Reklama.
Reklama.
Reklama.
Proszę zabrać tego agresywnego psa
Agresja jest jednym z najsilniejszych popędów sterujących zachowaniem zwierząt. Jednym z podstawowych regulatorów zachowań społecznych. Jednak codzienność pokazuje, że choć zachowania agresywne wydają się czytelne, to my ludzie - mamy podstawowe problemy z rozróżnianiem agresywnych zwierząt. Za to chętnie sięgamy po stereotypy. To jaki pies jest agresywny w odbiorze społecznym? Niech będzie dość duży, najlepiej niech waży ponad 25 kg i najważniejsze - koniecznie musi być czarny! A co ma robić? To może nie mieć żadnego znaczenia.
Reklama.
To niezwykłe jak ludzie lubią posługiwać się stereotypami. Niezwykły jest też fakt, że nie obserwujemy zachowania innych, tylko dopasowujemy nasze wrażenia do stereotypu.
Ponieważ rzeczywiście czarne psy odbierane są przez ludzi jako zwierzęta bardziej agresywne od innych psów zrobiliśmy pewien prosty eksperyment pokazujący siłę oddziaływania stereotypu.
Ponieważ rzeczywiście czarne psy odbierane są przez ludzi jako zwierzęta bardziej agresywne od innych psów zrobiliśmy pewien prosty eksperyment pokazujący siłę oddziaływania stereotypu.
W badaniu wzięła udział 8 letnia średniej wielkości suka (22kg)- mieszaniec - oczywiście koloru czarnego. Zadanie suki było proste - wychodziła z panią na spacer do parku. Za każdym razem jednak różnica polegała na zmianie części psiej garderoby.
W wersji pierszej (fot. nr 1) Suka wychodziła w skórzanej mocno wyćwiekowanej obroży.
Szła jak zwykle nie zwracając większej uwagi na przechadzających się obok ludzi. Za to ludzie widząc ją obchodzili psa szerokim łukiem przechodząc na drugą stronę chodnika, a nawet na drugą stronę ulicy.
Szła jak zwykle nie zwracając większej uwagi na przechadzających się obok ludzi. Za to ludzie widząc ją obchodzili psa szerokim łukiem przechodząc na drugą stronę chodnika, a nawet na drugą stronę ulicy.
W wersji drugiej, (fot. nr 2) zamiast wyćwiekowanej obroży suka miała czerwoną hustkę zawieszoną na szyi. Pies z groźnego stracił bardzo dużo i tym razem ludzie mijający psa zachowywali się swobodnie, chociaż nie przejawiali chęci do nawiązania interakcji ze zwierzęciem.
W trzeciej wersji (fot. nr3) suce (za co ją bardzo przepraszamy) założono dziecięce spodenki na tylne nogi. Taka antropomorfizacja sprawiła, że gdy tylko pojawiła się w parku ludzie podchodzili, by do niej coś powiedzieć, a nawet pogłaskać. Pojawiła się też pani, która była święcie przekonana, że to specjalne dresowe ubranie dla biegającego pupila. Dłonie ludzi wyciągały się same do głaskania.
Ten sam pies, to samo zachowanie, takie same zęby, nogi, tyle samo kilogramów, ale wystarczyło przebrać trochę psa, by uzyskać kompletnie inne zachowania ludzi.
Jak w takim razie rozpoznać agresję i jak się zachowywać w przypadku spotkania z naprawdę agresywnym zwierzęciem? Opiszę w następnym wpisie.
Reklama.