Motorówki dobrej edukacji

Indywidualna droga edukacyjnego rozwoju każdego ucznia będzie dostosowana do jego predyspozycji, co trymestr poddawana analizie i w razie potrzeby modyfikacji. Również co trymestr uczniowie i rodzice będą przez nauczycieli informowani o czynionych postępach. Po każdym roku nauki będą oceniani i klasyfikowani zgodnie z wymaganiami wynikającymi z obowiązującej podstawy programowej oraz realizowanego programu, tak jak nakazują przepisy dotyczące edukacji domowej.

Ocenianie wynikające z realizowanego własnego planu, bez porównywania się z innymi, ze wskazywaniem mocnych stron zamiast braków, da uczniom dużo lepszą, niż tradycyjne podejście, motywację do rozwoju.

Szkoła Podstawowa Akademii Dobrej Edukacji w Warszawie może pomóc rodzicom, którzy uważają, że szkoły w tradycyjnym systemie edukacji nie są odpowiednie dla ich dzieci, że potrzebują czegoś innego. Liceum i Gimnazjum Akademii Dobrej Edukacji w Gdańsku adresowane są do uczniów, którzy męczą się lub nudzą w tradycyjnie zorganizowanej szkole, czują, że tracą tam czas lub że szkoła nie daje im takich szans rozwojowych, jakich by chcieli i potrzebowali. Nauka może być atrakcyjna i ciekawa, gdy ma się wpływ na to, czego się uczy, w jakiej kolejności oraz na jakim poziomie. Nasze Akademie są w stanie zadbać o optymalny rozwój każdego ucznia, pod jednym warunkiem, że uczeń i jego rodzice naprawdę chcą współpracować ze szkołą.

24 lata temu - w 1989 roku - środowiska oświaty niepublicznej zaczęły organizować szkoły pomyślane zupełnie inaczej niż proponował obowiązujący system. W roku 1999 i 2002, wraz z kolejnymi reformami, metody tam wypracowane zaczęły przenikać do państwowego systemu. Ostatnia zmiana podstawy programowej oraz obowiązek prawny pomagania uczniom w sposób zindywidualizowany poprzez godziny tzw. karciane oraz nowe zasady udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w szkołach, to także zmiany idące w kierunku zwiększania możliwości indywidualnego podejścia do potrzeb uczniów.

Dokonując zmian w systemie edukacji dużego kraju można to robić tylko stopniowo, metodą małych kroków. Niestety temu także towarzyszy dużo napięć, ponieważ trudno sprawić, aby każdy spośród ponad 500 tysięcy nauczycieli został dokładnie i dobrze poinformowany, o co naprawdę w danej zmianie chodzi. Wszystko obrasta przypisującymi złe intencje interpretacjami przeciwników politycznych, biurokratycznymi procedurami, zaś faktyczne dobro ucznia ucieka na dalszy plan.

Planując zmianę w małej organizacji podejmującej się prowadzenia szkoły, to jak przesiąść się z transatlantyku do motorówki. Od pomysłu do wdrożenia droga jest dużo krótsza i wspólnie z bezpośrednimi realizatorami można łatwo uzgadniać wspólne cele, planować pracę, modyfikować na bieżąco plany, gdy jest widoczna taka potrzeba. Przede wszystkim cały czas można widzieć konkretnego ucznia i jego potrzeby na pierwszym planie.

Wzięcie spraw edukacji w swoje ręce przez rodziców i zaangażowanych nauczycieli jest możliwe. Pokazują to zarówno polskie doświadczenia tworzenia sektora oświaty niepublicznej z 1989 roku, otwierające te nowe możliwości, jak i obecnie cały ruch związany z rosnącą popularnością edukacji domowej, zwiększającej jeszcze dowolność metod i dróg nauczania.