Po meczu ze Słowenią

To, że mogą być problemy z szerokością składu było wiadomo już przed turniejem. Ale kontuzja Jurkiewicza stworzyła sytuację tragiczną. W meczu ze Słoweńcami obrona działała świetnie przez 30 minut. Bracia Jureccy na środku odwalali kawał kapitalnej roboty. Ale oczekiwanie 60 minut gry w ataku i w obronie na wysokim poziomie byłoby naiwnością. Stała się rzecz niewyobrażalna. W Polskiej reprezentacji narodowej piłkarzy ręcznych zabrakło człowieka, który stanąłby na środku defensywy i budził strach. I mógł samodzielnie opiekować się kołowym rywali pozwalając na agresywniejsze wyjścia do rozgrywających swoich kolegów, co akurat w przypadku Słoweńców było bardziej istotne. 15 bramek zdobyli dwaj boczni rozgrywający - Dolenec i Mackovcek. Z czego osiem już w pierwszej połowie, w której to grę naszych defensorów pochwaliłem. A zrobiłem to dlatego, że ograniczyli grę innymi strefami. Akcje z kołem? Rzuty ze skrzydeł? Jedna ręka i już mamy policzone. Ciężar gry spoczywał na tych dwóch połówkowych, którym po prostu musiało się czasem udać. Choćby i po nielicznych, ale i nieuniknionych błędach polskich obrońców. W końcu to nie Arabia Saudyjska. No a w drugiej połowie po prostu sił nie starczyło. I dobrych zmienników. Zaś Słoweńcy grali chyba jeszcze bardziej jednowymiarowo. I nie ma co się dziwić, skoro przynosiło to efekt.

Dlaczego tak się rozpisuję o naszej obronie? Ano dlatego, że to ona ma być kluczem do naszego sukcesu. Tak twierdzi trener Biegler. W Hiszpanii jest już Piotr Grabarczyk. Pojutrze pewnie pojawi się na parkiecie. Jeśli przez chociaż 30 minut będzie dawał zmiany do obrony - jesteśmy spory krok do przodu.

Jak już wspomniałem, Słoweńcy jako zespół nie pokazali piłki ręcznej na światowym poziomie. Było kilka jednostek. Nie sposób, choć przyznaję, że nosiłem się z tym zamiarem, nie wspomnieć o Primozu Proscie. 47% skuteczności obrony piechotą nie chodzi (chyba, że gramy z Arabią Saudyjską). Prost był z pewnością najistotniejszym detalem na korzyść Słoweńców. Ale czy można usprawiedliwiać porażkę jedną bramką postawą bramkarza rywali? Nie. Bramkarz jest bonusem dla swojej ekipy, a nie zakazem zdobywania bramek dla przeciwnika. Po prostu brakowało precyzji, zimnej krwi. Aż sześciokrotnie zdzieraliśmy lakier ze słoweńskiej bramki. I pewnie, aż mnie przeraża jak często powtarzam to hasło, brakło sił. Taka już jest i będzie ta impreza w naszym wykonaniu. Na skraju sił. Fizycznych i psychicznych. Jak zwykle. I przez to "jak zwykle" oraz mimo, że im dłużej się myśli o naszej kadrze, tym do gorszych wniosków się dochodzi (w kontekście sukcesu na trwającym w Hiszpanii turnieju), to i tak cały czas się wydaje, ze możemy coś osiągnąć. Taki z resztą los kibica - w kluczowym momencie zapomnieć o całej wiedzy na temat ukochanej dyscypliny i wierzyć całym sobą w sukces.