Siła Internetu

Kompletowanie tej strony to godziny, godziny, godziny pracy. Archiwum i narzędzie do kontaktu z ludźmi, do informowania i przyjaźnienia się, do kreowania wizerunku i reklamowania, od dawna już nie tylko moich działań, ale także naszej Fundacji i wszystkich projektów, instytucji, wydarzeń w których uczestniczę. No i tyle. Przez te lata strona zmieniała się dwukrotnie, trzykrotnie modernizowała, zmieniała „szatę”, stale też generowała niemałe koszty. (Kiedyś, podczas moich wakacji włoskich, odpowiadałam na listy z poczucia wierności i obowiązku i zapłaciłam rachunek za telefon 16 tys. tego miesiąca. Mąż chciał mnie przekląć. Drobiazg.)

Znudziło mnie to. Chcę, żeby zostawało na zawsze to, co dotąd zrobiłam, zamieściłam. Nawet jeśli jest to stare, nieaktualne i nikogo już nie obchodzi. Nie chcę, żeby to przepadało, a kolejny „macher” od tego (swoją drogą oni są coraz młodsi) powiedział, że jak tym razem postawię stronę, (za ich pomocą) od początku, to będę miała spokój na kilka dobrych lat.

Nie chcę mieć spokoju na kilka dobrych lat! Ja chcę mieć spokój na zawsze. To znaczy, że jeśli za kilka dobrych lat znów nie zrobię nowej strony opartej o najnowsze technologie, to znowu wszystko przepadnie, nie będzie się otwierało, czytało czy milczało jak zaklęte.

Podobno w Internecie nic nie ginie. Ale gdzie to się podziewa? Na mojej stronie teraźniejszej, która jest właśnie przestarzała, jest archiwum mojej starej strony, tej od 2000 roku, ale tam już całkiem umarło wiele rzeczy….

A co będzie jeszcze później, jak już minie te nowe ładnych parę lat? A po mojej śmierci? Nic nie zostanie z tej gigantycznej pracy? Czy jest to medium dla żyjących aktualnie? A potem musi być ktoś, kto to podtrzymuje? Unowocześnia? I za to płaci, za te serwery, szuflady internetowe, przestrzenie starzejących się technologii?

Mój syn, który się zajął tą ostatnią „modernizacją” strony, oświadczył – zrobiłaś za dużo, tego ludzie nie wytrzymują, muszę wybrać najważniejsze i to zamieszczę na nowej stronie. Przeraziłam się - ale wybierzesz według jakich kryteriów? – Internet to podpowiada. Plakaty do filmów z tobą pojawiają się tylko te, o których Internauci pamiętają, decyduje ilość kliknięć, mamo.

A ja nie chcę! Bo to nie te, które są dla mnie ważne! A nagrody? Syn mówi - trzeba zostawić najważniejsze, reszta, te małe, mniej ważne, zapomnieć.

Kiedy dla mnie często te najmniej ważne, ta na przykład kilku kobiet z małego miasteczka, ich nagroda, jest dla mnie ważniejsza niż „palmy”! I jak to rozsądzić?

Nie wiem, zaczęli robić nową stronę, pokazali projekt, niewiele rozumiem z tego, stara strona prawie nie działa, każde włożenie zdjęcia i dwóch zdań do dziennika czasem zabiera mi godzinę, strona umiera technologicznie, tracę ją i to widzę. Tracę jak znanego mi przyjaciela. Trzeba nową ale…ale…to ale…mnie męczy…

Ps. Piszę to do Państwa między innymi po to, żeby przeprosić za utrudnienia przy przeglądaniu mojej strony w ciągu najbliższych tygodni.