Honda CBR500R - niewielka maszyna o wielkich aspiracjach

Model CBR500R – tak jak pozostałe 500ki od Hondy z roku 2019 – napędzana jest jednostką o 48 KM i 43 Nm. Czy zatem jest to motocykl dla żądnych emocji, tak zwanych dawców orgazmów? No chyba nie. Czy jest to maszyna do turystyki motocyklowej? Ze skokiem zawieszenia rzędu 12 cm i prześwitem na poziomie 13. Chyba też nie. Może to jednoślad do lansowania się w nowej skórze po mieście? Motocyklowi miłośnicy stylówy wolą chyba mniej obleczone w plastiki maszyny.

Najbardziej sportowa maszyna z trzeciej już generacji 500tek otrzymał szereg nowości. Jedną z widocznych gołym okiem są skrzydełka odpowiadające za aerodynamikę. Montowane akcesoryjnie również w Kawasaki H2, czy seryjnie w Ducati Panigale V4R – odpowiadają za stabilizację i docisk motocykla przy naprawdę dużych prędkościach...których CBR500R nie osiąga.

Względem poprzedniczki sportowa 500ka schudła o 3kg, a także otrzymała nieco większy, bo ponad 17 litrowy zbiornik paliwa.

Prowadzenie CBRki, tak jak innych przedstawicieli segmentu 500 od Hondy, jest do bólu przyjazne, a nawet łatwe. Motocykl jest arcy-poprawny w prowadzeniu, a jego reglamentowana moc nie pozwala mu na spiskowanie z kostuchą, za każdym razem, jak nieco mocniej odwiniemy manetkę. Jednocześnie, niewielkie pokłady momentu zmuszają niejako kierownika, by był skupiony i obudzony. Tutaj nie da się, tak jak w potężnych 100-kilkudziesięciokonnych motocyklach, do końca polegać na zasobach silnika. Na wyjściach z zakrętu trzeba wcześniej myśleć o odpowiednio wysokich obrotach, a wyprzedzanie planować.

Skoro już przy dodawaniu gazu jesteśmy, to CBRka – tak jak jej siostry oznaczone literką F i X – trochę cierpi z powodu nieco zerojedynkowego działania przepustnicy. Co prawda – traktując prawą manetkę z precyzją neurochirurga – w końcu znajdziemy położenie inne, niż otwarta lub zamknięta, ale na początku płynne operowanie gazem wymaga trochę skupienia.

Motocykl wyposażono w regulowane zawieszenie tak z przodu, jak i z tyłu. Nie jest to standard w tym segmencie, a przede wszystkim w tych rejestrach cenowych.

Zanim dosiadłem półlitrowej CBRki zastanawiałem się, jak poradzi sobie pojedyncza tarcza hamulcowa z przodu, w motocyklu o zacięciu sportowym. Okazuje się, ża tak samo dobrze, jak w siostrzanym modelu ulicznym – CB500F, gdzie również znajdziemy ten sam wymiar dysku – czyli 320 mm. Można mieć pewne wątpliwości, jak tu wyhamować blisko 200kg motocykla z prędkości podchodzących pod 200km/h, ale nie ma obawy. Mimo, że w pojedynkę, tarcza hamulcowa radzi sobie w duecie z dwutłoczkowymi zaciskiem wystarczająco dobrze, żeby manewry hamowania nie przyprawiały o kolejne siwe włosy.

Tak jak u pozostałych członków rodziny 500, tak i w CBR znajdziemy ten sam, dobrze czytelny wyświetlacz. Ponieważ wyświetlane na nim informacje widzimy w negatywie, ostre słońce nie jest w stanie stanąć na drodze czytelności zegarów.

Jeśli chodzi o pozostałe detale, to znajdziemy tutaj typowe dla Hondy przywiązanie do szczegółów. Maszyna jest pieczołowicie wykończona, panele dobrze spasowane, a całość motocykla stanowi holistyczny produkt inżynierii.

Testowany egzemplarz posiada akcesoria ułatwiające dalsze wypady poza miasto. Między innymi podgrzewane manetki oraz kufer centralny z quick lockiem, którego montaż jest banalnie prosty i polega na przekręceniu kluczyka i podniesieniu zatrzasku.