusza Kamińskiego. Nie dziwota, że taki wyrok może budzić wątpliwości tych, którzy uważają, że kopanie policjantów z pobudek patriotycznych nie zasługuje na tak surową ocenę. Dlatego skazany, że o jego akolitach nie wspomnimy, czuje się pokrzywdzony.

Na szczęście dla skazanego wyrok miał zostać wykonany w nowych okolicznościach przyrody, czyli za rządów Dobrej zmiany. W tej hańbiącej sędziów i wymiar sprawiedliwości sprawie, zanim doszło do odsiadki i tylko dzięki ludzkiej przychylności, skazanemu udało się zorganizować konferencję prasową na korytarzu sejmowym, gdzie przedstawił „własne stanowisko”. Apeluje w nim do prezydenta, a generalnie do całej drużyny Dobrej zmiany o to, żeby III RP puścić w niepamięć, a obywateli, którzy są jej ofiarami zauważyć i pomóc im, bo mogą być potrzebni ”by Polskę odbić z rąk takiej partii jak PO”.

Po tak żarliwym i oczywiście słusznym apelu prezydentowi nie pozostawałoby zapewne nic innego, jak ułaskawić kolejną ofiarę dawnego reżimu, wszak ma w tym zakresie pewne doświadczenie, a nawet zarekomendować ją - stosowne do kwalifikacji i zasług – na stanowisko rządowe związane z bezpieczeństwem kraju. Niestety prezydent zajęty podpisywaniem, nartami i twittowaniem z pannami o dziwnych nickach, nie wyrobił się. W rezultacie skazany – jak każdy obywatel, którego sąd posłał za kraty w wykonaniu prawomocnie orzeczonej kary pozbawienia wolności - dostał wezwanie do stawienia się w zakładzie karnym.

Na szczęście nie musimy płakać nad tragicznym losem bohatera naszej opowieści, bowiem na dzień przed wyznaczonym terminem stawienia się w więzieniu Prokurator Generalny, pan Zbigniew Ziobro, zdecydował - na podstawie artykułu 568 KPK - wstrzymać wykonanie wobec skazanego kary pozbawienia wolności, do czasu zbadania zasadności wniosku o ułaskawienie. Prokurator Generalny musiał działać błyskawicznie, co uzasadnia obawę, że decyzję podjął nie zaglądając do akt sprawy, w której wypowiedziały się dwa składy orzekające, czyli - jak łatwo obliczyć - czterech sędziów zawodowych, posiadających nieco doświadczenia w sprawach karnych. Pikanterii dodaje fakt, że prokurator oskarżający w tej sprawie nie wniósł apelacji na korzyść oskarżonego.

Zgodnie z art. 568 KPK Prokurator Generalny może wstrzymać wykonanie kary tylko w przypadku zaistnienia szczególnie ważnego powodu. Niestety prawo nie określa, co należy rozumieć, przez ważny powód, a żaden przepis nie przyznaje komukolwiek prawa oceny przesłanek, którymi kierował się Prokurator Generalny wstrzymując wykonanie kary. Jeśli uznał, że kopanie z pobudek patriotycznych, to powód szczególnie ważny, mógł wstrzymać wykonanie kary. A skoro zaistniał ważny powód, po co tracić czas i studiować akta, zwłaszcza, gdy czas nagli, bo trzeba ratować kolejną ofiarę platformianego reżimu? I tak, dzięki interwencji Prokuratora Generalnego, jak by nie było szefa wszystkich oskarżycieli, także tego, który występując na rozprawie nie skarżył wyroku na korzyść oskarżonego, sprawa obywatela, który z patriotycznych pobudek skopał policjanta, może zakończyć się happy endem. Pozostaje otwarte pytanie, jak na decyzji Prokuratora Generalnego wyjdzie społeczeństwo, a zwłaszcza policjanci, którym obojętne są pobudki działania kopiących ich obywateli.

Zdajemy sobie sprawę, że podobnych wyroków wydanych przez tendencyjnych sędziów, którzy nie ogarniają, że kopanie z pobudek patriotycznych jest usprawiedliwione i nie jest społecznie szkodliwe, może być więcej. Dlatego, wychodząc naprzeciw potrzebom wszystkich niesłusznie skazanych, opracowaliśmy wzór wniosku o wstrzymanie wykonania kary pozbawienia wolności, jaki należy przedstawić Prokuratorowi Generalnemu, by podjął działania na rzecz osoby pokrzywdzonej przez reżimowy wymiar sprawiedliwości.

Dubois & Stępiński

Warszawa, dnia ………..

Postanowiłem obdarzyć Pana Prokuratora zaufaniem i zwrócić się do Pana z osobistą prośbą, ponieważ wiem, że wartości, które wyznaję są bliskie również Panu, podobnie jak ja ofierze III Rzeczpospolitej, której władze - w walce o dostęp do koryta - deptały prawa nas, zwykłych obywateli.

Prawomocnym wyrokiem sądu w ………….* , sygn. akt ……..** zostałem skazany na karę bezwzględnego pozbawienia wolności za: czynną napaść na funkcjonariusza publicznego / wręczenie korzyści majątkowej / prowadzenie pojazdu po spożyciu alkoholu / niedopełnienie obowiązków służbowych przez funkcjonariusza publicznego* przez sędziego, który - skazując mnie - okazał się stronniczy, a zatem niegodnym noszenia togi.

Jestem niewinny, bo wszystko co robiłem w życiu robiłem dla Polski, bowiem jestem patriotą a patrioci tacy jak Pan czy ja, nie popełniają przestępstw, tylko wspólnie - ramię w ramię - pracują dla dobra Naszej Nowej Rzeczpospolitej. Zarówno Pan jak i ja nie chcemy, by tacy sędziowie jak ten, co mnie niewinnego skazał, podnosili na nas, najlepszych obywateli, swoje ledwie oderwane od koryta ręce. Zatem musimy sobie pomagać w dążeniu, by puścić w zapomnienie III Rzeczpospolitą, dojną ojczyznę gorszego sortu.

Dobra zmiana potrzebuje kadr i dlatego ludzie represjonowani przez dawną władzę, są jej potrzebni. Ze swojej strony zapewniam, że będę wierny idei Dobrej zmiany do krwi ostatniej, będę zawsze i na każde zawołanie odbijał Polskę z rąk takich partii jak Platforma Obywatelska i Nowoczesna.

Wiem, że w moją sprawą zamierza zająć się Pan Prezydent, jednak u niego tłok straszny bo moi koledzy z poprzedniej odsiadki też złożyli wnioski o ułaskawienie. U mnie zaś Panie Prokuratorze Generalny, sprawa jest wyjątkowo pilna bo na jutro** dostałem wezwanie do stawienia się w ZK ……….*** celem odbycia kary. Dlatego moją sprawę proszę potraktować jako priorytetową i na podstawie art. 568 KPK wstrzymać wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności do czasu, aż Pan Prezydent zdąży mnie ułaskawić

Z poważaniem, szczerze oddany

PS. Panie Ministrze, proszę nie zapoznawać się z aktami mojej sprawy, bo nie ma po co, a czas nagli.