Reklama.
Wiadomo jakie są dalekosiężne skutki dziecięcych obałamuceń: oto do dzisiaj lubię dosyć Stalina, choć oczywiście nauczyłem się go także nienawidzić, jako potwora politycznego. A ponieważ lubię, akceptuję też różne składniki jego legendy, na przykład wiersze o nim.
I oto laurkowa „Pieśń o Stalinie” Gałczyńskiego, chyba niezła warsztatowo, chciałbym ją tu przypomnieć. Niektórzy twierdzą, że Konstanty Ildefons płaszczył się przed Wielkim Wodzem, równocześnie drwiąc z niego, zgodnie z naturą błazna lirycznego, która go cechowała. Wiersz został napisany na 70 urodziny Dżugaszwilego, przypadające w roku 1949.
I oto laurkowa „Pieśń o Stalinie” Gałczyńskiego, chyba niezła warsztatowo, chciałbym ją tu przypomnieć. Niektórzy twierdzą, że Konstanty Ildefons płaszczył się przed Wielkim Wodzem, równocześnie drwiąc z niego, zgodnie z naturą błazna lirycznego, która go cechowała. Wiersz został napisany na 70 urodziny Dżugaszwilego, przypadające w roku 1949.
"Stalin pokój niesie światu,
Stalin – Wolność, Stalin – radość;
Stalin – wódz proletariatu,
Jemu sława.
Stalin – Wolność, Stalin – radość;
Stalin – wódz proletariatu,
Jemu sława.
Jemu dzisiaj śpiewa flaga,
Jemu pieśń jak wichr się wzmaga,
Jemu Moskwa, czeska Praga
I Warszawa.
Jemu pieśń jak wichr się wzmaga,
Jemu Moskwa, czeska Praga
I Warszawa.
Dzięki Niemu, pod kul gradem,
Runął gad pod Stalingradem,
A my z Moskwą dziś, jak z bratem,
Już nie sami!
Runął gad pod Stalingradem,
A my z Moskwą dziś, jak z bratem,
Już nie sami!
I dlatego, w dzień urodzin,
Wszędzie, gdzie praca pieśń rodzi,
I gdzie walczą, tam śpiewają:
Stalin z nami".
Wszędzie, gdzie praca pieśń rodzi,
I gdzie walczą, tam śpiewają:
Stalin z nami".