Ciąża to nie choroba

​Ostatnio w jednym z artykułów przeczytałam, że lekarze dzielą kobiety w ciąży na trzy kategorie: wygodne, nadto ambitne i te wysłane na zwolnienie przez pracodawcę. A gdzie w tym wszystkim miejsce dla przyszłych mam, które do tematu ciąży podchodzą po prostu racjonalnie? Chcą pracować, póki ich stan im na to pozwala, póki nie odczuwają dyskomfortu fizycznego i psychicznego, a kiedy czują się gorzej, to dla dobra dziecka i swojego chcą np. przejść najpierw na pół etatu, a potem dopiero na zwolnienie.

​Mimo, że ciąża to nie choroba, to dla wielu mentalnie wciąż chorobą jest. Wynika to niewątpliwie z faktu powszechnej, społecznej akceptacji dla brania przez kobiety w ciąży zwolnienia, co sprawia, że te automatycznie myślą o sobie jako o osobie „niedysponowanej”. Uważam, że dla każdego pracodawcy jest to bardzo niekomfortowa sytuacja – praktycznie z dnia na dzień traci się pracownika (często wyszkolonego i wykwalifikowanego), nie wiedząc dokładnie, czy ta osoba wróci do pracy przed rozwiązaniem czy też nie.

Sytuacja staje się dramatyczna, jeśli w krótkim okresie czasu w ciążę zachodzą, dajmy na to, trzy pracownice. Jedną osobę można jeszcze jakoś zastąpić, podzielić obowiązki między innych pracowników, ale trzy osoby? Niewykonalne! Trzeba szybko szukać zastępstwa i zatrudnić kogoś na ich miejsce. Takie rozwiązanie dla pracodawcy jest zwyczajnie niekorzystne. Osoba zatrudniona na zastępstwo, na czas z góry określony, ma świadomość, że przychodzi do pracy na kilka, kilkanaście miesięcy i liczy się z tym, że zostanie zwolniona, jak tylko mama „na zwolnieniu” wróci do pracy. Taka świadomość nierzadko powoduje, że pracownicy „na zastępstwo” nie są odpowiednio zmotywowani i nie starają się tak jak ich koleżanki i koledzy zatrudnieni w firmie na stałe.

Taki system zdecydowanie ułatwia rodzicom szybki powrót do pracy (o ile sami tego chcą!). W Polsce wciąż niestety pokutuje źle prowadzona polityka prorodzinna. Owszem, wydłużamy urlopy macierzyńskie, ale kosztem pracy. Nie dbamy przy tym o lepszą dostępność żłobków, przedszkoli czy świetlic – dofinansowanie do nich przez Państwo, zwłaszcza do żłobków uważam za jedną z kluczowych decyzji, które powinny zapaść w tym obszarze. Niestety, pod tym względem wciąż jesteśmy w niechlubnym ogonie Europy.

Po pierwsze, pracownik, który przez długi okres czasu przestaje być aktywny zawodowo wypada z tzw. obiegu. Jeśli na bieżąco nie śledził zmian w firmie, nie jest zorientowany w aktualnej sytuacji rynkowej, prawnej i gospodarczej, to tym trudniej jest mu na nowo zaadaptować się w swoim dawnym środowisku pracy. „Nadrobienie” wszystkich zaległości zajmuje zazwyczaj gigantycznie dużo czasu.

Po drugie, często na jej miejsce zostaje zatrudniona inna osoba, bo rzecz jasna ktoś musiał pracować, aby firma mogła dalej funkcjonować. Jeśli „zastępca” się sprawdził, a jego praca była efektywna, to pracodawca może podjąć decyzję, aby takiego pracownika zostawić kosztem osoby wracającej ze zwolnienia. Zakładając, że na zatrudnienie dwóch osób na tym samym stanowisku firmy nie stać. Dlatego często zdarza się, że mama wracająca ze zwolnienia dostaje wypowiedzenie w pakiecie powitalnym.

​Osobiście uważam, że wydłużenie urlopu macierzyńskiego jest korzystne dla relacji matka-dziecko, ale niekorzystne dla relacji kobieta-praca. Może zabrzmi to zuchwale, ale mogę z pełnym przekonaniem stwierdzić, że kobiety, które całą (zdrową!) ciążę spędzają na L4, a potem na dwunastomiesięcznym urlopie, przyczyniają się do pogorszenia sytuacji kobiet na rynku pracy i doprowadzają do tego, że przez to pracodawcy nierzadko faworyzują mężczyzn podczas procesów rekrutacji, bo panuje przekonanie, że panowie gwarantują większą przewidywalność w kontekście rytmu pracy. Jest to oczywiście niesprawiedliwe wobec wszystkich tych kobiet, które podchodzą do tematu normalnie – chcą pracować tak długo, jak tylko kondycja i stan fizyczny będzie im na to pozwala. Ale skąd pracodawca ma o tym wiedzieć?

Jeśli chcemy, aby sytuacja na rynku pracy stale ewoluowała i aby nasze zarobki były na tym samym poziomie, co zarobki panów, to musimy udowodnić, że zależy nam na czynności zawodowej i że będziemy starać się niwelować przerwę w pracy swoim zaangażowaniem i kreatywnością. Wielu z mam się to na szczęście udaje! Znam dużo kobiet, które w swojej pracy są bardziej kreatywne, zaangażowane i zdeterminowane niż niejeden facet.

Każdy jest kowalem własnego losu i każdy stara się wykuć go z korzyścią - dla siebie i dla swoich dzieci. Jedno nie zaprzecza drugiemu. Macierzyństwo to wspaniałe przeżycie, jak nie najwspanialsze, więc mówmy o nim pozytywnie, a nie tylko, że trzeba w nocy wstawać i jakie to wszystko męczące. Ja wstaje od ponad pół roku do moich bliźniaków, kilka lub nawet kilkanaście razy w nocy. I co? I nic. Mam się całkiem dobrze! Mimo że nie pamiętam, kiedy ostatnio przespałam całą noc. Cieszmy się tym co mamy, bo znajdywanie pozytywów tak ciężko nam przychodzi.