Kiełbasa z grilla i piwo z puszki to śmieci

Nie będę nawet wnikał w to, dlaczego warto. Jeśli czytasz ten tekst to najprawdopodobniej sztampowe grillowanie męczy cię tak samo jak mnie. Moje zadanie więc nie w tym, żeby wytłumaczyć z czego jest robiona kiełbasa lub jaką sól się do niej sypie. Nie jestem też szefem kuchni, żeby podawać konkretne przepisy. Chodzi mi dziś o inspiracje, zajawki. Wyzwólcie w sobie waszego wewnętrznego Heston'a Blumenthal'a i jeśli macie lepsze pomysły od moich – piszcie śmiało.

Sałatka cesarska to świetna lekka przekąska na słoneczne popołudnie. Jeśli nie możecie znaleźć w osiedlowym BSSie sosu Worcestershire (marne szanse), zaopatrzcie się w najdroższy gotowy dressing cesarki jaki znajdziecie – dressing jest sercem tej potrawy i jego jakość jest kluczowa. Nie zapomnijcie o anchois, kaparach, grubo potartym parmezanie, grzankach i jajku nie-całkiem-na-twardo.

Pierś z kurczaka można zamarynować w oliwie z oliwek z ząbkiem czosnku, odrobiną świeżego tymianku, pieprzem i solą. Grillować trzeba najpierw nisko potem nieco wyżej, uważajcie, żeby nie wysuszyć – jak tylko mięso przestanie być różowe, jest gotowe. Pierś kroimy na plastry i dodajemy do sałatki póki jest gorące. Sałatkę najlepiej „składać” na stole wprost na talerze.

Whisky dostarczy intensywnych wrażeń smakowych ale sesja na działce rządzi się swoimi prawami. Potrzebne jest też piwo. Proponuję bawarskie pszeniczne, np. Franziskaner.

Stek z tuńczyka to drogi rarytas ale jednocześnie jedno z najbardziej smakowitych mięs. Jest soczyste, zwarte i pełne smaku, nie przypomina innych ryb. Grillować można na ruszcie ale dla najlepszego rezultatu proponuję posmarować oliwą z oliwek, posypać grubo zmieloną solą i pieprzem, polać obficie sokiem z cytryny, dodać łyżeczkę drobno posiekanej świeżej kolendry, zawinąć w folię aluminiową i włożyć wprost między węgle. Czas grillowania będzie zależał od grubości steków. Jeśli węgle rozgrzane są naprawdę dobrze, a steki niezbyt grube, powinno wystarczyć 90-120 sekund (!). Tuńczyk powinien być w środku zupełnie różowy, wysuszenie go jest niedopuszczalne.

Jako lubrykant polecam belgijskie Leffe – słodkie i gęste piwo typu Abbaye, obecnie już szeroko dostępne w Polsce. Odmiana Blonde będzie najlepsza.

Wołowiny je się w Polsce mało i to wielka szkoda. Proponuję grube (4-5cm) steki z polędwicy natarte oliwą, czosnkiem, szczyptą rozmarynu, solą i dużą ilością grubo kruszonego pieprzu. Grillujemy bardzo nisko nad żarem, temperatura musi być od początku najwyższa jaką uda nam się osiągnąć bez płomienia, chodzi o to, żeby zamknąć mięso. Wysokiej jakości polędwicy nie trzeba piec na wskroś. Generalnie podaje się krwistą, czyli de facto surową w środku, lub średnio wypieczoną, czyli różową. O często serwowanej w Polsce wersji wypieczonej nawet nie myślmy, szkoda dobrego mięsa (w krajach z silną tradycją jedzenia steków jak w Australii czy Argentynie wypieczony lub przesmażony stek uważa się za zmarnowany a kucharz w szanującej się knajpie odmówi przyrządzenia mięsa w ten sposób).

Do wołowiny w pieprzu może być tylko jedna whisky – Talisker. Wyraźnie torfowa, pikantna, intensywna i pieprzowa słodówka ze szkockiej wyspy Skye. Najlepsza byłaby wersja Distillers Edition starzona dodatkowo w beczkach po sherry Amoroso – jest nieco słodsza, bardziej soczysta i bogatsza w taniny (rocznik 2000 ma 45.8% alkoholu i kosztuje 250zl lub więcej, stosunkowo rzadka) – ale dziesięcioletnia wersja podstawowa dostępna w supermarketach też sprawdzi się wybornie. Zawartość alkoholu w „podstawce” to 45.8% a cena to około 150zł

Do przepłukania gardła koniecznie porter bałtycki, może być Żywiec lub Amber jednak moim ulubionym jest obecnie Ciechan. Ciemny, gorzki i mocny aż łzy wyciska, pachnie suszonymi owocami i kawą, smakuje karmelem i palonym ziarnem.

* yo = years old