Kto i dlaczego do europarlamentu

Wiosenne wybory do Parlamentu Europejskiego zapewne nie będą się cieszyły wielkim zainteresowaniem wyborców. Instytucje UE, ich kompetencje i zadania wciąż pozostają dla więszkości polskiego społeczeństwa mało rozpoznane. Jest to oczywiście sytuacja niepokojąca. Nie tylko dlatego, że niepokoić musi niska frekwencja w każdej demokratycznej elekcji. Problemem jest to, że zbliżające się wybory będą odbywać w sytuacji widocznego kryzysu wspólnoty europejskiej, którego przezwyciężenie wielu widzi w uzyskaniu przez unijne instytucje silniejszej, demokratycznej legitymacji ze strony obywateli. Majowe głosowanie będzie miało zresztą także pewien wymiar historyczny - europejskie partie polityczne zaprezentują (część już to zrobiła) w trakcie kampanii własnych kandydatów na szefa Komisji Europejskiej, co ma wpłynąć m.in. na wzmocnienie roli parlamentu i zwiększenie zainteresowania wyborców.

Kampania wyborcza do PE mogłaby być świetną okazją do upowszechnienia w Polsce wiedzy na temat funkcjonowania instytucji europejskich. Warunkiem jest poważne potraktowanie jej przez głównych aktorów politycznych. A z tym może być problem. Media donoszą, że partie przymierzają na swoje listy celebrytów i rozmaite postaci spoza życia publicznegoi, które mają przyciągnąć głosujących swymi znanymi nazwiskami.

Tymczasem w rzeczywistości jest odwrotnie: w Parlamencie Europejskim posłowie reprezentują frakcje polityczne, a nie poszczególne kraje. Choć kwestie narodowe odgrywają rolę, to dominujący jest podział ideowy. Dlatego wcale nie jest obojętne, z list jakiej partii się startuje.