Wielkie greckie wakacje

Odpalam natemat.pl, a tu poseł Macierewicz z iPade’m na sejmowej mównicy. Idzie nowe – myślę sobie ze zdumieniem, ale i uznaniem dla posła Macierewicza w wersji 2.0. Niestety, chwilę potem obrazek dopełniają słowa. I znowu słyszę echa z plejstocenu. Wracam więc do wypoczynku. Za chwilę powrót do realu. Na razie, chwilo cudownej nieświadomości: trwaj!

Po wyrugowaniu z pamięci adresów stron polskich gazet i portali informacyjnych mój komputer codziennie sromotnie przegrywa konkurencję z Kindle’m. W pasku zakładek zostały tylko dwie: New York Review of Books, dzięki któremu ściągam kolejne książki na mój czytnik (ostatnio fenomenalną nową powieść Richard’a Ford’a “Kanada”) i Tripadvisor, który pozwala mi uniknąć wpadek w peregrynacjach po gąszczu kreteńskiej gastronomii.

Podróżuję bowiem tak, jak żyję. Na wiecznym, absolutnie nie narkotykowym głodzie. Padło już na tym blogu wyznanie, że żyję by jeść, nie powinno nikogo więc zaskoczyć, że wgryzanie się w nowe miejsce, jego tradycję, historię i kulturę ma w moim przypadku wymiar całkiem dosłowny. Tu na Krecie – obłędnie smaczny.

Kuchnia Krety oliwą stoi. Więcej, od starożytnych czasów Kreta oliwą stoi.
To właśnie na Krecie zaczęto uprawiać gaje oliwne. Wykopaliska archeologiczne dowodzą, że mieszkańcy wyspy znali oliwę z oliwek już 4,5 tysiąca lat temu. To ona, a ściślej handel nią z Egiptem i państwami basenu egejskiego był fundamentem bogactwa i potęgi Minojczyków. To właśnie na dziesiątki pękatych amfor do przechowywania oliwy i oliwne lampy natknął się w 1899 roku Arthur Evans, odkrywca minojskiego Pałacu Knossos nieopodal Heraklionu.

Grecy przez lata trwonili subsydia dla swojego rolnictwa. Widać to i dziś, choćby tu na Krecie, gdzie mimo głębokiego przecież kryzysu, wciąż zdecydowanie częściej można zobaczyć wypasiony model najnowszego BMW kabrio niż traktor.

Z przeprowadzonego na początku lat 60. “Seven Countries Study”, w którym badano wpływ odżywiania na choroby wieńcowe (a więc największego zabójcę naszych czasów) wynika, że mieszkańcy Krety są najzdrowszymi ludźmi pod słońcem. To właśnie ich najrzadziej dotykała i dotyka choroba niedokrwienna serca. Trzeba powiedzieć, że nie jest to pierwsze z rzędu, pobieżne badanie. Wzięło w nim udział ponad 12,000 mężczyzn z siedmiu krajów (USA, Finlandii, Grecji, Włoch, Japonii, dawnej Jugosławii oraz Finlandii). Co więcej – zdrowsi od swoich kolegów zza wody okazali się nawet ci mieszkańcy Krety, którzy oddawali się zgubnemu nałogowi palenia. Naturalnym elementem kreteńskiej diety jest wspomniana już oliwa z oliwek, bogata w zbawienne dla organizmu nienasycone kwasy tłuszczowe, obecne także w spożywanych tu często rybach, orzechach i warzywach strączkowych.

Zaczynając od rana: na śniadanie mała miseczka jogurtu z tymiankowym miodem i orzechami (włoskimi i laskowymi), kilka owoców, woda imbirowa (zetrzeć 1 centymetr korzenia imbiru na tarce, zlać 500 ml wody, zostawić na noc, rano przelać przez sitko – gotowe).

Lunch: okej, to nudne, ale co ja poradzę na to, że tutaj sałatka Horiatiki smakuje niemal jak blin z kawiorem czy pasta trapanese? Wszyscy wiedzą, jak ją zrobić, ale na wszelki wypadek przypomnę: ogórek, pomidor (najlepiej z eko-uprawy, malinowy), czerwona cebula, papryka zielona, feta, suszone oregano. Podlać od serca (i dla serca;) oliwą extravergine, octem winnym i zwieńczyć świeżo zmielonymi solą morską i czarnym pieprzem. Do tego kieliszek retsiny, bajka :)

Zamawiając mule w sosie innym niż jedyny, który akceptuję, mianowicie ze swieżych pomidorów, czosnku, papryczki chilli i natki (no może jeszcze winny z tymi samymi, z wyłączeniem pomidorów, składnikami) czułam, że oto stanęłam na progu popełnienia niewybaczalnej kulinarnej herezji. Jakież było moje zdziwienie, kiedy kwadrans później walczyłam z własnym dzieckiem o ostatniego mula na talerzu. Nagabywana przeze mnie kelnerka po godzinie grzecznych wykrętów, że przepis na mule, to pilnie strzeżona tajemnica szefa kuchni, w końcu skapitulowała i wyrecytowała, co następuje:

- cebula pokrojona w drobną kosteczkę
- marchew, jak wyżej potraktowana
- półtorej szklanki wytrawnego wina
- świeże oregano i koperek , siekane
- suszony tymianek, oregano
- czarne oliwki
- 500 gr muli (wiem na pewno, że są w większości dużych supermarketów: Auchan, Leclerc, Simply)

Rozgrzewamy oliwę z oliwek na dużej patelni, wrzucamy cebulę i marchew, kiedy się zeszklą, dodajemy umyte mule. Podgrzewamy i mieszamy, aż mule się otworzą. Zalewamy winem, dodajemy zioła, świeżo mielony sól i pieprz. Gotujemy na małym ogniu pod przykryciem przez 5 minut. Przelewamy na talerze wraz z sosem! Ucztujemy uzbrojeni w świeżą bagietkę, którą moczymy w winnym sosie. Niebo i Kreta w gębie :)